இன்று உலகத்தைச் சுற்றுவது என்பது ஒருவரிடம் உள்ள பணத்தைப் பொறுத்திருக்கிறது. பெரும்பணக்காரச் “சூரர்கள்” சொந்த விமானத்தில் இரண்டே நாளில்கூட உலகைச் சுற்றிவிட்டுப் புறப்பட்ட இடத்திற்கு வந்துவிடலாம். “சூரர்” அல்லாதோர் வாழ்நாளெல்லாம் முயன்றாலும் விமானநிலையத்தின் வாசலைக்கூட தாண்டமுடியாது. இக்கதை எழுதப்பட்ட காலத்திலும் இதுதான் நிலைமை என்றாலும், அக்கால ‘அம்பானி’ ஒருவர் உலகத்தை 80 நாட்களில் சுற்ற எவ்வளவெல்லாம் கஷ்டப்பட வேண்டியிருந்தது என்பதைத்தான் இக்கதை விவரிக்கிறது.

கதைத்தலைவர் பிலியாஸ் ஃபாக். அவரது வேலையாள் ஒரு பிரெஞ்சுக் காரன், பஸ்பார்தூ(த்). தான் உறுப்பினராக இருக்கும் ரிஃபார்ம் கிளப்பில் உலகைச் சுற்றி 80 நாட்களில் போய்வந்துவிடுவேன் என்று ‘பெட்’ கட்டுகிறார் ஃபாக். பந்தயப்பணம் அப்போது(1830) இருபதாயிரம் பவுண்டு. அவரது சொத்தில் பாதி.

அக்காலத்தில் விமானம் கிடையாது. மொத்தப் பயணமும் இரயில், கப்பல் வழியாக மட்டுமே. அவர் உலகைச் சுற்றுவேன் எனப் பந்தயம் கட்டக் காரணமாக இருந்தவை இரண்டு நிகழ்வுகள்.

ஒன்று, இந்தியாவின் குறுக்கே பம்பாய்-கல்கத்தா இரயில் பாதை அமைக்கப்பட்டு விட்டது என்ற செய்தி. மற்றது, அமெரிக்காவின் குறுக்கே மேற்குக்கரை முதல் கிழக்குக் கரை வரை இரயில் பாதை முற்றுப் பெற்றுவிட்டது என்ற செய்தி.

1. லண்டனிலிருந்து சூயஸ் வழியாக இந்தியாவை (பம்பாயை) அடைதல்.
2. பம்பாயிலிருந்து கல்கத்தா சென்று, அங்கிருந்து ஹாங்காங் செல்லுதல்.
3. ஹாங்காங்கிலிருந்துயோகஹாமா வழியாக சான்பிரான்சிஸ்கோ.
4. அங்கிருந்து அமெரிக்காவினூடாகப் பயணித்து நியூயார்க் அடைதல்.
5. நியூயார்க்கிலிருந்து லண்டன் திரும்புதல் —

என்பது அவர் பயணத்திட்டம். இதைத் தான் எண்பதே நாட்களில் செய்வதாக அவரது பந்தயம். ஆனால்…

இங்கிலாந்து பேங்க்கைக் கொள்ளையடித்து விட்டுத்தான் உலகை அவர் ஜாலியாகச் சுற்றுகிறார் என்று அவரைக் கைதுசெய்ய ஃபிக்ஸ் என்ற சிஐடி சூயஸில் காத்துக் கொண்டிருக்கிறான். பிடியாணை வராமல் தாமதப் படுகிறது. அவரை ஏதாவதொரு இங்கிலாந்தின் காலனியப் பகுதியில்–இந்தியாவிலோ ஹாங்காங்கிலோ–கைது செய்துவிடுவது அவன் திட்டம்.

பம்பாயில் பஸ்பார்தூ ஓர் இந்துக்கோயிலுக்குள் ஷூவோடு நுழைந்து மாட்டிக் கொள்கிறான். எப்படியோ உயிர் தப்பித்து இரயிலைப் பிடித்தால், கல்கத்தா இரயில்பாதை முற்றுப் பெறவில்லை என்று தெரிகிறது. பாதி வழியில் இறங்கி, அவர்கள் யானை ஒன்றை அமர்த்திக் கொண்டு பயணம் செய்கிறார்கள். கணவன் இறந்ததால் உடன்கட்டை ஏறுமாறு செய்யப்பட்ட அவுதா என்ற பெண்ணை ஃபாக், பஸ்பார்தூ இருவரும் வழியில் காப்பாற்றி உடனழைத்துச் செல்கிறார்கள். இந்துக்கோயிலில் பஸ்பார்தூ புகுந்ததை வைத்துக் கல்கத்தாவில் கைதுசெய்து தாமதப்படுத்துகிறான் ஃபிக்ஸ். ஆனால் பணம் கொடுத்துச் சமாளித்து, ஹாங்காங் செல்கிறார் ஃபாக்.

பஸ்பார்தூவுக்கு போதை மருந்தளித்து அவனைத் தனியே பிரித்து விடுகி றான் ஃபிக்ஸ். அதன் மூலம் ஹாங்காங்கிலிருந்து யோகஹாமா (ஜப்பான்) செல்லும் கப்பலில் ஃபாக் செல்லவிடாமல் தடுக்கிறான். அதனால் ஷாங்காய் சென்று அதேகப்பலைப் பிடிக்க நினைக்கிறார் ஃபாக். எப்படியோ தப்பி முன்னால் யோகஹாமா வந்துவிட்ட பஸ்பார்தூவை ஒரு சர்க்கஸ் குழுவில் கண்டுபிடிக்கிறார். பிறகு எல்லாரும் (நண்பனாக நடித்து உடன் வருகின்ற ஃபிக்ஸ் உள்பட) சான்ஃபிரான்சிஸ்கோ செல்கிறார்கள். இடையில் அவுதா – ஃபாக் காதல்!

சான்ஃபிரான்சிஸ்கோவிலிருந்து நியூ யார்க் செல்லும் இரயிலைப் பிடிக்கி றார்கள். வழியில் அரசியல் சண்டைகள். பிறகு இரயில் ஒரு வலுவற்ற பாலத்தைக் கடந்து செல்ல முடியாத நிலை. எப்படியோ மிக வேகமாக ஓட்டிச் சென்று இரயில் அதைக் கடக்குமாறு செய்கிறார்கள்.

அடுத்து பிரெய்ரிப் பகுதியில் சிவப்பிந்தியர்களின் தாக்குதல் நிகழ்கிறது. அவர்கள் பஸ்பார்தூவைக் கடத்திச் செல்கிறார்கள். ஃபாக் அவர்களைத் தொடர்கிறார். அவர்களை விட்டு இரயில் சென்றுவிடுகிறது. பஸ்பார்தூ வைக் காப்பாற்றி அழைத்துவரும் ஃபாக், ஸ்லெட்ஜ் மூலமாகச் சென்று அடுத்த இரயிலைப் பிடிக்கிறார். ஆனால் அவர்கள் செல்வதற்குள் இங்கிலாந்து செல்லும் கப்பல் போய்விடுகிறது.

என்ன செய்வது இப்போது? மனம் தளராத ஃபாக், ஒரு கப்பலையே வாங்கு கிறார். வழியில் அதற்கு எரிபொருள் தீர்ந்துபோனதால், அக்கப்பலின் மரத் தையே எரித்து, இன்னல் பட்டு, அயர்லாந்து அடைந்து, பிறகு இங்கிலாந் தின் லிவர்பூலை அடைகிறார். அங்கே ஃபிக்ஸ் ஃபாக்-கைக் கைதுசெய்து தாமதப்படுத்துகிறான். [ஆனால் மூன்றுநாட்கள் முன்னதாகவே உண்மை யான பேங்க் திருடன் கைது செய்யப்பட்டுவிட்டான் என்ற செய்தி அவனுக் குக் கிடைக்கிறது. ஃபிக்ஸின் ‘உலகப் பயணம்’, முழுவிரயம்!]

ஃபாக் அடுத்த இரயிலில் லண்டனை அடையும்போது தான் வரவேண்டிய நேரத்திற்குச் சிலநிமிடங்கள் தாமதமாகிவிட்டதையும் பந்தயத்தில் தான் தோற்று விட்டதையும் காண்கிறார்.

பாதிச் சொத்து பயணத்தில் போயிற்று, மீதிச் சொத்து பந்தயத்திற்குப் போயிற்று. அவுதாவை திருமணம் செய்து கொள்ளலாம் என்று ஏற்பாடு செய்யப் பஸ்பார்தூவை சர்ச்சுக்கு அனுப்புகிறார். அவன் மகிழ்ச்சியோடு துள்ளிக்குதித்துக் கொண்டு திரும்பி வருகிறான்–அவர்கள் கிழக்குப் புறமாக உலகைச் சுற்றியதால் ஒருநாள் கூடுதலாக அவர்களுக்குக் கிடைத்திருக் கிறது! (அந்தக் காலத்தில் டேட்லைன் வகுக்கப்படவில்லை). ஆக, உடனே புறப்பட்டுத் தன் நேரத்துக்குச் சரியாக ஐந்து நிமிடம் இருக்கும்போது ரிஃபார்ம் கிளப்பை அடைந்து, தன் பந்தயப் பணத்தை வெல்லுகிறார் ஃபாக்!

இந்த நாவலின் ஆசிரியர் ஜூல்ஸ் வெர்ன் (1828-1905) பிரெஞ்சுக்காரர். அறிவியல் புதினத்தின் தந்தை.

வெர்ன் அக்காலத்தில் கற்பனை செய்ததெல்லாம்–நீர்மூழ்கிக்கப்பல்கள் உள்பட–அவரது எட்டுக் கற்பனைகளேனும் பிற்காலத்தில் அப்படியே அறிவியலினால் உண்மையாயின என்று சொல்வார்கள். விண்வெளி முதல் ஆழ்கடல் வரை, மின்விளக்குகள் முதல் கணினி வரை அவர் தொடாத விஷயங்கள் இல்லை. நிலவுக்குச் செல்வது, எரிமலைக்குள் பயணிப்பது, வானில் பறப்பது முதல், நீர்மூழ்கிக் கப்பலில் கடலுக்குள் சுற்றுவது, பூமியின் மையத்துக்கே செல்வது என்றெல்லாம் கற்பனையைப் பறக்கவிட்டவர் அவர்! “நாம் எல்லாருமே, ஏதோ ஒரு வகையில், ஜூல்ஸ் வெர்னின் வாரிசுகள்தான்” – புகழ்பெற்ற அறிவியல் புதின ஆசிரியர் ரே பிராட்பரி.

“அறிவியல் தவறுகளினால் ஆனதுதான். ஆனால் அவை பயனுடைய தவறுகள். ஏனென்றால் அவை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக உண்மையிடம் கொண்டு சேர்க்கின்றன!” – ஜூல்ஸ் வெர்ன்.

இன்றைய இலக்கிய நூல்கள் வரிசையில் எனது கல்லூரிக்காலத்தில் படித்த ஒரு நாவலை அறிமுகப்படுத்த இருக்கிறேன். பயங்கர நாவல், காதிக் நாவல், வேம்பயர் நாவல் என்றெல்லாம் சொல்லப்படும் ஒரு இலக்கிய வகையை உருவாக்கிய கதை அது. டிராகுலா என்று பெயர். பேய்க்கதை. நான் 1967இல் கல்லூரியில் படிக்கும் காலத்திலும் ஒரு டிராகுலா கதை திரைப்படமாக வந்தது. அதைப் பார்த்துவிட்டு (வேலூரில் தினகரன் என்ற தியேட்டர். இப்போது இருக்கிறதா என்று தெரியவில்லை.) இரவெல்லாம் பயந்து நடுங்கிக் கொண்டிருந்தது இப்போது நினைத்தால் சிரிப்பாக இருக்கிறது. அதைப் பார்ப்பதற்கு முன்னாலேயே அந்தக் கதையை நான் படித்திருந்தேன். எழுதியவர் பெயர் பிராம் ஸ்டோகர். இலக்கிய அறிஞர்கள் இம்மாதிரிக் கதைகளை இலக்கியம் என்ற வகைக்குள் சேர்க்க மாட்டார்கள். ஆயினும் என்னைப் பொறுத்தவரை இதுவும் இலக்கியம்தான்.

கதை, கடிதங்கள், டயரிக்குறிப்புகள், கப்பல் குறிப்புகள் வாயிலாகப் பெரும் பாலும் சொல்லப்படுகிறது. கதை நிகழுமிடங்கள் டிரான்சில்வேனியாவும் இங்கிலாந்தும். கதை ஓராண்டில் மே 3ஆம் நாள் தொடங்கி நவம்பர் 6இல் முடிகிறது. இந்த நாவல் 1897இல் வெளிவந்தது.

ஜானதன் ஹார்க்கர் ஒரு வழக்கறிஞன். அவன் கார்ப்பேதிய மலையிலுள்ள டிராகுலா என்ற பிரபுவின் மாளிகைக்குச் செல்கிறான். டிராகுலா பிரபு லண்டனில் ஒரு மாளிகை வாங்க உதவுவது அவன் வேலை. டிராகுலா ஒரு வேம்பயர். வேம்பயர் என்றால் இறந்தபிறகும் உயிருடன் மற்றொரு உடலில் உலவும் ஒரு பேய். கூர்மையான கடைவாய்ப் பற்கள். இரத்தம்தான் அவன் உணவு. உள்ளங்கையில் மயிர் இருக்கும். வேறு உருவில் இருந்தாலும் கண்ணாடியில் அவன் உண்மை வடிவம் தென்படும்…இத்தகைய பேய்க்கதைகளை நீங்களும் படித்திருப்பீர்கள்.

டிராகுலாவின் எச்சரிக்கையைப் பொருட்படுத்தாமல் ஹார்க்கர் அவன் மாளிகையில் சுற்றுகிறான். இரண்டு வேம்பயர் பெண்களைச் சந்திக்கிறான். டிராகுலா முதலில் அவனைக் காப்பாற்றினாலும் பிறகு அந்தப் பெண்களுக்கு ஹார்க்கரை இரையாக விட்டுவிட்டு வெளியே செல்கிறான். ஹார்க்கர் தப்பிக்கும் காட்சிகள் மயிர்க்கூச்செறிய வைப்பவை. எப்படியோ தப்பித்து புடாபெஸ்டில் ஒரு மருத்துவமனையில் அனுமதிக்கப்படுகிறான்.

டிராகுலா ஒருசில மண்பெட்டிகளுடன் தன் மாளிகையிலிருந்து லண்டனுக்குக் கப்பலில் வருகிறான். கப்பலில் உள்ள அனைவரும் இறந்துவிடுகின்றனர். கேப்டன் மட்டுமே அதை ஓட்டவேண்டி உயிருடன் விடப்படுகிறான். லண்டன் துறைமுகத்தை அடையும் முன்பே, ஒரு தரைப்பகுதியில் நாய்போன்ற ஒரு மிருகம் கப்பலில் இருந்து வெளியேறுகிறது.

லண்டனில் வசிக்கும் மீனா மரே என்பவள், ஹார்க்கருக்கு நிச்சயம் செய்யப்பட்டவள். அவளது தோழி லூசிக்கும் ஹோம்வுட் என்பவனுக்கும் திருமணம் நிகழஇருக்கிறது. அவனது நண்பர்கள் டாக்டர் செவார்ட், குவின்சி மாரிஸ் என்போர். லூசியைக் காண வருகிறாள் மீனா. அவளுக்கு ஹார்க்கர் பற்றிக் கடிதம் வந்ததால் புடாபெஸ்ட் சென்று சாகும் தருவாயில் இருந்த அவனைக் காப்பாற்றி அழைத்துவருகிறாள்.

லண்டனில் லூசி நோய்வாய்ப்படுகிறாள். தூக்கத்தில் நடக்கிறாள். அவளது நோயைக் கண்டுபிடிக்க வந்த பேராசிரியர் வான் ஹெல்சிங், அவளுக்கு அளவுக்கதிகமான இரத்தசோகை இருப்பதைக் காண்கிறார். இது பேயின்வேலை என்று கணிக்கும் அவர் பூண்டுகளை அவள் அறையில் போட்டு அவள் கழுத்திலும் மாலையாக அணிவிக்கிறார். ஆனால் அவள் தாய் அவற்றை அகற்றிவிடுகிறாள். செவார்டும் ஹெல்சிங்கும் இல்லாத போது ஓநாய் ஒன்று வீட்டுக்குள் புகுகிறது. அதிர்ச்சியால் தாய் இறக்கிறாள். பிற்பாடு லூசியும் இறந்துபோகிறாள்.

லண்டன் செய்தித்தாள்களில் ஓர் அழகிய பெண் உருவம் இரவில் பிள்ளைகளை எடுத்துச்செல்வதாகச் செய்தி வருகிறது. லூசி வேம்பயராக மாறிவிட்டதை அறிந்த வான் ஹெல்சிங், நண்பர்களுடன் சவப்பெட்டியைத் திறந்து பார்க்கும்போது அவள் உயிருடன் இருப்பதுபோல் காணப்படுகிறது. வாயில் இரத்தம். அவள் தலையை வெட்டி, இதயத்தில் சிலுவையைப் பாய்ச்சி, வாயில் பூண்டு திணித்து சவப்பெட்டிக்குள் இடுகிறார் பேராசிரியர். திருமணம் செய்துகொண்ட ஹார்க்கரும் மீனாவும் இவர்களுடன் இணைகின்றனர்.

இடையில் டிராகுலா டாக்டர் செவார்டின் பைத்தியக்கார நோயாளி ரென்ஃபீல்டுடன் தொடர்புகொள்கிறான். அவன் மூலமாக செவார்டு குழுவினரின் திட்டங்களை அறியும் டிராகுலா, மூன்று முறை மீனாவைத் தாக்குகிறான். அவன் மீனாவைத் தன் இரத்தத்தையும் குடிக்க வைக்கிறான். அதனால் அவளும் ஒரு வேம்பயராக மாறுகிறாள். வேம்பயர்கள் மண்ணில் மட்டுமே ஓய்வெடுக்க முடியும் என்பதால் அவனது வீட்டைத் தாக்கும் செவார்டு குழுவினர் அவன் கொண்டுவந்த மண் பெட்டிகளை புனிதப் படுத்தி, அவனுக்குப் பயன்படாமல் செய்கின்றனர். டிராகுலாவை அவனது இருப்பிடத்தில் சிறைப்படுத்த முயலுகின்றனர். ஆனால் அவன் மீதியிருக்கும் ஒரு மண்பெட்டியுடன் தன் டிரான்சில்வேனியா வீட்டுக்கு தப்பித்துச் செல்கிறான்.

மீனாவுக்கும் அவனுக்கும் மனத்தொடர்பு இருப்பதால், அவளை ஹிப்னடைஸ் செய்து அவள் மூலமாக அவன் செல்லும் வழியை அறிகின்றனர் செவார்டு குழுவினர். ருமேனியாவில் செவார்டு குழு இரண்டாகப் பிரிகிறது. பேராசிரியரும் மீனாவும் டிராகுலாவின் மாளிகைக்கு முன்னதாகவே சென்று வேம்பயர் பெண்களைக் கொல்கின்றனர். ஹார்க்கரும் ஹோம்வுட்டும் படகில் டிராகுலாவைத் துரத்துகின்றனர். குவின்சியும் செவார்டும் அவனைத் தரைமார்க்கமாகப் பின்தொடர்கின்றனர். இறுதியில் தன் பெட்டியை தன்தோழர்கள் உதவியால் ஒரு வேகனில் டிராகுலா ஏற்றும்போது நேரடியாகத் தாக்கி ஹார்க்கர் அவன் கழுத்தை வெட்டுகிறான், குவின்சி அவன் மார்பின் சிலுவையைப் பாய்ச்சுகிறான். டிராகுலா தூள்தூளாக உதிர்ந்து அழிகிறான். ஆனால் குவின்சி இறந்துபோகிறான். மீனா வேம்பயர் நிலையிலிருந்து மீள்கிறாள். சில ஆண்டுகள் கழித்து அவளுக்கும் ஹார்க்கருக்கும் பிறக்கும் ஆண்குழந்தைக்கு குவின்சி எனப் பெயர் இட்டதாகத் தெரியவருகிறது.

ப்ராம் ஸ்டோக்கர் ஏழாண்டுகள் மத்திய ஐரோப்பாவில் நிலவிய வேம்பயர் கதைகளையும் நாட்டுப்புறக் கதைகளையும் படித்து இந்த நாவலை எழுதியதாகத் தெரிகிறது. ஏறத்தாழ 1885 அளவிலேயே ரைடர் ஹேகார்டு, ருட்யார்ட் கிப்லிங், ஆர் எல் ஸ்டீவன்சன், கானன் டாயில், எச் ஜி வெல்ஸ் போன்ற ஆசிரியர்கள் தங்கள் இயற்கைமீறிய கதைகள் வாயிலாக இந்தக் கதையின் ஏற்றுக் கொள்ளும் வகையில் மக்கள் மனநிலையைத் தயார் செய்து வைத்திருந்தனர். எனவே முதலில் ஒரு வீரசாகசக் கதையாகவே இது வாசிக்கப்பட்டது. ஆனால் இது திரைப்படமாக வந்தபிறகு சிறந்த ஒரு பேய்க்கதையாக வாசிக்கப் படலாயிற்று. 1922இல் நுஸ்ஃபெராட்டு என்ற பெயரில் ஆசிரியர் அனுமதி பெறாமலே நாடகமாக அரங்கேற்றப்பட்டு பெரும் வெற்றி யடைந்தது.

வெளிவந்தவுடனே விமரிசகர்களின் பாராட்டைப் பெற்ற நாவல் இது. ஷெர்லக் ஹோம்ஸ் பாத்திரத்தை உருவாக்கிய கானன் டாயில், “பல ஆண்டுகளில் நான் மிகவும் சுவைத்த பேய்க்கதை இது” என்று ஸ்டோக்கருக்குக் கடிதம் எழுதியிருக்கிறார். அவ்வளவு விறுவிறுப்பு. இரத்தத்தை உறைய வைக்கும் சித்திரிப்புகள். எனினும் இந்த நாவலின் வாயிலாகப் பெரும்பணம் ஒன்றும் ஸ்டோக்கருக்குக் கிடைக்க வில்லை. ஏழையாகவே இறந்தார்.

இக்கதை இன்றுவரை பலமுறை பல வடிவங்களில் திரைப்படமாக எடுக்கப் பட்டிருக்கிறது. இதை அடிப்படையாக வைத்தும் பல கதைகள் திரைப்படங்களாக எடுக்கப்பட்டுள்ளன. 125 ஆண்டுகள் கழித்தும் இதற்கு இணையான பேய்க்கதை எதுவும் இன்றுவரை தோன்றவில்லை என்பது வியப்புக்குரிய செய்தி. நம் நாட்டுப் பேய்க்கதைகள் எல்லாமே வெறும் தமாஷ்தான்.

“எப்போதும் ‘அப்பால்’ மட்டுமே பார்க்கவேண்டுமா, ‘இப்பாலும்’ பார்த்தால் என்ன? தமிழில் உள்ள நல்ல படைப்புகளைப் பற்றியும் இந்தத் தொடரில் எழுதினால் என்ன?” என்று சில நண்பர்கள் கேட்டார்கள். சரி என்றேன். தமிழில் படித்த கதைகள் ஏராளம். எதைப் பற்றி முதலில் எழுதுவது? தமிழின் முதல் நாவலாகிய பிரதாப முதலியார் சரித்திரம் பற்றியே எழுதலாமே…ஒன்றரை நூற்றாண்டுக்குமுன் வெளிவந்த அது இப்போது பலருக்கும் புதியதாகத்தானே இருக்கும்!

ஆங்கிலக் கதைகளை நான் பள்ளியிலோ கல்லூரியிலோ படிக்க நேர்ந்தது. தமிழின் கதை வேறு. என் அம்மாதான் இதில் எனக்கு முன்னோடி. அவர்கள் நான்காவது படித்து அத்துடன் படிப்பை நிறுத்திவிட்டார்களாம். ஆனால் படிப்பதை நிறுத்தவில்லை. பதின்மூன்று வயதில் திருமணமாகி புருஷன் வீட்டுக்கு வந்துவிட்டாலும் கையில் கிடைத்த கதைகளை எல்லாம் படிப்பது அவர்கள் வழக்கம். என் தந்தையும் ஊரில் உள்ள நூலகங்களில் எல்லாம் உறுப்பினராகி, என் தாயார் கேட்ட கதைப் புத்தகங்களை எல்லாம் வாங்கி வந்து கொடுத்தார். ஆக நான் பிறந்து ஐந்தாறு வயது ஆவதற்குள், என் அம்மா அக்கால நாவல்களை எல்லாம் தீர்த்துக் கட்டிவிட்டார்.

புலி எட்டடி பாய்ந்தால் குட்டி பதினாறடி அல்லவா? அதனால் நானும் சிறு வயதிலிருந்தே கதைகள் படிக்கும் வழக்கத்தை மேற்கொண்டுவிட்டேன். நான் முதன் முதலில் படித்தது கல்கியின் சிவகாமியைத் தான். இருந்தாலும் சில காலத்துக்குள்ளாகவே பிரதாப முதலியார் சரித்திரம், கோகிலாம்பாள் கடிதங்கள், கமலாம்பாள் என்று ஆரம்பித்து விட்டேன். இப்படித் தரமான(!) நாவல்களில் தொடங்கினாலும் எனக்குப் பிடித்தவை என்னவோ அக்காலத் துப்பறியும் நாவல்கள்தான். ஜே. ஆர். ரங்கராஜு, ஆரணி குப்புசாமி முதலியார், வடுவூர் துரைசாமி ஐயங்கார் என்று. இடையில் வை. மு. கோதைநாயகி அம்மாளுடைய நாவல்கள். இவை பெரும்பாலும் குடும்பக் கதைகளாக இருந்தாலும் எல்லாவற்றிலும் துப்பறியும் கதைகளின் சுவையும் தேசபக்தியின் மணமும் நிறைய அறிவுரையும் இருக்கும். கல்லூரி சேர்ந்த காலத்தில்தான் மு.வ., நா. பார்த்தசாரதி, அகிலன் என்று பழக்கமானார்கள்.

பிரதாப முதலியார் சரித்திரத்தை எழுதியவர் மாயூரம் முனிசீப் வேதநாயகம் பிள்ளை. சத்தியபுரி என்ற ஊரில் வாழ்ந்த பிரதாப முதலியார், நன் மதிப்புள்ள பணக்காரக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர். அவரது சிறுவயது முதல் கதை தொடங்குகிறது.

இந்தக் கதையை வசதிக்காக நான்கு பகுதிகளாகப் பிரித்துக் கொள்ளலாம்.

1. முதல் பகுதி பிறப்பு வளர்ப்புப் படலம். இதில் பிரதாப முதலியும் அவன் தாய்மாமன் மகள் ஞானாம்பாளும் கனகசபை என்ற பையன் ஒருவனும் சிறுவயது முதல் ஒன்றாக வளர்ந்தும் படித்தும் வருகின்றனர். பின்னர் கனகசபை ஒரு ஊருக்கே அதிபதி என்று தெரிய வருகிறது. பிரதாபனும் ஞானாம்பாளும் ஒருவரை ஒருவர் நேசித்து வளர்கின்றனர்.
2. இரண்டாம் பகுதி திருமணப் படலம். பிரதாபனுக்கு திருமணம் பேசுகிறார் அவன் தந்தை. ஞானாம்பாளின் தந்தை சம்பந்தி முதலியார் திருமணத்திற்குப் பிறகு மாப்பிள்ளை தன் வீட்டிலேயே இருக்க வேண்டும் என்று சொல்ல, திருமணம் முறிந்துவிடுகிறது.

பிறகு சம்பந்தி முதலியார் தன் பெண்ணுக்கு வேறு ஒரு மாப்பிள்ளையும், பிரதாபனின் தந்தை வேறு ஒரு பெண்ணையும் பார்த்து ஏற்பாடு செய்கிறார்கள். ஏட்டிக்குப் போட்டியாக இருவரும் ஒரே ஊரில் ஒரே நாளில் ஒரே வீட்டில் திருமணங்களை ஏற்பாடு செய்கிறார்கள்! ஆனால் பிரதாபன்-ஞானாம்பாள் இரு வீட்டாருமே திருமணத்தைத் திடீரெனத் தள்ளி வைக்க நேர்கிறது. இந்தச் செய்தி தெரியாமல் இவர்கள் பார்த்த மற்ற மாப்பிள்ளை, பெண் வீட்டார்கள் அந்த வீட்டுக்கு வந்துவிட, அவர்களுக்குள் திருமணம் முடிந்துவிடுகிறது.

இடையில் ஞானாம்பாளை ஒருவன் கடத்திச்செல்ல, பிரதாபன் அவளைக் காப்பாற்றிக் கொண்டு வருகிறான். பிறகு தடை ஏது? இருவருக்கும் திருமணம் நடக்கிறது.

மூன்றாம் பகுதி ஓடிப்போய் ஒன்றுசேர்ந்த படலம். ஞானாம்பாள் கருவுறுகிறாள். ஆண் குழந்தை பிறந்தால் தனக்கு சுவீகாரம் கொடுக்க வேண்டும் என்று சம்பந்தி முதலியார் கேட்க, பிரதாபன் தந்தை மறுக்க, தம்பதியர் பிரிகின்றனர். குழந்தையும் பிறக்காமல் போகிறது, ஞானாம்பாள் நோயுறுகிறாள். பிரிவு நீண்டுகொண்டே செல்கிறது. பிறகு கணவன்-மனைவி இருவரும் வெவ்வேறு ஊர்களிலிருந்தாலும், திட்டமிட்டு ஒன்றாக ஓடிவிடுகின்றனர். வழியில் கனகசபையின் தந்தை தேவராஜ பிள்ளை ஆட்சி செய்கின்ற ஆதியூருக்கு வருகின்றனர். அங்கு தங்களைப் பிரிந்து தவித்திருந்த தாய்தந்தையருடன் ஒன்று சேர்கின்றனர். கதை இத்துடன் முடிந்திருக்க வேண்டியதுதானே?

நான்காம் பகுதி ஆட்சிப்படலம். ஆதியூரிலிருந்து வேட்டை காணச்சென்ற பிரபதாப முதலியை ஒரு யானை தூக்கிச் சென்று வேற்று நாட்டருகில் விட்டுவிடுகிறது. அந்நாட்டில் பிரதாப முதலி பல துன்பங்களையும் அனுபவித்து சிறையில் இருக்கிறான். அவனைத் தேடி ஆண்வேடத்தில் வந்த ஞானாம்பாள் அந்நாட்டின் அரசன் ஆகிறாள். அவள் பிரதாபனை விடுவிக்கிறாள், இருவரும் சில நாள் அவ்வூரை ஆட்சி செய்கின்றனர். அந்நாட்டின் பழைய அரசன் மகளாகிய ஆனந்தவல்லியைக் கண்டுபிடித்து அவளுக்கு முடிசூட்டுகிறாள் ஞானாம்பாள். பிறகு அனைவரும் தத்தம் ஊர்களுக்குத் திரும்பி மகிழ்ச்சியாக வாழ்கின்றனர்.

இக்கதையைப் படிக்கும்போது, அது ஏறத்தாழ 150 ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட சம்பவங்களைப் பற்றிப் பேசுகிறதா, இக்கால நிலைமைகளைப் பற்றிச் சொல்லுகிறதா என்று படிப்போர்க்குச் சந்தேகமே ஏற்பட்டுவிடும்.

உதாரணமாக, ஒரு திருடனைப் பிடித்து தேவராஜ பிள்ளை விசாரிக்கும் போது, அவன் “நான் ஒரு ரூபாய் திருடினேன், ஒப்புக் கொள்கிறேன், ஆனால் அரசாங்கத்திலிருந்து இலட்சக் கணக்கான ரூபாய்களைத் திருடிக் கொண்டு ஓடிப்போய் விடுகிறார்களே, அவர்களுக்கு என்ன தண்டனை? இன்னும் அரசாங்கமே மக்களைத் திருடுகின்றதே அதற்கு என்ன தண்டனை?” என்று கேட்கிறான். அவன் பேசும் வாதங்களைக் கேட்கும் போது இன்று நம் நாட்டில் வங்கிகளில் பல்லாயிரம் கோடிகள் திருடிக் கொண்டு வெளிநாடுகளில் ஓடிப்போயிருக்கின்ற பல பேர்களும், ஊழலாட்சி புரிகின்ற தலைவர்களும் நம் நினைவுக்கு வருகின்றனர். இன்னும் இது போன்ற சம்பவங்கள் பலவற்றை வாசகர்கள் தாங்களே படித்து அனுபவிக்கத்தான் வேண்டும்.

இந்தக் கதையின் அறிவுக் கூர்மை மிக்க மாந்தரும், ஆண்களைப் பலவேறு சங்கடங்களிலிருந்தும் காப்பாற்றுபவர்களும் பிரதாபனின் தாயாரான சுந்தரத்தண்ணியும் அவன் மனைவி ஞானாம்பாளுமே. தமிழின் முதற் காவியங்களான சிலப்பதிகாரம், மணிமேகலை போன்றவை பெண்ணின் பெருமை பேசுவனவாக அமைந்தன. அந்த மரபு மாறாமல் இந்த ‘ஞானாம்பாள் சரித்திரமும்’ பெண்ணின் பெருமை உரைப்பதாகவே அமைவது குறிப்பிடத் தக்கது.

நாவலின் நடை சற்றே பழையதாக இருந்தாலும் நம்மைச் சிரமப் படுத்துவ தில்லை. இதற்கு ஒரு ஆங்கில முன்னுரை அளித்துள்ளார் வேதநாயகர். அதில் யதார்த்தப் பாணியைப் பின்பற்றாமல், டாக்டர் ஜான்சனைப் பின்பற்றி அறமுரைத்தலையே இலக்காகக் கொண்டு எழுதியதாகச் சொல்கிறார். ஆனால் நாவல் என்னும்படி இன்றி, “எங்கெங்குக் காணினும் கதைகளடா”…என்னும்படி எண்ணற்ற கதைகளின் தொகுப்பாகவே இது அமைந்திருக்கிறது. ஒரு கதைக் களஞ்சியத்தையே முதல் நாவல் என நமக்களித்த வேதநாயகம் பிள்ளை நம் நினைவில் என்றென்றும் நிற்பார்.

இன்றைய இலக்கிய நூல்கள் வரிசையில் எனது கல்லூரிக்காலத்தில் படித்த ஒரு நூலை அறிமுகப்படுத்தலாம் என்று ஆவல். ஷேக்ஸ்பியரை அறிமுகம் செய்துகொள்ளாமல் ஆங்கில இலக்கியத்தை அறிந்தேன் என்று யாராவது கூற முடியுமா? உலகக் காவிய கர்த்தாக்களுக்கெல்லாம் தலைவன் கம்பன், உலக நாடககர்த்தாக்களுக்கெல்லாம் தலைவன் ஷேக்ஸ்பியர் என்றால் போதுமானது.

நாங்கள் கல்லூரியில் படித்த நாட்களில் பி.ஏ., பி.எஸ்சி படிப்புகளில் மாணவர்கள் இரண்டு ஷேக்ஸ்பியர் நூல்களையேனும் (அசலாக!) படித்தாக வேண்டும். பாடத்திட்டம் அதற்குத் தகவே அமைக்கப் பட்டிருந்தது. இன்று செமஸ்டர், டிரைமெஸ்டர் என்றெல்லாம் கல்லூரியின் ஒரே ஆண்டின் படிப்பையே இரண்டாக மூன்றாகப் பகுத்துப் படிக்கிறோம். ஆனால் எங்கள் காலத்தில் அப்படி இல்லை. (நான் 1968இல் பட்டப்படிப்பை முடித்த ஆள்). எங்களுக்கு பகுதி 1-ஆங்கிலம், பகுதி 2-தமிழ். பகுதி 3இல் மேஜர் பாடம் ஒன்று, ஆன்சிலரி பாடங்கள் இரண்டு உண்டு. அப்போது முதல் ஆண்டு, இரண்டாம் ஆண்டு ஆகிய இரு ஆண்டுகளுக்கான  மொத்தப் பல்கலைக்கழகத் தேர்வுகளும் இரண்டாம் ஆண்டின் இறுதியில்தான் நடக்கும். மேஜர் பாடத்தில் ஏதேனும் சில தாள்கள், ஒரு ஆன்சிலரியின் அனைத்துத் தாள்களும், தமிழுக்கான தாள்கள், ஆங்கிலத்துக்கான தாள்கள் ஆகிய அனைத்தும் அப்போது தேர்வில் முடிக்கப்படும். இரண்டு ஆண்டுகள் படித்ததை ஒட்டுமொத்தமாக நினைவு வைத்திருந்து தேர்வு எழுத வேண்டும். மூன்றாவது ஆண்டில் மேஜர் பாடத்தின் பிற தாள்கள் மட்டுமே.

ஆக, இரண்டு ஆண்டுகள் ஆங்கில இலக்கியமும் தமிழ் இலக்கியமும் தொடர்ச்சியாகக் கற்பிக்கப்படும். அன்றைய பகுதி ஒன்று ஆங்கிலப்பாட முறைப்படி, முதல் ஆண்டில் ஷேக்ஸ்பியரின் இன்பியல் நாடகம் ஒன்று பாடத்திட்டத்தில் இடம் பெறும். ஏதேனும் ஒரு இன்பியல் நாடகத்தைப் பாடமாக வைப்பார்கள்.

இரண்டாம் ஆண்டில் ஷேக்ஸ்பியரின் துன்பியல் நாடகம் – ஹேம்லட், ஒதெல்லோ இம்மாதிரி துன்பமுடிவு நாடகங்களில் ஏதாவதொன்று பாடமாக இருக்கும். இப்போது நினைக்கும் போது இவையெல்லாம் ஒரு வசந்தகால நினைவாகவே தோன்றுகின்றன. ஆம், தத்துவம், வரலாறு, உளவியல் முதற்கொண்டு, பெளதிகம், வேதியியல், கணிதம் என எந்தப் பட்டத்திற்காகப் படித்த மாணவனாயினும் இரண்டு ஷேக்ஸ்பியர் நாடகங்களை மூலநூலாகப் படித்திருப்பான் என்பது ஓர் அரிய விஷயமல்லவா? பின்னாட்களில்  பட்டப் படிப்பில் செமஸ்டர் முறை வந்தபோது இந்த ஷேக்ஸ்பியர் நாடகப் படிப்புகள் கைவிடப்பட்டன. ஒரு அரையாண்டிற்குள் (வகுப்புகள் தொடக்கம், ஆயத்தங்கள், தேர்வுகள் போன்றவை எல்லாம் போக, ஒரு செமஸ்டரின் உண்மையான பாடம் நடக்கும் கால அளவு மொத்தமே மூன்றுமாதம்தான் வரும்) எப்படி ஒரு ஷேக்ஸ்பியர் நூலைப் படிக்க முடியும்?

சரி, இது ஒருபுறம் இருக்கட்டும். நான் படித்தபோது, 1965-66இல் ‘ட்வெல்த் நைட்’ என்ற இன்பியல் நாடகத்தையும் 1966-67இல் ‘ஆண்டனி அண் கிளியோபாட்ரா’ என்ற துன்பியல் நாடகத்தையும் படித்தேன். முதலில் ட்வெல்த் நைட் (பன்னிரண்டாம் இரவு) என்ற ரொமாண்டிக் காமெடியைப் பார்ப்போம். (ரொமாண்டிக் காமெடி என்பது தமிழ்த் திரைப்படம் பார்க்கும் இரசிகருக்கு நன்கு அறிமுகமான விஷயம். தீவிரமான கதை ஒன்றும் இருக்காது. ஒரு காதல் கதை. ஒரு இனிமையான, அழகிய அல்லது அற்புதப் பின்னணியில் வைத்துச் சொல்லப்படும். அவ்வளவுதான். காதலிக்க நேரமில்லை, ஊட்டிவரை உறவு போன்ற தமிழ்த் திரைப்படங்கள் மிக நல்ல உதாரணங்கள்.)

இனி ட்வெல்த் நைட் என்ற கதையைப் பார்க்கலாம். நமக்கெல்லாம் முக்கோணக் காதல் கதை நன்கு அறிமுகமான ஒன்று. இரண்டு தலைவர்கள் – ஒரு தலைவி, அல்லது இரண்டு தலைவிகள் – ஒரு தலைவன் என்று கதையில் அமைந்தால் ஒரு முக்கோணக் காதல்கதை உருவாகிவிடும். கடைசியில் இன்னொரு தலைவியோ, தலைவனோ நுழையும்போது அதில் இரண்டு காதல் ஜோடிகள் உருவாகி கதையின் சுப முடிவு ஏற்படும். (அப்படி இல்லையானால் ஒரு தலைவியோ தலைவனோ இறக்க வேண்டும், அது துன்பியல் ஆகிவிடும், ‘நெஞ்சில் ஓர் ஆலயம்’ போல). ஆனால் ட்வெல்த் நைட் ஒரு சுபமுடிவு முக்கோணக் காதல்கதைதான்.

வயோலா என்ற உயர்குலப் பெண் ஒருத்தி, கப்பல் உடைந்து இல்லிரியா என்ற ஒரு நாட்டிற்குள் வருகிறாள். அவளுடன் பயணம் செய்த அவள் சகோதரன் செபாஸ்டியன் இறந்துவிட்டதாக நினைக்கிறாள். புதிய நாட்டில் பெண்ணாக உலா வருவது சரியல்ல என்று கருதி ஆண்வேடம் தரித்துக் கொள்கிறாள். அங்கு தலைவனாக இருக்கக்கூடிய ஆர்சினோ என்பவனுக்கு அவள் செஸாரியோ என்ற பெயரில் வேலைக்காரனாகச் சேர்கிறாள். அவனைக் காதலிக்கிறாள். ஆனால் ஆர்சினோ, அதே ஊரில் இருக்கும் உயர்குடிப் பெண்ணான ஒலிவியா என்பவளைக் காதலிக்கிறான். ஒலிவியாவை அவன் அணுகும்போது அவள் அவனுக்குப் பிடி கொடுக்கவில்லை. ஆகவே தன்னிடம் ஏவலனாக இருந்த வயோலாவிடமே ஒலிவியாவுக்கு காதல் கடிதம் கொடுத்து, அவள் மனத்தைத்  தனக்குச் சார்பாக மாற்றுமாறுகூறி  அனுப்புகிறான் ஆர்சினோ. ஆனால் கடிதம் கொண்டுவரும் செஸாரியோவை (வயோலாவை) ஆண் என்று கருதி ஒலிவியா காதலிக்கிறாள். ஆக, வயோலா ஆர்சினோவை காதலிக்க, ஆர்சினோ ஒலிவியாவை காதலிக்க, ஒலிவியா வயோலாவை காதலிக்க (காதல் முக்கோணம் பிடிபடுகிறதா?) ஏக களேபரம்தான். கடைசியாக வயோலாவைப் போலவே அச்சு அசலாக இருக்கும் அவளது சகோதரன் செபாஸ்டியன் அதே இடத்திற்கு வந்துசேர முக்கோணம் நாற்கோணமாகிறது. ஆர்சினோ வயோலாவையும், வயோலாவின் ஆணுருவான செபாஸ்டியனை ஒலிவியாவும் மணக்க, எல்லாம் இனிதாக முடிகிறது! இதுதான் ட்வெல்த் நைட்-டின் கதை.

ஆமாம், இந்த நாடகத்துக்குப் பன்னிரண்டாம் இரவு என்ற தலைப்பு எதற்காக? பன்னிரண்டாம் இ்ரவு என்பது அக்காலத்தில் கிறிஸ்துமஸ் முடிந்து பன்னிரண்டாம் நாளான ஜனவரி 5 அன்று ‘எபிஃபனி இரவு’ என்ற பெயரில் கிறித்துவர்களால் கொண்டாடப்பட்ட ஒரு கும்மாளக்  கொண்டாட்டம். (சிலர் ஜனவரி 6 இரவு என்றும் கொள்கிறார்கள்). அன்று விதிகள் எல்லாம் புறக்கணிக்கப்பட்டு வேலைக்காரர்கள், எஜமானர்கள் எல்லாம் ஒன்றாகக் கூடி வேறுபாடு இன்றி குடித்துக் கும்மாளம் அடிப்பார்கள். அன்றைய இரவில் ‘முட்டாள்தனமான’ இந்நாடகம் போடப்பட்டதாக சாமுவேல் பெபிஸ் என்ற வரலாற்றாளர் தெரிவிக்கிறார். அதனால்  இந்த நாடகத்தின் தலைப்பும் ட்வெல்த் நைட் என்றே வந்துவிட்டது என்கிறார்கள்.

ட்வெல்த் நைட் நாடகத்தின் முக்கியக் கதைப் பகுதியைப் பார்த்துவிட்டோம். ஆனால் இதற்கு இணையாக ஒரு உபகதை – மற்றொரு கதைப்பகுதி இந்நாடகத்தில் இருக்கிறது. முன் கதைக்குச் சுவை கூட்ட இது பயன்படுகிறது. இதில் முக்கியக் கதாபாத்திரங்களாக, ஒலிவியாவின் வீட்டில் ஒரு கும்பலே இருக்கிறது.  ஒலிவியாவின் குடிகார அங்கிள் சர் டோபி, அவனது முட்டாள் நண்பன் ஆண்ட்ரூ ஆகூசீக், அவளது புத்திசாலியான ஏவல்தோழி மரியா, வீட்டின் விதூஷகன் ஃபெஸ்டி, வீட்டின் ஏவலர் தலைவன் மெல்வோலியோ என இவர்கள் யாவும் இந்த துணைக்கதையின் உறுப்பினர்கள். இந்தத் துணைக்கதையின் முக்கிய நோக்கம் மெல்வோலியோ இளக்காரமாக எல்லாரையும் நடத்துவதால் அவனைப் பைத்தியக்காரன் ஆக்கிப் பழிவாங்குகிறாள் மரியா.

இடையில் செபாஸ்டியன் இறக்கவில்லை எனத் தெரிகிறது. அவன் தன் சகோதரி வயோலாவைத் தேடி வருகிறான். செபாஸ்டியனின் நண்பனாகிய அண்டோனியோ என்பவன் ஆர்சினோவின் எதிரி. செபாஸ்டியனை  வயோலா (செஸாரியோ) எனக்கருதி காதலுக்காக இருவர்ப் போருக்கு (டியூவல்) அழைக்கும் ஆண்ட்ரூ அகூசீக்கின் கதை ஒருபுறம், ஆர்சினோவின் எதிரியான அண்டோனியோவை காவலர்கள் பிடித்துச் செல்ல அதில் ஏற்படும் குழப்பம் இன்னொரு புறம் எனக் கதை இறுதியில் சற்றே நீளுகிறது. இவற்றை எல்லாம் விரிவாகப் படிக்க வேண்டுமானால், நாடகத்தையே படிக்க வேண்டியதுதான். எப்படியோ எல்லா ‘முட்டாள்தனங்களும்’ ஒருவழியாக கதை இறுதியில் ஒரு தீர்மானத்துக்கு (ரிசல்யூஷன்) வந்து முடிகின்றன.  ஷேக்ஸ்பியரின் மற்ற பல கதைகளைப் போலவே இந்தக் கதைக்கும் பல பரிமாணங்கள் இருப்பதாக விமரிசகர்கள் கூறுகிறார்கள்.

ஷேக்ஸ்பியரின் ஆஸ் யூ லைக் இட்,  எ மிட் சம்மர் நைட்ஸ்’ ட்ரீம் போன்றவையும் மிகச் சிறந்த ரொமாண்டிக் காமெடிகளாக உள்ளன. முடிந்தால் இவற்றைப் படித்துப் பார்க்குமாறு வாசக நண்பர்களைக் கேட்டுக் கொள்கிறேன். அசலாகத்தான் படிக்க வேண்டும் என்பதில்லை. இவற்றின் விரிவான (!) கதைச் சுருக்கங்கள் இண்டர்நெட்டில் எங்குத் தேடினும் கிடைக்கும், தமிழிலும்கூடக் கிடைக்கும்!

நண்பர்களே, முதல் பகுதியில் பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் எழுத்தாளரான சார்லஸ் டிக்கன்ஸின் ‘ஆலிவர் ட்விஸ்ட்’  பற்றிப் பார்த்தோம். ஆனால் ஆங்கில நாவல் பதினெட்டாம் நூற்றாண்டிலேயே தோன்றிவிட்டது. அதனால் பதினெட்டாம் நூற்றாண்டின் நாவலிலிருந்து தொடங்குவதுதான் முறை.

பதினெட்டாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் டேனியல் டேஃபோ என்பவர் எழுதிய ராபின்சன் குரூஸோ என்ற நாவல் வெளியானது. பலரும் இதைத்தான் முதல் ஆங்கில நாவல் என்று கொள்கிறார்கள. இதற்குப் பின் பல நாவல்கள் பதினெட்டாம் நூற்றாண்டில் தோன்றினாலும், அவற்றில் மிக முக்கியமானதென்று பலரும் சொல்லுவது லாரன்ஸ் ஸ்டெர்ன் என்பவர் எழுதிய டிரிஸ்ட்ரம் ஷேண்டி என்னும் நாவலை. முதலில் இங்கு ராபின்சன் குரூஸோ நாவலைப் பற்றிக் காண்போம்.

முதல் நாவல் என்ற தகுதி ஒருபுறமிருக்க, இந்த நாவலுக்கு முதல் கடற்பயண நாவல் என்ற தகுதியும் காலனியாதிக்க நாவல் என்ற தகுதியும் உண்டு. ஆங்கிலத்தில் கடற்பயண நாவல்கள் என்பது ஒருவகை. கோரல் ஐலண்ட், டிரெஷர் ஐலண்ட் போன்றவை இவற்றுள் பிரபலமானவை. இவற்றுக்கு முன்னோடி ராபின்சன் குரூஸோ.  இவை யாவும் சிறுவர்கள் படிக்கின்ற அட்வென்ச்சர் (சாகசச் செயல்) நாவல்களாகவும் இருக்கின்றன.

நம்மில் பலரும், முறையாக இந்த நாவலைப் பற்றி அறியாவதவர்களும், ராபின்சன் குரூஸோ பற்றியும் அவனது அடிமையான ஃப்ரைடே என்பவன் பற்றியும் கேள்விப்பட்டிருப்போம். ராபின்சன் ஒரு ஜெர்மானிய மரபில் வந்த தந்தைக்கு இங்கிலாந்தில் பிறந்து வளர்ந்தவன். இளம் வயதில் சட்டம் படிக்குமாறு கூறும் தந்தையின் சொல்லைக் கேளாமல் மனம்போன போக்கில் கடற் பயணங்களில் ஈடுபடுகிறான். அவ்வாறு சென்ற பயணம் ஒன்றில் கப்பல் உடைந்து ஒரு மூர் இனத்தவனிடம் அடிமையாகிறான். இரண்டாண்டுகள் கழித்து ஜூரி என்ற சிறுவனுடன் அவனிடமிருந்து தப்புகிறான். ஒரு போர்ச்சுகீசிய கப்பல் தலைவன் இருவரையும் காப்பாற்றி பிரேசில் அழைத்துச் செல்கிறான். ஜூரியை அவனிடம் விற்றுவிட்டு பிரேசிலில் ஒரு பெரிய பண்ணைக்குச் சொந்தக்காரனாகிறான் குருஸோ.

அந்தப் பண்ணைக்கு ஆப்பிரிக்காவிலிருந்து அடிமைகளைக் கொண்டுவரக் கப்பலில் புறப்படுகிறான். மீண்டும் கப்பல் கவிழ்ந்து தான் மட்டும் தப்பி ஒரு தீவில் சேர்கிறான். அங்கு இவனைத் தவிர வேறு எவரும் இல்லை. முயற்சி செய்து தனக்கு ஒரு இருப்பிடம் அமைத்துக் கொள்கிறான். கப்பலிலிருந்து மீட்ட பொருள்களையும் கருவிகளையும் கொண்டு பயிர் செய்து வாழத்தொடங்குகிறான். பைபிள் ஒன்றும் கப்பலிலிருந்து கிடைக்கிறது. ஒரு நாள்காட்டியை அவனே உருவாக்குகிறான். இவ்வாறு 15 ஆண்டுகள் வாழ்கிறான். அந்தத் தீவில் தன்னைத் தவிர மனிதனை உண்ணும் பழங்குடிகளும் இருப்பதைக் கண்டுபிடிக்கிறான். அவர்களிடம் சிக்கிய இருவரை மீட்கிறான், ஒருவனைத் தப்பவிட்டு, மற்றொருவனுக்கு ஃப்ரைடே (அவன் கிடைத்த நாள்) என்று பெயரிட்டு அவனுக்கு ஆங்கிலம் கற்றுக் கொடுத்து, கிறித்துவனாக்குகிறான்.

மீண்டும் பழங்குடியினரிடமிருந்து இரண்டுபேரைக் காப்பாற்றுகிறான். அதில் ஒருவன் ஃப்ரைடேயின் தந்தை, மற்றொருவன் ஸ்பெயின்நாட்டவன். வேறு மக்களும் தீவின் மத்தியில் இருக்கிறார்களா என்று தேடிவர அவனை அனுப்புகிறான். அதற்குள் தீவுக்கு வந்த ஒரு கப்பலில் எழுச்சி ஏற்படுகிறது. அதன் தலைவனைத் தீவில் விட்டுவிட முயலும்போது, அவனைக் காப்பாற்றி, எழுச்சியை அடக்கி, மற்ற மாலுமிகளையும் துணைக்கு வைத்துக் கொள்கிறான். 28 ஆண்டுகள் தனிமை வாழ்க்கைக்குப் பிறகு தீவிலிருந்து புறப்பட்டு இங்கிலாந்தை அடைகிறான். இங்கிலாந்தில் அவன் இறந்துவிட்டதாகக் கருதியதால் அவன் தந்தையின் சொத்து அவனுக்குக் கிடைக்கவில்லை. பிரேசிலின் பண்ணையிலிருந்து கிடைத்த செல்வத்தை ஃப்ரைடேயின் உதவியுடன் போர்ச்சுகலுக்குக் கொண்டுவந்து, பிறகு கடைசியாகச் சில வீரச் செயல்களுக்குப் பிறகு அவற்றை இங்கிலாந்திற்குத் தரைவழியே மாற்றிக்கொண்டு சுகமாக வாழ்கிறான். கதை இவ்வளவுதான்.  ஆனால் அதை ஆழ்ந்த படிக்கும்போது அது பலவித ஆதிக்கப் பிரச்சினைகளைப் பற்றிப் பேசுவது புரிகிறது.

முதலில், மதம். குரூஸோ தனியாக இருக்கும்போது அவனுக்கு ஆறுதல் தருவது பைபிள்தான். விருப்பப்பட்ட போதெல்லாம் பைபிளில் ஏதாவதொரு பக்கத்தைப் படித்து ஆறுதல் அடைவதுடன் அது அப்படியே நடக்கும்  என்று நம்புகிறான். காட்டுமிராண்டிகளின் மதத்தை அவன் வெறுக்கிறான். ஃப்ரைடேயைக் கிறித்துவனாக ஆக்குகிறான். அவன் காலத்தில் உலகெங்கும் சென்று கிறித்துவத்தை போதித்த குருமார்களின் வாழ்க்கையை அவன் அப்படியே பின்பற்றுகிறான்.

இரண்டாவது, பொருளாதாரம். குரூஸோ ஒரு காலனியவாதி. புதிய நாட்டில் (தென் அமெரிக்காவில் ஸ்பெயின்) வளங்களை அபகரித்தல், புதிய நாடுகளில் பண்ணைகளை உருவாக்குதல், அவற்றில் வேலை செய்ய ஆப்பிரிக்காவிலிருந்து அடிமைகளைக் கொண்டுவர முயற்சி செய்தல், இறுதியாக எல்லாவற்றையும் தன் நாட்டுக்கு கொண்டு செல்லுதல் என அவன் செயல்கள் அமைகின்றன.

மூன்றாவதாக, கலாச்சாரம். தனது கலாச்சாரம் மட்டுமே உயர்ந்தது, அது பரப்பப்பட வேண்டியது என்ற மனப்பான்மை அவனிடம் இருக்கிறது. அவனுக்கு ஏற்ற அடிமையாக ஃப்ரைடே அமைகிறான். 18-19ஆம் நூற்றாண்டுகளில் இந்தியாவில் உயர்வு மனப்பான்மையுடன் நடந்துகொண்ட ஆங்கிலேயர்கள், இந்தியர்களை அவர்கள் அடிமையாக நடத்தியது இவற்றுக்கு உதாரணமாக அவன் செயல்கள் உள்ளன. இந்தியர்களைப் பிரதிபலிக்கும் வடிவமாக ஃப்ரைடே இருக்கிறான்.

நான்காவதாக காலனி ஆதிக்கம். குறிப்பாக, அவன் பிரிட்டிஷ் காலனியாதிக்கக்காரர்களின் மூல உருவமாக இருக்கிறான். தனக்கு மட்டும் சுதந்திரத்தன்மை, ஆழ்மனத்திலிருக்கும் கொடுங்கோன்மை, விடாமுயற்சி, மெதுவாகச் செயல்படுகின்ற, ஆனால் திறன்மிக்க அறிவு, பாலியல் வெறுப்பு, அதிகம் பிறரிடம் பழகாமல் ஒதுங்கியிருக்கும் தன்மை ஆகிய ஆங்கிலேயத் தன்மைகள் அவனிடம் சிறப்பாக வெளிப்படுகின்றன என்று புகழ்பெற்ற நாவலாசிரியர் ஜேம்ஸ் ஜாய்ஸ் குறிப்பிடுகிறார்.

ஐந்தாவதாகச் சுயநலமும் அடுத்துக் கெடுத்தலும். குரூஸோவை மூரிடமிருந்து தப்பிக்க உதவியவன் ஜூரி என்ற சிறுவன். ஆனால் அவன் கருப்பன் என்பதால் தனக்கு உதவி செய்த அவனையே போர்ச்சுகீசியனிடம் விற்றுவிடுகிறான். இந்திய மன்னர்களைக் கைக்குள் போட்டுக் கொண்டு மக்களை அடிமையாக்கிய கிழக்கிந்திய கம்பெனி போல, தன் தீவுக்கு ஒரு கப்பல் வரும்போது, கப்பல் தலைவனை “தோஸ்த்” ஆக்கிக் கொண்டு மாலுமிகளை அடிமைப்படுத்துகிறான்.

இந்த நாவலை ஆங்கிலத்தில் படித்த, ஆங்கிலேயர்களுக்கு  அடிமையாக  ஃப்ரைடே போல உதவிசெய்த,  நம் இந்திய நாட்டு மேற்குடி மக்களும்  குரூஸோவின் இந்தப் பண்புகளைப் பின்பற்றியதில், இன்னமும் பின்பற்றுவதில், ஆச்சரியம் ஒன்றுமில்லை.

இப்படிக் கலாச்சாரச் சார்புத்தன்மை பற்றியும் பல செய்திகளை இந்நாவல் உணர்த்துகிறது. இந்த  அளவுக்கு  மிகச் சிறந்த நாவல் ஒன்றை ஆங்கிலத்தின் முதல் நாவலாக உருவாக்கிய டேனியல் டேஃபோ பாராட்டத்தக்கவர் என்பதில் ஐயமில்லை. இங்கிலாந்தின் கிழக்கிந்தியக் கம்பெனி இந்தியா போன்ற நாடுகளைக் காலனியாக அடிமையாக்குவதற்கு முன்னரே எழுதப்பட்டது இந்த நாவல் என்பது நமக்கு வியப்பளிக்கிறது. கிழக்கிந்தியக் கம்பெனியும் குரூஸோவைப் போல வியாபாரம் செய்யப் புறப்பட்ட ஒன்றுதானே!

தமிழுக்கு அப்பால்  என்ற தலைப்பில் நான் படித்த, என்னைக் கவர்ந்த, இலக்கியக் கதைகளைப் பற்றிப் பேச முற்படுகிறேன். கதை கேட்பதில் எல்லார்க்கும் ஆர்வம் உண்டல்லவா? அதனால் வெறுமனே, ஒவ்வோர் இலக்கியமாக எடுத்துக் கொண்டு அதன் கதையைச் சுருக்கமாகச் சொல்வது தான் எனது நோக்கம். மேலும் சில சமயம் ‘இலக்கியமல்லாத இலக்கியம்’ பற்றியும் எனது கருத்தோட்டங்கள், எண்ணங்கள் பற்றியும்கூட இதில் ஒருவேளை வரக்கூடும். இதை ஒரு தொடராக அளிப்பதுதான் என் நோக்கம். ஐந்து நிமிடம் முதல் பத்து நிமிடம் வரை படிக்கக்கூடிய ஒரு கதை.

ஆலிவர் ட்விஸ்ட்

இப்போது எனக்கு வயது 72. ஏறத்தாழ என் 12 வயது முதலாக அறுபதாண்டுகளாகத் தமிழ் நூல்களையும், 16 வயது முதலாக ஆங்கில நூல்களையும் படித்து வருகிறேன். நான் படித்த நூல்களின் சாராம்சத்தை உங்களுக்கு வழங்குவது இந்தத் தொடரின் நோக்கம். நீங்களும் அந்நூல்களைப் படிக்க ஒரு உந்துதலையும் ஆர்வத்தையும் உண்டாக்கினால் இத்தொடரின் நோக்கம் நிறைவேறிற்று என்பேன். மேலும் இவற்றையெல்லாம் நன்கு  படித்தவர்களுக்குக்கூட சில ஆண்டுகள் சென்றபின் சில தகவல்கள் மறந்துபோனால் அவற்றைச் சரிபார்த்துக் கொள்ள உதவுவதாகவும் இந்த அறிமுகம் அமையக்கூடும்.

நாங்கள் படித்த காலத்தில் (ஆயிரத்தித் தொள்ளாயிரத்து ஐம்பது-அறுபதுகளில்) உயர்நிலைப் பள்ளி தான் இருந்தது. மேல்நிலைப் பள்ளி கிடையாது. உயர்நிலைப் பள்ளி என்றால் 6 முதல் 11 வகுப்புகள். பியூசி அல்லது புகுமுக வகுப்பு என்ற பெயரில் 12ஆம் வகுப்பு கல்லூரியில் இருந்தது. நான் பதினொன்றாம் வகுப்பை முடித்தது 1963ஆம் ஆண்டு. நாங்கள் படித்த காலத்தில் 9, 10, 11ஆம் வகுப்புகளில் ஆங்கிலத்திற்கு துணைப்பாடங்கள் உண்டு. ஏதேனும் ஒரு இலக்கியம் அல்லது நாவல் வைக்கப்பட்டிருக்கும். (மேலும் தமிழில் பொதுத் தமிழ், சிறப்புத் தமிழ் என்று இரண்டு பிரிவுகள் இருந்தன. சிறப்புத் தமிழ் என்பதில் ஏதாவது ஒரு கதை பாடமாக இருக்கும். நான் எட்டாம் வகுப்பு வந்தபோது, ஏனோ தெரியவில்லை, இந்த நடைமுறை எடுக்கப்பட்டுவிட்டது!)

அவ்வாறு எனக்கு 9, 10, 11 வகுப்புகளில் ஆங்கிலத்தில் துணைப்பாடங் களாக வந்தவை டேவிட் காப்பர்ஃபீல்டு, தாகூர் சிறுகதைகள், கிரேட் எக்ஸ்பெக்டேஷன்ஸ் என்ற கதைகள். இவை எல்லாமே அக்காலத்தில் மாணவர்களுக்கென எளிமைப்  பதிப்புகளாக வந்தவை. அக்காலத்தில் E. F. Dodd, Blackie and Sons போன்ற கம்பெனிகள் இருந்தன. அவை பெரிய ஆங்கில நாவல்களையும் மாணவர் படிக்குமளவில் எளிமையான ஆங்கிலத்தில் சுருக்கி வெளியிட்டன. கல்லூரி வந்தபிறகுதான் அசலான நூல்களாகப் படிக்கும் வழக்கம் ஏற்பட்டது. புகுமுக வகுப்பில் ‘ஆலிவர் ட்விஸ்ட்’ என்ற நாவலை முதன்முதலாக அசலாகப் படித்தேன்.

ஆலிவர் ட்விஸ்ட், டேவிட் காப்பர்ஃபீல்டு, கிரேட் எக்ஸ்பெக்டேஷன்ஸ் ஆகிய மூன்றும் சார்லஸ் டிக்கன்ஸ் என்ற ஒரே நாவலாசிரியர் எழுதியவை. அவர் நூல்கள்தான் எங்களைப் போன்ற பிள்ளைகள் படிக்கத் தகுதியானவை என்று கருதினார்கள் போலும். இப்போது அவரைப் பற்றிய மதிப்பீடு எனக்குள் மாறியிருந்தாலும், இந்த மூன்று நாவல்களையும் பற்றிச் சுருக்கமாகச் சொல்ல இருக்கிறேன். பிறகு அவரது நாவல்களில் முக்கியமானதாக நான் கருதுகின்ற ப்ளீக் ஹவுஸ் என்பதைப் பற்றியும் சற்றுப் பின்னால் சொல்கிறேன்.

முதலில் ஆலிவர் ட்விஸ்ட் கதை

. இது தமிழ் உட்பட பெரும்பாலான இந்திய மொழிகளில் திரைப்படமாகவும் வந்துள்ளது. தமிழில் அனாதை ஆனந்தன் என்ற பெயரில் படமாக வந்ததாக ஞாபகம். இது சார்லஸ் டிக்கன்ஸின் இரண்டாவது நாவல். 1838இல் வெளியானது. (முதல் நாவல் பிக்விக் பேப்பர்ஸ்.) இந்த நாவலுக்கு ஓர் ‘அநாதைச் சிறுவனின் பயணம்’ என்ற துணைத்தலைப்பை ஆசிரியர் அளித்திருந்தார். அது இதற்கு முன் வெளிவந்த ஜான் பன்யனின் கிறித்துவப் பயணியின் பயணம்  என்பதை நையாண்டி செய்வதுபோல் இருந்தது. (எனக்குக் கூட “கைம்மா-யணம்”, “மகா மாரகம்” என்றெல்லாம் கதை எழுத ஆசை உண்டு. நம் ஊரில் உடனே தேசத்துரோகி என்று சொல்லி சிறையில் போட்டுவிடுவார்கள் என்ற பயந்தான்!)

ஆலிவர் ட்விஸ்ட் என்பவன் ஓர் அநாதைச் சிறுவன். லண்டனுக்கு 70 மைல் தொலைவிலுள்ள ஓர் ஊரில் அநாதை இல்லத்தில் 9 வயது வரை வளர்கிறான். அங்கு வயிறார உணவுகூட அளிக்கப்படுவதில்லை. ஒரு கரண்டி கஞ்சிதான் காலை உணவு. பசியில் “இன்னும் கொஞ்சம் கஞ்சி” என்று கேட்க (அதுவும் மற்றச் சிறுவர்களுக்காக!), அதற்காக பலமாக அடிக்கப்பட்டு இருட்டறையில் அடைக்கப்படுகிறான். (இந்தக் காட்சி பல பழைய திரைப்படங்களில் இடம் பெற்றுள்ளது.)

பிறகு சவப்பெட்டி செய்யும் ஒருவனிடம் விற்கப்படுகிறான் ஆலிவர். அங்கும் கடைக்காரன் மனைவி அவனை மோசமாக நடத்துகிறாள். வாழ்க்கை இப்படித்தானா என்று நொந்தவாறு, லண்டனுக்குக் கால்நடையாகவே தப்பிச் செல்கிறான். அங்கே ஏமாற்று வித்தை தெரிந்த டாட்ஜர் என்ற சிறுவனைச் சந்திக்கிறான். அவன் ஃபேகின் என்ற கிழவன் நடத்தி வந்த பிக்பாக்கெட் கும்பலில் ஒருவன். (ஃபேகின் என்ற இந்தப் பாத்திரமும் நமது சினிமாக்காரர்களின் ஃபேவரைட். கமல ஹாசன் நடித்த திரைப்படம் ஒன்றில் மனோரமாகூட இவ்வித வேஷம் போட்டு நடித்திருப்பார்.) ஃபேகினின் வேலை அநாதைச் சிறுவர்களை பிக்பாக்கெட்டுகளாகப் பயிற்சி அளித்து, அவர்கள் திருடுவதைத் தான் பெற்று சொகுசாக வாழ்வதுதான்.

ஒருநாள் ஆலிவரை, வேறு இரு சிறுவர்களுடன் சேர்ந்து திருடிவருமாறு ஃபேகின் அனுப்புகிறான். பெரிய பணக்காரர்களின் விலையுயர்ந்த கைக்குட்டைகள், பேனாக்கள், கடிகாரங்கள் போன்றவற்றைத்  திருடுவது இவர்கள் வேலை. அப்படி ஒரு புத்தகக்கடையில் நின்ற பிரவுன்லோ என்ற பிரபுவின் கைக்குட்டையை டாட்ஜர் திருடிவிட்டு ஓட, பயந்துபோன ஆலிவரும் ஓடுகிறான். ஓடியதால் அவன் குற்றவாளியாக நீதிமன்றத்தில் நிறுத்தப்படுகிறான். ஆனால் அவன் தண்டிக்கப்படாமல் காப்பாற்றி, பிரவுன்லோ தன் வீட்டுக்கு அழைத்துச் செல்கிறார். பயந்துபோன ஆலிவர் நோய்வாய்பபடுகிறான். நோய்குணமாகி சந்தோஷமாகச் சிலநாட்கள் இருக்கிறான்.

ஒருநாள் பிரவுன்லோ அவனைப் புத்தகம் வாங்கிவருமாறு அனுப்ப, அவனைத் தேடிக் கொண்டிருந்த ஃபேகின் கும்பலைச் சேர்ந்த நான்சி என்ற பெண், தன் காதலன் பில் சைக்ஸ் என்பவனுடன் சேர்ந்து ஆலிவரைப் பிடித்துக்கொண்டு போய் ஃபேகின் கும்பலில் விட்டுவிடுகிறாள். மீண்டும் அக்கும்பல் ஒரு வீட்டில் திருட்டு முயற்சியில் ஈடுபடுகிறது. திருடுவதற்காக ஆலிவரை ஒரு ஜன்னல்வழியே உள்ளேசென்று கதவைத் திறக்கும்படி விடுகிறார்கள். அந்த முயற்சி தோல்வியடைந்து கும்பல் ஓடிவிடுகிறது. ஆலிவர் மீண்டும் சிக்கிக் கொள்கிறான். ஆலிவரை அந்த வீட்டுப் பெண் ரோஸ், மே லீ என்பவர்கள் காப்பாற்றுகின்றனர். (ரோஸ் முன்பு நாம் பார்த்த பிரவுன்லோவுக்கு உறவினள்.)

இடையில் மங்க்ஸ் என்பவன் ஃபேகினுக்கு உதவிசெய்ய வருகிறான், ஆலிவரைத் திரும்பக் கொண்டுவந்து அழிக்க முயற்சிசெய்கிறான். இவர்கள் திட்டத்தை நான்சி பிரவுன்லோவுக்குக் கூற முயற்சி செய்கிறாள். அவளது ‘துரோகம்’ பில்சைக்ஸ்க்கு தெரிந்து அவளை அடித்துக் கொன்று விடுகிறான். பிறகு அவனும் மக்களிடமிருந்து தப்பிக்க முயன்றபோது தற்செயலாகத் தூக்கில் தொங்கி இறக்கிறான். மே லீக்கள் பிரவுன்லோவுடன் ஆலிவரைச் சேர்க்கின்றனர். பிரவுன்லோ மங்க்ஸை விசாரிக்கும்போது அவன் ஆலிவரின் மாற்றாந்தாய் மகன் (ஆலிவரின் தந்தையின் முதல் மனைவியின் மகன்) என்று தெரிகிறது. இறந்துபோன தன் தகப்பனின் பெரிய அளவிலான சொத்தினைத் தான் மட்டுமே அடையவேண்டி அவன் ஆலிவரை அழிக்க முயற்சி செய்தான். ஆலிவரின் தாய் ஏக்னஸ் என்பவள். பிரவுன்லோவின் நண்பர் மகள், ஆலிவரைப் பிரசவித்தவுடன் அவள் இறந்துவிட்டாள் என்ற செய்தியும் வெளிப்படுகிறது. மங்க்ஸுக்கு அவன் பாதிப்பங்கு சொத்தினை பிரவுன்லோ அளிக்க, அவன் அமெரிக்காவுக்கு ஓடிவிடுகிறான். ஃபேகின் கும்பல் பிடிபட்டு, ஃபேகின் தூக்கில் தொங்குகிறான். மே லீக்களும், பிரவுன்லோவும் ஆலிவரும் கிராமப்புறத்துக்குச் சென்று நிம்மதியாக வாழ்கிறார்கள். சுபம்!

சார்லஸ் டிக்கன்ஸுக்கு பெரும் புகழ் பெற்றுத் தந்த நாவல் இது. சம்பவங்கள் நிறைந்தது. ஆலிவரின் வாழ்க்கையில் ஒரு மர்ம முடிச்சு இறுதியில் அவிழ்க்கப்படுகிறது. நாவல் முழுவதும் டிக்கன்ஸின் சமூக அக்கறை வெளிப்படுகிறது. விக்டோரியா பேரரசிக் கால இங்கிலாந்து எப்படி இருந்தது என்பதை மிகுந்த அக்கறையோடு வெளிப்படுத்துகிறார். ஏழ்மைச் சட்டங்கள், அநாதை இல்லங்கள், கிரிமினல் கும்பல்கள், வேசிகள், இவற்றுடன் கருணை நிறைந்த பிரபுக்கள், மேன்மக்கள் போன்றோர் நிறைந்ததோர் உலகம் அது. டிக்கன்ஸின் வருணனைத் திறனும் பாத்திரங்களுக்கு உயிரூட்டும் திறனும் பெயர்பெற்றவை.

ஆனால் இன்றைய நவீன இலக்கியத் தமிழுலகில் டிக்கன்ஸை எவரும் மதிப்பதோ பேசுவதோ இல்லை. இவர்களெல்லாம் நேரடியாக யதார்த்தச் சித்திரிப்பு முறையில் கதை சொல்பவர்கள் என்று ஒதுக்கப்பட்டு விட்டார்கள். ஒருவேளை டிக்கன்ஸைப் பேசுவதுகூட கவுரவக் குறைவு என்று இன்று பலர் கருதக்கூடும்.

தமிழ்ப் புத்தாண்டு என்று கொண்டாடுகிறார்கள். ஆனால் ஓர் ஆண்டுப்பெயர் கூட தமிழில் இல்லை. எல்லாம் வடமொழிப் பெயர்கள். மெனக்கெட்டு இவற்றைத் தமிழ்ப்படுத்தி (மொழிபெயர்த்து) இவைதான் தமிழ் ஆண்டுகள் என்று ஒரு குழுவினர் அளித்திருக்கிறார்கள். அதைக் கீழே தருகிறேன் ஆனால் அப்படி நீங்கள் தமிழ்ப்படுத்தி இவைதான் தமிழாண்டுகள் என்று கூறினாலும் சித்திரைதான் முதல் மாதம் என்பதை மாற்ற முடியாதே? தை மாதம்தான் தமிழின் முதல்மாதம் என்பதற்கு அது சான்றும் ஆகாதல்லவா?

பிரபவ – நற்றோன்றல்
Prabhava1987-1988

விபவ – உயர்தோன்றல்
Vibhava 1988–1989

சுக்ல – வெள்ளொளி
Sukla 1989–1990

பிரமோதூத – பேருவகை
Pramodoota 1990–1991

பிரசோற்பத்தி – மக்கட்செல்வம்
Prachorpaththi 1991–1992

ஆங்கீரச – அயல்முனி
Aangirasa 1992–1993

ஸ்ரீமுக – திருமுகம்
Srimukha 1993–1994

பவ – தோற்றம்
Bhava 1994–1995

யுவ – இளமை
Yuva 1995–1996

தாது – மாழை
Dhaatu 1996–1997

ஈஸ்வர – ஈச்சுரம்
Eesvara 1997–1998

வெகுதானிய – கூலவளம்
Bahudhanya 1998–1999

பிரமாதி – முன்மை
Pramathi 1999–2000

விக்கிரம – நேர்நிரல்
Vikrama 2000–2001
Photo

விஷு – விளைபயன்
Vishu 2001–2002

சித்திரபானு – ஓவியக்கதிர்
Chitrabaanu 2002–2003

சுபானு – நற்கதிர்
Subhaanu 2003–2004

தாரண – தாங்கெழில்
Dhaarana 2004–2005

பார்த்திப – நிலவரையன்
Paarthiba 2005–2006

விய – விரிமாண்பு
Viya 2006–2007

சர்வசித்து – முற்றறிவு முழுவெற்றி
Sarvajith 2007–2008

சர்வதாரி – முழுநிறைவு
Sarvadhari 2008–2009

விரோதி – தீர்பகை
Virodhi 2009–2010

விக்ருதி – வளமாற்றம்
Vikruthi 2010–2011

கர – செய்நேர்த்தி
Kara 2011–2012
Photo

நந்தன – நற்குழவி
Nandhana 2012–2013

விஜய – உயர்வாகை
Vijaya 2013–2014

ஜய – வாகை
Jaya 2014–2015

மன்மத – காதன்மை
Manmatha 2015–2016

துன்முகி – வெம்முகம்
Dhunmuki 2016–2017

ஹேவிளம்பி – “பொற்றடை”
Hevilambi 2017–2018

விளம்பி – அட்டி
Vilambi 2018–2019

விகாரி – எழில்மாறல்
Vikari 2019–2020

சார்வரி – வீறியெழல்
Sarvari 2020–2021

பிலவ – கீழறை
Plava 2021–2022
(இவ்வருடம் “கீழறை” தமிழ் புத்தாண்டு)

சுபகிருது – நற்செய்கை
Subakrith 2022–2023

சோபகிருது – மங்கலம்
Sobakrith 2023–2024

குரோதி – பகைக்கேடு
Krodhi 2024–2025

விசுவாசுவ – உலகநிறைவு
Visuvaasuva 2025–2026

பரபாவ – அருட்டோற்றம்
Parabhaava 2026–2027

பிலவங்க – நச்சுப்புழை
Plavanga 2027–2028

கீலக – பிணைவிரகு
Keelaka 2028–2029

சௌமிய – அழகு
Saumya 2029–2030

சாதாரண – பொதுநிலை
Sadharana 2030–2031

விரோதகிருது – இகல்வீறு
Virodhikrithu 2031–2032

பரிதாபி கழிவிரக்கம்
Paridhaabi 2032–2033

பிரமாதீச – நற்றலைமை
Pramaadhisa 2033–2034

ஆனந்த – பெருமகிழ்ச்சி
Aanandha 2034–2035

ராட்சச – பெருமறம்
Rakshasa 2035–2036

நள – தாமரை
Nala 2036–2037

பிங்கள – பொன்மை
Pingala 2037–2038

காளயுக்தி – கருமைவீச்சு
Kalayukthi 2038–2039

சித்தார்த்தி – முன்னியமுடிதல்
Siddharthi 2039–2040

ரௌத்திரி – அழலி
Raudhri 2040–2041

துன்மதி – கொடுமதி
Dunmathi 2041–2042

துந்துபி – பேரிகை
Dhundubhi 2042–2043

ருத்ரோத்காரி – ஒடுங்கி
Rudhrodhgaari 2043–2044

ரக்தாட்சி – செம்மை
Raktakshi 2044–2045

குரோதன – எதிரேற்றம்
Krodhana 2045–2046

அட்சய – வளங்கலன்
Akshaya 2046–2047

இவ்வாறே தமிழ் மாதங்கள் பெயர்கள் இவையாம்–

1. சுறவம் (தை)
2. கும்பம் (மாசி )
3. மீனம் ( பங்குனி)
4. மேழம் ( சித்திரை)
5. விடை (வைகாசி)
6. ஆடவை (ஆனி)
7. கடகம் (ஆடி)
8. மடங்கல் (ஆவணி)
9. கன்னி (புரட்டாசி )
10. துலை (ஐப்பசி )
11. நளி (கார்த்திகை)
12. சிலை (மார்கழி)

இவற்றைக் கஷ்டப்பட்டு உருவாக்கிய பெருமக்களுக்கு என் வணக்கங்கள். ஆனால் உருவாக்கும்போதே, இவை வடமொழியில்தான் இப்பெயர்கள் முதலில் இருந்தன, நாங்கள் அவற்றைத் தமிழில் மாற்றிக் கொள்கிறோம் என்று வடவருக்கு முதன்மை தருகின்ற செயலாக இது மாறிவிடுகிறதே.

My darling, my lover, my beautiful wife,
Marrying you messed up my life.

I see your face when I am dreaming,
That’s why I always wake up screaming.

Kind, intelligent, loving and hot;
This describes everything you are not.

I love your smile, your face and your eyes,
Damn, I’m good at telling lies!

My feelings for you, no words can tell,
Except for maybe ‘Go to hell.’

What inspired this amazing rhyme?
A bottle of Feni, little Salt n Lime !

–Joao Caitan, from Goa, written for a competition.

திங்கட்கிழமை
☕வெற்றிலை – 4, மிளகுத்தூள் ¼ தேக்கரண்டி, கொதிக்க வைத்துக்
குடித்தால் நாக்கு தூய்மையாகும் ; கபம் நீங்கும்.

செவ்வாய்க்கிழமை
☕ கடுக்காய்ப் பொடியும் பனங்கற்கண்டும் சேர்த்துக் கொதிக்க வைத்து வடிகட்டிக் குடித்தால் உடல் வெப்பம் சீராக இருக்கும்.

அறிவன் (புதன் )கிழமை
☕ தூதுவளை, கர்ப்பூரவல்லி, துளசி மூன்றையும் சமஅளவு கொதிக்க வைத்து வடிகட்டி குடித்தால் சளி சேராது. சளி இளகி மலத்துடன் வெளியேறிவிடும்.

வியாழக்கிழமை
☕ சுக்கு, மிளகு, சீரகம், ஓமம் சேர்த்து வறுத்துப் பொடிசெய்து , ஒரு தேக்கரண்டி போட்டுப் பனங்கற்கண்டுடன் கொதிக்க வைக்கவேண்டும். வடிகட்டிக் குடித்தால் செரிமானம் ஆகும், வயிறு தொடர்பான நோய்கள் நீங்கும்.

வெள்ளிக்கிழமை
☕வெந்தயம், கொத்துமல்லி சமஅளவு சேர்த்து வறுத்துப் பொடிசெய்து , ஒரு தேக்கரண்டி போட்டுப் பனங்கற்கண்டும் உப்பும் சேர்த்துக் கொதிக்க வைத்து வடிகட்டி குடித்தால் பித்தநீர் வெளியேறிவிடும்.

காரி (சனி )க்கிழமை
☕ முருங்கைக்கீரை, வெங்காயம், தக்காளி, பூண்டு, மஞ்சள்தூள் , உப்பு சேர்த்துக் கொதிக்க வைத்து குடித்தால், உடலுக்கு இரும்புச் சத்து கிடைக்கும்.

ஞாயிற்றுக்கிழமை
☕சுக்கு மல்லிச் சாறு (காப்பி) குடிக்கலாம்.

• சூலூர் பாவேந்தர் பேரவை

In the desert outside Dubai, piles of sun-bleached bones dot the landscape. These are the remains of Arabian camels that once roamed the dunes. But they’re not just bones. Beneath a layer of windswept sand lies something truly alarming.

In hundreds of these hollowed out ribcages, researchers at 5 Gyres have found enormous tangles of plastic. Made up of plastic bags and polypropylene rope, the masses vary in size — some as small as a basketball and others as big as a large suitcase. Each one has caused a camel’s death, by way of gut blockages, bacterial sepsis, dehydration, or malnutrition.

It’s heartbreaking, but what’s happening to camels is not unique.

In the desert, food sources are limited. To a camel’s eye, if it’s not sand, it’s food. As a result, masses called bezoars naturally form in camels’ guts, made up of indigestible matter like hair or plant fibers. But when synthetic material enters the digestive tract, like a plastic bag clinging to the branches of an acacia tree, the masses turn deadly. Researchers have dubbed these “polybezoars,” and dissection reveals that they’re made up of thousands of individual bags.

In 5 Gyres’ recent study, polybezoars led to a regional camel mortality rate of 1%. The news has caused heightened concern in the Middle East, where camels have proven essential to a traditional nomadic lifestyle. In fact, the study’s findings have prompted the government of the United Arab Emirates — a country whose economy is dominated by oil and petroleum, the building blocks of plastic — to signal its strong support for a global plastic treaty.

Now is the time to build on this momentum.