There was once a wealthy king who decided to place a large boulder in the middle of a frequently used road. The king hid behind some bushes along the side of the road to see what the people of the kingdom would do when they encountered the large boulder.
The first people he saw pass were the wealthiest squires and merchants in the kingdom. Some just walked around the boulder, while others complained about the king not making sure the roads were clear. However, not one of them tried to move the boulder out of the way.
Next, the king saw a peasant holding a basket of vegetables coming down the road. When he reached the boulder, instead of walking around it as the others did, he put down his basket of vegetables and started pushing the boulder aside. After much effort, he was finally successful in moving the boulder to the side of the road.
As the peasant picked his basket back up and got ready to continue down the road, he saw a purse lying in place of the boulder. The peasant opened the purse to find it filled with gold coins and a note from the king which said the gold was for the person who moved the boulder.
At that moment, the peasant learnt what many of us could not understand:
“Every obstacle presents an opportunity to improve our situation.”
If you are met with struggles or hard times, or simply just a boulder in the road, try to face it instead of just walking around it. you never know what might be waiting underneath.

One day, when Charles Plumb, a former US Navy jet pilot in Vietnam,and his wife were sitting in a restaurant, a man at another table came up and said: “You’re Plumb! You flew jet fighters in Vietnam from the aircraft carrier Kitty Hawk. You were shot down!”
“How in the world did you know that?” asked Plumb.
“I packed your parachute,” the man replied.
Plumb gasped in surprise and gratitude.
The man pumped his hand and said:”I guess it worked!”
“It sure did,” Plumb assured him.
“If your chute hadn’t worked, I wouldn’t be here today.”
That night, Plumb couldn’t sleep, as he kept thinking about that man.
He thought:
“I kept wondering what he had looked like in a Navy uniform: a white hat; a bib in the back; and bell-bottom trousers. I wonder how many times I might have seen him and not even said ‘Good morning, how are you?’ or anything because, you see, I was a fighter pilot and he was just a sailor.”
Plumb thought of the many hours the sailor had spent at a long wooden table in the bowels of the ship, carefully weaving the shrouds and folding the silks of each chute, each time holding the fate of someone he didn’t know in his hands.
Everyone has someone who provides what they need to make it through the day.
He also points out that he needed many kinds of parachutes when his plane was shot down over enemy territory – he needed his physical parachute, his mental parachute, his emotional parachute, and his spiritual parachute.
He called on all these supports before reaching safety.Sometimes, in the daily challenges that life gives us, we miss what is really important. We may fail to say hello, please, or thank you, congratulate someone on something wonderful that has happened to them, give a compliment, or just do something nice for no reason.
As you go through this week, this month, this year, recognize people who pack your parachutes.
You may not even know these people yet, so allow your kindness to have no boundaries whatsoever.
You’ll never know who might be packing your parachute right now!

ரொம்பக் காலத்துக்கு முன்னால் நடந்த விஷயம். 1990 இறுதி அல்லது 1991 ஆக இருக்கலாம். பெரிய எழுத்தாளர், மொழிபெயர்ப்பாளர், ஆய்வாளர் என்று புகழ்பெற்ற எம்.எடி.எம்-ஐ (முத்துக்குமாரசாமியை) திருநெல்வேலியில் சந்தித்தேன். அப்போது எனது தகவல் தொடர்பு பற்றிய புத்தகம் வெளிவந்திருந்தது. “உங்கள் மொழிபெயர்ப்பில் குறைகள் உள்ளன” என்றார். “சரி சொல்லுங்கள், திருத்திக் கொள்கிறேன், சரியாக இருந்தால்” என்றேன். “(கம்யூனிகேஷன்) ‘மாடல்’ என்பதற்கு ‘நிகழ்மாதிரி’ என்று ஏன் போட்டிருக்கிறீர்கள்? நாங்கள் ‘மாதிரி’ என்றுதான் மொழிபெயர்ப்போம்” என்றார். ஒரு மொழிபெயர்ப்பாளன் இதையெல்லாம் யோசிக்காமல் செய்வதில்லை.
This model, that model என்று வரும்போதெல்லாம், இந்த நிகழ்மாதிரி, அந்த நிகழ்மாதிரி என்று எழுதினால் பொருள் விளங்கும், மயக்கம் இருக்காது. வெறுமனே ‘இந்த மாதிரி’, ‘அந்த மாதிரி’ என்று மொழிபெயர்த்தால் என்ன ஆகும்? (இதுபோல, அதுபோல என்ற அர்த்தத்தைக் கொடுத்துவிடும்.) ஆங்கிலப் பேராசிரியரான அவருக்கு அவ்வளவு ஞானம் தமிழில்!
இம்மாதிரி ஆசாமிகள்தான் எனது சல்மான் ருஷ்தீ மொழிபெயர்ப்பைக் குறைசொல்லி, அதைப் பாப்புலர் ஆகாமல் செய்தார்கள். மூல ஆசிரியர்களிடம் பேசும் அளவுக்கு அவர்களுக்குச் செல்வாக்கு இருக்கிறது. பாவம் நாங்கள் எல்லாம் விலாசம் அற்றவர்கள். என்ன செய்வது? அவர்கள் போன்றவர்கள் சொல்வதைத்தான் மற்றவர்களும் நம்புகிறார்கள்.

இரவு விடிந்த உடனே
ஒவ்வொருவரின் பணியும் இதுதான்:
‘வட்டாட்சியரிடம்’ செல்கிறார்கள்
‘விஏஓவிடம்’
‘மாவட்ட ஆட்சியரிடம்’
இன்னும் பல அலுவலகங்களுக்குச்
சென்று மறைகிறார்கள்.

நீங்கள் அலுவலகங்களுக்குள் நுழைந்தவுடன்
காகிதத்தாள் தொழில் பொழிகிறது
கரன்சியும் பொழிகிறது.
பெருமழைபோல கணினிகள் வந்தும்
‘நூற்றில் ஒன்றைப் பொறுக்கியெடு–
மிக முக்கியமானதை! — இவர் கேட்பதை அல்ல’.

அலுவகக் கூட்டங்களில்
சென்று மறைகிறார்கள் அதிகாரிகள்.

நான் சென்று கேட்கிறேன்:
‘இங்கே ஒருகாலத்தில் வந்திருக்கிறேன்.
அப்போது சங்கர் என்பவர் இருந்தார்
இப்போது யாரைப் பார்க்க வேண்டும்?’
‘பவானி சங்கர் இஆப
சென்றிருக்கிறார் புயல் நிவாரண
அமைச்சரிடம் ஆலோசனைக்கு’.

எண்ணற்ற படிக்கட்டுகள் காலை ஒடிக்கின்றன
ஏதோ கொஞ்சம் ஒளி மினுக்குகிறது
மறுபடியும்:
‘அடுத்தவாரம் வரச் சொல்கிறார்.
–கூட்டத்தில்: –
மின்கம்பங்கள் வாங்க வேண்டுவது தொடர்பாக
மத்தியக் குழுவிடம் நிதிக்காக’.

அடுத்த வாரம் —
எழுத்தர் ஒருவரும் வரவில்லை
அலுவலகப் பையனும் வரவில்லை
இருக்கைகள் காலி!
அத்தனை பேரும்
ஐந்தாம் மாடியில் அறிக்கைகள் தயாரிக்கும் கூட்டத்தில்.

இரவும் வந்துவிட்டது.
எனது தற்காலிக இருப்பிடத்தின் மிக உயரமான தளத்திற்கு
ஏறிக் கொண்டிருக்கிறேன்.
‘அதிகாரி வந்துவிட்டாரா?”
‘இன்னும் சந்திப்பில் இருக்கிறார்
தம்பானி குழுமப் பிரதிநிதிகளுடன்.’

அந்தக் கூட்டத்திற்குள்
பாய்கிறேன் எரிமலைக் குழம்புபோல
காட்டுத்தனமான வசைகள் உதிர்கின்றன.
அப்புறம் பார்:
அதிகாரிகள் துண்டு துண்டாக அமர்ந்திருக்கிறார்கள்
மேலே ஒன்றுமில்லை!
அவர்களின் மற்ற துண்டுகள் எங்கே?
‘வெட்டப் பட்டார்கள்!
கொல்லப் பட்டார்கள்!’

பித்துப்பிடித்தவன் போல் ஓடிக் கூச்சலிடுகிறேன்.
என் மனம் பேதலிக்கிறது.
மிக அமைதியாக ஒருவர்
சுட்டிக்காட்டுகிறார்:
‘அவர்கள் பல கூட்டங்களில் ஒரேசமயத்தில்
பங்கேற்கிறார்கள்’.
இருபது கூட்டங்களில் நாங்கள்
பங்கேற்க வேண்டும்.

இந்தவிழா அந்தவிழா நடத்த வேண்டும்
பத்துவழிச் சாலை போடவேண்டும்
பார்க்காமலே அறிக்கை தயாரிக்க வேண்டும்
மத்திய, மாநில… கேட்கவேண்டும்
தினமும்—
இன்னும் பல மிச்சம் இருக்கின்றன.
ஆகவே நாங்கள் எங்களை வெட்டிக் கொள்கிறோம்
துண்டுகளாக!

இங்கே இடுப்பு வரை
மீதிகளை அங்கே பார்.
எங்களுக்கு வேலை அதிகம்.
“கவனிக்கவேண்டும்” எங்களை
இல்லையேல் தேடியவர் கண்ணில் படுவாரா?

புதிர்நிலையில் தூங்க இயலவில்லை.
உணர்வு மழுங்கிய நிலையில்
விடியலைச் சந்திக்கிறேன்.
ம்ம், இன்னும் ஒரே ஒரு கூட்டம்
போடுங்கள்…
பாதிக்கப்படும் அனைவரையும்
ஒழிப்பதற்காக.

ஐரோப்பிய நாடுகள் பலவற்றில் மணவிலக்கு நடைபெறுவது அதிகம் என்பது நமக்குத் தெரியும். அச்சமயத்தில் ஆண், பெண்ணுக்கு மணவிலக்குத் தொகை (ஜீவனாம்சம்) பல சமயங்களில் தரவேண்டி வருகிறது. இருபதாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கப் பகுதியில் மிக அதிகமான மணவிலக்குத் தொகை தரவேண்டி ஆடவர்கள் நிர்ப்பந்திக்கப் பட்டனர். அதைப் பற்றிய நகைச்சுவைத் துணுக்கு இது:

ஒரு நீதிபதி பெண்ணுக்கு மேலும் அதிக ஜீவனாம்சம் தரப்பட வேண்டும் என்று வலியுறுத்துகிறார்: கணவன் ஏற்கெனவே தன் வருவாயில் மூன்றில் ஒரு பகுதியை மனைவிக்கு ஜீவனாம்சமாகத் தர ஒப்புக் கொண்டுவிட்டான்.

“நீ இரண்டாம் 1/3 பகுதியைத் தரவேண்டும்” என்றார் நடுவர்.
“முடியாது, நான் ஏற்கெனவே அதைச் செலுத்திக் கொண்டிருக்கிறேன்” என்றான் அந்த ஆள்.
“அப்படியா? அப்போது மூன்றாம் 1/3 பகுதியையும் தரவேண்டும்”.
“முடியாது, அதையும் செலுத்திக் கொண்டிருக்கிறேன்.”
“என்ன சொல்கிறாய்? உனது ஊதியம் முழுவதையும் முன்னாள் மனைவியருக்குக் கொடுத்துக் கொண்டிருக்கிறாயா? அப்படியானால் எதை வைத்து வாழ்கிறாய்?”
“என் மனைவி வேறு ஐந்து ஆண்களிடமிருந்து பெறும் ஜீவனாம்சத்தை வைத்து” என்றான் அந்த ஆள்.

ஒரு சமூகத்தின் முன்னேறிய அல்லது பின்தங்கிய இயல்பினை ஒரே ஒரு அடிப்படையில் மதிப்பிட முடியும் என்று லெனின் ஆழமாக நம்பினார். அதாவது, அது பெண்களை எவ்விதம் நடத்துகிறது என்பது. லெனின் தமது பேச்சுகளில் அவ்வப்போது சமூகத்தை மதிப்பிட ஃபூரியரின் அமிலச் சோதனையைத் திரும்பக் கூறுவது வழக்கம். அது Charles Fourier, ‘Degradation of Women in Civilisation’, in The’orie des Quatre Mouvements et des Destine’es Ge’ne’rales, 3rd ed., Paris, 1808 என்ற நூலில் இடம் பெற்ற கருத்தாகும்.

“பெண்களுக்கு நேரிட்ட விதியில் நீதியின் நிழலேனும் இருக்கிறதா? ஒரு இளம் பெண் தனது முழுச்சொத்தாக நினைக்கும், மிக அதிகமான விலைகொடுப்பவனுக்கு வெறும் வியாபாரப் பொருளாகக் காட்சியில் வைக்கப்படவில்லையா? ஓர் ஏளனமான திருமணப் பிணைப்புக்கு அவள் தரும் சம்மதம், அவளது குழந்தைப் பருவத்திலிருந்து பேயாட்டம் இடுகின்ற முற்சாய்வுகளின் கொடுங்கோன்மையினால் அவள்மீது திணிக்கப்பட்டது அல்லவா? மக்கள் அவளது சங்கிலிகள் பூக்களால் ஆக்கப்பட்டவை என்று கருதவைக்க முயற்சி செய்கிறார்கள். ஆனால் அவள் தன் கீழ்மையில் ஏதேனும் சந்தேகம் கொள்ள முடியுமா?
தத்துவங்களில் ஊதிப் பெருத்த இங்கிலாந்து போன்ற நாடுகளிலும் ஆடவன் ஒருவனுக்குத் தன் மனைவியைக் கழுத்தில் கயிற்றைக் கட்டி சந்தைக்குக் கொண்டு சென்று ஒரு சுமைதூக்கும் விலங்கைப் போல நல்ல விலைக்குக் கேட்பவனுக்கு விற்றுவிடும் உரிமை இருக்கிறது.
ஒரு நாகரிகமற்ற காலத்தில் மெய்யாகவே நாசவேலைக்காரர்களின் கழகமாக இருந்த கத்தோலிக்க மேகன் கவுன்சில், பெண்களுக்கு ஆன்மா உண்டா இல்லையா என்று வாதிட்டு, மூன்றே வாக்குகள் வித்தியாசத்தில் இருக்கிறது என்று உடன்படவில்லையா? அதைவிட இப்போதுள்ள பொதுமக்கள் கருத்து உயர்வாக இருக்கிறதா?
ஒழுக்கவாதிகள் ஆங்கிலச் சட்டத்தை மிக உயர்வானதென்று புகழ்கிறார்கள். அது ஆடவனுக்குத் தன் மனைவியின் ஏற்கப்பட்ட காதலன்மீது வழக்கிட்டுப் பண இழப்பீடு கேட்கின்ற உரிமை உள்பட எத்தனையோ உரிமைகளைப் பெண்களை இழிவுபடுத்துவதற்கு அளிக்கவில்லையா? ஃபிரெஞ்சு வடிவங்கள் சற்றே கடுமை குறைந்தவையாக இருந்தாலும் அடியில் எப்போதும் அதேமாதிரி அடிமைத் தனம்தான் இருக்கிறது…
பொதுவானதொரு கொள்கையாக: “பெண்கள் சுதந்திரத்தை நோக்கி முன்னேறும் அளவுக்கு சமூக முன்னேற்றமும் வரலாற்று மாற்றங்களும் உண்டாகின்றன. பெண்களின் சுதந்திரம் குறையும்போது சமூக ஒழுங்கின் நசிவு ஏற்படுகிறது.”
இன்று உலகத்திலிருக்கும் சமூகங்களின் மதிப்பீட்டுக்கான அடிப்படைகளில் ஒன்றாக (இது ஒன்றே போதாது என்றால்) மேற்கண்ட கடைசி வாக்கியம் அமைகிறது.

This poem is dedicated to all TEACHERS

I AM A_ TEACHER…

I May be a School Teacher,
I May be a College Lecturer,
I May be a University Professor !

Behind That Doctor,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Engineer,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Statistician,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Nuclear Physicist,
It is Me, a Teacher•••

Behind That Mathematician,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Scientist,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Zoologist,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Entomologist,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Botanist,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Economist,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Entrepreneur,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Lawyer,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Political Scientist,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Psychologist,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Architect,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Astrologer,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Astronomer,
It is Me, a Teacher •••

I Carry the Light Even though they mostly make Fun of Me by their Uncharitable Jokes •••

But I am a Teacher •••

I don’t Qualify for a Bungalow or a Villa nor Earn enough to buy an Expensive House or a Car like Corrupt Officers and Corrupt Politicians.

But Yes, I am a Teacher •••

Some Think or even Say that I have too many Holidays. They never know that I Spend those Holidays either correcting Papers or Planning what and how I am going to Teach when I go back to Blackboard or Whiteboard …

Because I am a Teacher •••

Sometimes I get Confused and even get Stressed by the Ever-changing Policies over what and how I have to Teach …

Despite All That, I am a Teacher and I Love to Teach and I am Teaching •••

On Pay-days I don’t Laugh as Corrupt Officers and Others do, But by the Next day I Love to come with a Smile to those that I Teach …

Because I am a Teacher •••

The main Source of My Satisfaction is when I see them Grow. I See them Succeed. I See them having all those Assets. I See them Bravely Face the World and its Challenges. And I Say yes I have Taught in Spite of Living in a World Opened by Google…

Because I am a Teacher ••• Yes I am a Teacher •••

It doesn’t Matter how they Look at Me, It doesn’t Matter how much more they Earn than I Do.

It Doesn’t Matter that they Drive while I Walk because All what they have is through Me, A Teacher …

Whether they Acknowledge Me or Not … I am a Teacher ….

முந்தாநாள் மாலை 6.10க்கு கலைஞர் காலமானார். 94 வயது. நேற்று அவரது அடக்கம் மெரீனாவில் அண்ணா சமாதிக்கு அருகில் நடந்தது. ஏறத்தாழ இந்தியாவின் எல்லா மாநிலத் தலைவர்களும் அதில் பங்கேற்றனர் என்பது மிகப் பெரிய விஷயம். அவரது சமநீதிக் கொள்கைக்குக் கிடைத்த மரியாதை அது.

கலைஞர்மீதும் திராவிடக் கட்சிகள் மீதும் எனக்கு ஏராளமான, கடுமையான விமரிசனங்கள் உண்டு. ஆனாலும் தமிழகத்திற்கு நன்மை செய்தவர்களில் முக்கியமானவர் கலைஞர் என்பதை எவரும் மறுக்க முடியாது. வாழ்க அவர் புகழ்.

விகடன் இலக்கியத் தடம் இதழில் வெளியிட வேண்டி என்னைச் சில கேள்விகளுக்கு விடை கேட்டிருந்தனர். அவற்றை இங்கே வெளியிட்டிருக்கிறேன். இது ஆகஸ்டு மாதத் தடத்தில் வெளிவர இருக்கிறது.

1. கோட்பாடுகள்?–நம் சுயம் உள்பட சமூகத்தால் கட்டமைக்கப்பட்ட அனைத்திற்கும் பின்னால் எங்கும் எப்போதும் உள்ளவை.

2. தமிழர்கள்?–வந்தார் எல்லாரையும் வாழவைத்துத் தன்னை அழித்துக் கொண்டவர்கள்.

3. சாதி?–ஆண்சாதி. (அதனால்தானே எனக்கு ஒரு ‘பெண்சாதி’ கிடைத்தார்?) வேறு சாதிகளின் இருப்பு, சமூகத்தின் அவலம்.

4. ஊர்?–சிறுபாணாற்றுப்படையிலேயே இடம் பெற்ற ஊர். ஏ.எல். முதலியார் முதல் ஏ.ஆர். ரகுமான் வரை சிறந்த ஆளுமைகளை அளித்த ஊர்.

5. மார்க்சியம்?–இன்று உலகத்தையே பாலைவனமாக்கி அழிக்கின்ற கார்ப்பரேட் கொள்ளையர்களைக் கட்டுக்குள் கொண்டுவர வேண்டுமானால், நமக்குத் தேவையான ஒரே கோட்பாடு.

6. விருதுகள்?–உண்மை மதிப்பைவிடப் பெரும்பாலும் சார்புநோக்கி அளிக்கப்படுபவை.

7. தமிழ் ஆய்வுகள்?–எங்கும் இருப்பதுபோல, இங்கும் வணிகமயம்.

8. என் பெருமிதம்?–வருகிறோம், போகிறோம். அதிகபட்சம் சில பத்தாண்டுகளுக்குள் மறக்கப் படுகிறோம்.

9. குடும்பம்?–பண்பாட்டுக்கும், தன்னம்பிக்கைக்கும் இருப்பிடம்.

10. என்னை எழுதத்தூண்டியவை?–பாலாறும் ஆர்க்காடும்.

11. வானமாமலை?–பலதுறை முன்னோடி. முதன்மையாக, நாட்டார் வழக்காற்று ஆய்வுகளுக்கு அடிப்படை அமைத்தவர்.

12. நான் யார்?–பிரம்மாண்டமான இந்தப் பிரபஞ்சத்தில் ஒரு நுண்ணுயிரி.
13. திணை?–ஒழுக்கம். பாலியல் அடிப்படையிலானது. தமிழுக்கே உரிய இலக்கியக் கோட்பாடு.

14. காதல்?–வயதுவந்தோர் நெருக்கம், பாலியல் உணர்வு, சேர்க்கையின் உயிரியல். அதற்கு மேல் வெறும் கட்டுக்கதைகள்.

15. மொழி?–ஒவ்வொரு தனிமனித சுயத்தையும் உருவாக்குவது, சிந்திக்க வைப்பது, கலாச்சாரத்தின் அடிப்படை.

16. இன்றைய இந்தியா?–பல்லாயிரம் இதழ்கள் கொண்ட ஒரு பண்பாட்டை ஒற்றை மதமாக, ஒருமொழிக்குக் குறுக்க நினைக்கும் சுயநலக்காரர்களின் இருப்பிடம்.

17. இன்றைய தமிழகம்?–நாளைய பாலைவனம்.

18. பரிந்துரைக்கும் நூல்–திருக்குறள். இதன்கண் இல்லாத எப்பொருளும் இல்லை.

19. பிடித்த சொல்?–எழுத்து. மனங்களை மாற்ற வல்ல ஆயுதம்.

20. குறைகள்?–யாரிடம் இல்லை? முடிந்தவரை திருத்திக் கொள்ளுங்கள், முடியாவிட்டால் நீங்களாக இருங்கள்.

21. இந்துமதம்?–சிந்துவெளிப் பண்பாடு, நாட்டார் வழிபாட்டு மரபுகள், சாதி அவலங்கள் உள்ளிட்டு இன்று வரை எப்படியோ நீடிக்கும் ஆயிரம் விழுதுகொண்ட ஆலமரம்.

22. பக்தி?–எனக்குப் பிடிக்காத ஒரு சொல். எவரிடமும் எதனிடமும் பக்தி தேவையில்லை.

23. ஆதிக்கக் கலாச்சாரம்?–எங்கிருந்தாலும் அழிக்கப்பட வேண்டியது, இன்று எங்கும் நிறைந்திருப்பது.

24. திராவிடம்–மொழிக்குடும்பம் என்றால் இச்சொல்லை ஒருவகையாக ஒப்புக் கொள்ளலாம். மற்றப் பயன்பாடுகள் ஏமாற்றுவேலைகள்.

25. அரசியல்/அரசாங்கம்?–அரசாங்கம் தவிர்க்கமுடியாத தீமை. அரசியல் அதில் பங்கு கொள்வதற்கான ஆயத்தம்.