மேல்மட்டத்தில் இவர்கள்…

இரவு விடிந்த உடனே
ஒவ்வொருவரின் பணியும் இதுதான்:
‘வட்டாட்சியரிடம்’ செல்கிறார்கள்
‘விஏஓவிடம்’
‘மாவட்ட ஆட்சியரிடம்’
இன்னும் பல அலுவலகங்களுக்குச்
சென்று மறைகிறார்கள்.

நீங்கள் அலுவலகங்களுக்குள் நுழைந்தவுடன்
காகிதத்தாள் தொழில் பொழிகிறது
கரன்சியும் பொழிகிறது.
பெருமழைபோல கணினிகள் வந்தும்
‘நூற்றில் ஒன்றைப் பொறுக்கியெடு–
மிக முக்கியமானதை! — இவர் கேட்பதை அல்ல’.

அலுவகக் கூட்டங்களில்
சென்று மறைகிறார்கள் அதிகாரிகள்.

நான் சென்று கேட்கிறேன்:
‘இங்கே ஒருகாலத்தில் வந்திருக்கிறேன்.
அப்போது சங்கர் என்பவர் இருந்தார்
இப்போது யாரைப் பார்க்க வேண்டும்?’
‘பவானி சங்கர் இஆப
சென்றிருக்கிறார் புயல் நிவாரண
அமைச்சரிடம் ஆலோசனைக்கு’.

எண்ணற்ற படிக்கட்டுகள் காலை ஒடிக்கின்றன
ஏதோ கொஞ்சம் ஒளி மினுக்குகிறது
மறுபடியும்:
‘அடுத்தவாரம் வரச் சொல்கிறார்.
–கூட்டத்தில்: –
மின்கம்பங்கள் வாங்க வேண்டுவது தொடர்பாக
மத்தியக் குழுவிடம் நிதிக்காக’.

அடுத்த வாரம் —
எழுத்தர் ஒருவரும் வரவில்லை
அலுவலகப் பையனும் வரவில்லை
இருக்கைகள் காலி!
அத்தனை பேரும்
ஐந்தாம் மாடியில் அறிக்கைகள் தயாரிக்கும் கூட்டத்தில்.

இரவும் வந்துவிட்டது.
எனது தற்காலிக இருப்பிடத்தின் மிக உயரமான தளத்திற்கு
ஏறிக் கொண்டிருக்கிறேன்.
‘அதிகாரி வந்துவிட்டாரா?”
‘இன்னும் சந்திப்பில் இருக்கிறார்
தம்பானி குழுமப் பிரதிநிதிகளுடன்.’

அந்தக் கூட்டத்திற்குள்
பாய்கிறேன் எரிமலைக் குழம்புபோல
காட்டுத்தனமான வசைகள் உதிர்கின்றன.
அப்புறம் பார்:
அதிகாரிகள் துண்டு துண்டாக அமர்ந்திருக்கிறார்கள்
மேலே ஒன்றுமில்லை!
அவர்களின் மற்ற துண்டுகள் எங்கே?
‘வெட்டப் பட்டார்கள்!
கொல்லப் பட்டார்கள்!’

பித்துப்பிடித்தவன் போல் ஓடிக் கூச்சலிடுகிறேன்.
என் மனம் பேதலிக்கிறது.
மிக அமைதியாக ஒருவர்
சுட்டிக்காட்டுகிறார்:
‘அவர்கள் பல கூட்டங்களில் ஒரேசமயத்தில்
பங்கேற்கிறார்கள்’.
இருபது கூட்டங்களில் நாங்கள்
பங்கேற்க வேண்டும்.

இந்தவிழா அந்தவிழா நடத்த வேண்டும்
பத்துவழிச் சாலை போடவேண்டும்
பார்க்காமலே அறிக்கை தயாரிக்க வேண்டும்
மத்திய, மாநில… கேட்கவேண்டும்
தினமும்—
இன்னும் பல மிச்சம் இருக்கின்றன.
ஆகவே நாங்கள் எங்களை வெட்டிக் கொள்கிறோம்
துண்டுகளாக!

இங்கே இடுப்பு வரை
மீதிகளை அங்கே பார்.
எங்களுக்கு வேலை அதிகம்.
“கவனிக்கவேண்டும்” எங்களை
இல்லையேல் தேடியவர் கண்ணில் படுவாரா?

புதிர்நிலையில் தூங்க இயலவில்லை.
உணர்வு மழுங்கிய நிலையில்
விடியலைச் சந்திக்கிறேன்.
ம்ம், இன்னும் ஒரே ஒரு கூட்டம்
போடுங்கள்…
பாதிக்கப்படும் அனைவரையும்
ஒழிப்பதற்காக.


பெண்கள் பற்றி லெனின்

ஒரு சமூகத்தின் முன்னேறிய அல்லது பின்தங்கிய இயல்பினை ஒரே ஒரு அடிப்படையில் மதிப்பிட முடியும் என்று லெனின் ஆழமாக நம்பினார். அதாவது, அது பெண்களை எவ்விதம் நடத்துகிறது என்பது. லெனின் தமது பேச்சுகளில் அவ்வப்போது சமூகத்தை மதிப்பிட ஃபூரியரின் அமிலச் சோதனையைத் திரும்பக் கூறுவது வழக்கம். அது Charles Fourier, ‘Degradation of Women in Civilisation’, in The’orie des Quatre Mouvements et des Destine’es Ge’ne’rales, 3rd ed., Paris, 1808 என்ற நூலில் இடம் பெற்ற கருத்தாகும்.

“பெண்களுக்கு நேரிட்ட விதியில் நீதியின் நிழலேனும் இருக்கிறதா? ஒரு இளம் பெண் தனது முழுச்சொத்தாக நினைக்கும், மிக அதிகமான விலைகொடுப்பவனுக்கு வெறும் வியாபாரப் பொருளாகக் காட்சியில் வைக்கப்படவில்லையா? ஓர் ஏளனமான திருமணப் பிணைப்புக்கு அவள் தரும் சம்மதம், அவளது குழந்தைப் பருவத்திலிருந்து பேயாட்டம் இடுகின்ற முற்சாய்வுகளின் கொடுங்கோன்மையினால் அவள்மீது திணிக்கப்பட்டது அல்லவா? மக்கள் அவளது சங்கிலிகள் பூக்களால் ஆக்கப்பட்டவை என்று கருதவைக்க முயற்சி செய்கிறார்கள். ஆனால் அவள் தன் கீழ்மையில் ஏதேனும் சந்தேகம் கொள்ள முடியுமா?
தத்துவங்களில் ஊதிப் பெருத்த இங்கிலாந்து போன்ற நாடுகளிலும் ஆடவன் ஒருவனுக்குத் தன் மனைவியைக் கழுத்தில் கயிற்றைக் கட்டி சந்தைக்குக் கொண்டு சென்று ஒரு சுமைதூக்கும் விலங்கைப் போல நல்ல விலைக்குக் கேட்பவனுக்கு விற்றுவிடும் உரிமை இருக்கிறது.
ஒரு நாகரிகமற்ற காலத்தில் மெய்யாகவே நாசவேலைக்காரர்களின் கழகமாக இருந்த கத்தோலிக்க மேகன் கவுன்சில், பெண்களுக்கு ஆன்மா உண்டா இல்லையா என்று வாதிட்டு, மூன்றே வாக்குகள் வித்தியாசத்தில் இருக்கிறது என்று உடன்படவில்லையா? அதைவிட இப்போதுள்ள பொதுமக்கள் கருத்து உயர்வாக இருக்கிறதா?
ஒழுக்கவாதிகள் ஆங்கிலச் சட்டத்தை மிக உயர்வானதென்று புகழ்கிறார்கள். அது ஆடவனுக்குத் தன் மனைவியின் ஏற்கப்பட்ட காதலன்மீது வழக்கிட்டுப் பண இழப்பீடு கேட்கின்ற உரிமை உள்பட எத்தனையோ உரிமைகளைப் பெண்களை இழிவுபடுத்துவதற்கு அளிக்கவில்லையா? ஃபிரெஞ்சு வடிவங்கள் சற்றே கடுமை குறைந்தவையாக இருந்தாலும் அடியில் எப்போதும் அதேமாதிரி அடிமைத் தனம்தான் இருக்கிறது…
பொதுவானதொரு கொள்கையாக: “பெண்கள் சுதந்திரத்தை நோக்கி முன்னேறும் அளவுக்கு சமூக முன்னேற்றமும் வரலாற்று மாற்றங்களும் உண்டாகின்றன. பெண்களின் சுதந்திரம் குறையும்போது சமூக ஒழுங்கின் நசிவு ஏற்படுகிறது.”
இன்று உலகத்திலிருக்கும் சமூகங்களின் மதிப்பீட்டுக்கான அடிப்படைகளில் ஒன்றாக (இது ஒன்றே போதாது என்றால்) மேற்கண்ட கடைசி வாக்கியம் அமைகிறது.


நான் ஒரு வாத்யாருங்க…

This poem is dedicated to all TEACHERS

I AM A_ TEACHER…

I May be a School Teacher,
I May be a College Lecturer,
I May be a University Professor !

Behind That Doctor,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Engineer,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Statistician,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Nuclear Physicist,
It is Me, a Teacher•••

Behind That Mathematician,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Scientist,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Zoologist,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Entomologist,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Botanist,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Economist,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Entrepreneur,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Lawyer,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Political Scientist,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Psychologist,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Architect,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Astrologer,
It is Me, a Teacher •••

Behind That Astronomer,
It is Me, a Teacher •••

I Carry the Light Even though they mostly make Fun of Me by their Uncharitable Jokes •••

But I am a Teacher •••

I don’t Qualify for a Bungalow or a Villa nor Earn enough to buy an Expensive House or a Car like Corrupt Officers and Corrupt Politicians.

But Yes, I am a Teacher •••

Some Think or even Say that I have too many Holidays. They never know that I Spend those Holidays either correcting Papers or Planning what and how I am going to Teach when I go back to Blackboard or Whiteboard …

Because I am a Teacher •••

Sometimes I get Confused and even get Stressed by the Ever-changing Policies over what and how I have to Teach …

Despite All That, I am a Teacher and I Love to Teach and I am Teaching •••

On Pay-days I don’t Laugh as Corrupt Officers and Others do, But by the Next day I Love to come with a Smile to those that I Teach …

Because I am a Teacher •••

The main Source of My Satisfaction is when I see them Grow. I See them Succeed. I See them having all those Assets. I See them Bravely Face the World and its Challenges. And I Say yes I have Taught in Spite of Living in a World Opened by Google…

Because I am a Teacher ••• Yes I am a Teacher •••

It doesn’t Matter how they Look at Me, It doesn’t Matter how much more they Earn than I Do.

It Doesn’t Matter that they Drive while I Walk because All what they have is through Me, A Teacher …

Whether they Acknowledge Me or Not … I am a Teacher ….


கலைஞர்

முந்தாநாள் மாலை 6.10க்கு கலைஞர் காலமானார். 94 வயது. நேற்று அவரது அடக்கம் மெரீனாவில் அண்ணா சமாதிக்கு அருகில் நடந்தது. ஏறத்தாழ இந்தியாவின் எல்லா மாநிலத் தலைவர்களும் அதில் பங்கேற்றனர் என்பது மிகப் பெரிய விஷயம். அவரது சமநீதிக் கொள்கைக்குக் கிடைத்த மரியாதை அது.

கலைஞர்மீதும் திராவிடக் கட்சிகள் மீதும் எனக்கு ஏராளமான, கடுமையான விமரிசனங்கள் உண்டு. ஆனாலும் தமிழகத்திற்கு நன்மை செய்தவர்களில் முக்கியமானவர் கலைஞர் என்பதை எவரும் மறுக்க முடியாது. வாழ்க அவர் புகழ்.


விகடன் இலக்கியத் தடத்துக்கு விடைகள்

விகடன் இலக்கியத் தடம் இதழில் வெளியிட வேண்டி என்னைச் சில கேள்விகளுக்கு விடை கேட்டிருந்தனர். அவற்றை இங்கே வெளியிட்டிருக்கிறேன். இது ஆகஸ்டு மாதத் தடத்தில் வெளிவர இருக்கிறது.

1. கோட்பாடுகள்?–நம் சுயம் உள்பட சமூகத்தால் கட்டமைக்கப்பட்ட அனைத்திற்கும் பின்னால் எங்கும் எப்போதும் உள்ளவை.

2. தமிழர்கள்?–வந்தார் எல்லாரையும் வாழவைத்துத் தன்னை அழித்துக் கொண்டவர்கள்.

3. சாதி?–ஆண்சாதி. (அதனால்தானே எனக்கு ஒரு ‘பெண்சாதி’ கிடைத்தார்?) வேறு சாதிகளின் இருப்பு, சமூகத்தின் அவலம்.

4. ஊர்?–சிறுபாணாற்றுப்படையிலேயே இடம் பெற்ற ஊர். ஏ.எல். முதலியார் முதல் ஏ.ஆர். ரகுமான் வரை சிறந்த ஆளுமைகளை அளித்த ஊர்.

5. மார்க்சியம்?–இன்று உலகத்தையே பாலைவனமாக்கி அழிக்கின்ற கார்ப்பரேட் கொள்ளையர்களைக் கட்டுக்குள் கொண்டுவர வேண்டுமானால், நமக்குத் தேவையான ஒரே கோட்பாடு.

6. விருதுகள்?–உண்மை மதிப்பைவிடப் பெரும்பாலும் சார்புநோக்கி அளிக்கப்படுபவை.

7. தமிழ் ஆய்வுகள்?–எங்கும் இருப்பதுபோல, இங்கும் வணிகமயம்.

8. என் பெருமிதம்?–வருகிறோம், போகிறோம். அதிகபட்சம் சில பத்தாண்டுகளுக்குள் மறக்கப் படுகிறோம்.

9. குடும்பம்?–பண்பாட்டுக்கும், தன்னம்பிக்கைக்கும் இருப்பிடம்.

10. என்னை எழுதத்தூண்டியவை?–பாலாறும் ஆர்க்காடும்.

11. வானமாமலை?–பலதுறை முன்னோடி. முதன்மையாக, நாட்டார் வழக்காற்று ஆய்வுகளுக்கு அடிப்படை அமைத்தவர்.

12. நான் யார்?–பிரம்மாண்டமான இந்தப் பிரபஞ்சத்தில் ஒரு நுண்ணுயிரி.
13. திணை?–ஒழுக்கம். பாலியல் அடிப்படையிலானது. தமிழுக்கே உரிய இலக்கியக் கோட்பாடு.

14. காதல்?–வயதுவந்தோர் நெருக்கம், பாலியல் உணர்வு, சேர்க்கையின் உயிரியல். அதற்கு மேல் வெறும் கட்டுக்கதைகள்.

15. மொழி?–ஒவ்வொரு தனிமனித சுயத்தையும் உருவாக்குவது, சிந்திக்க வைப்பது, கலாச்சாரத்தின் அடிப்படை.

16. இன்றைய இந்தியா?–பல்லாயிரம் இதழ்கள் கொண்ட ஒரு பண்பாட்டை ஒற்றை மதமாக, ஒருமொழிக்குக் குறுக்க நினைக்கும் சுயநலக்காரர்களின் இருப்பிடம்.

17. இன்றைய தமிழகம்?–நாளைய பாலைவனம்.

18. பரிந்துரைக்கும் நூல்–திருக்குறள். இதன்கண் இல்லாத எப்பொருளும் இல்லை.

19. பிடித்த சொல்?–எழுத்து. மனங்களை மாற்ற வல்ல ஆயுதம்.

20. குறைகள்?–யாரிடம் இல்லை? முடிந்தவரை திருத்திக் கொள்ளுங்கள், முடியாவிட்டால் நீங்களாக இருங்கள்.

21. இந்துமதம்?–சிந்துவெளிப் பண்பாடு, நாட்டார் வழிபாட்டு மரபுகள், சாதி அவலங்கள் உள்ளிட்டு இன்று வரை எப்படியோ நீடிக்கும் ஆயிரம் விழுதுகொண்ட ஆலமரம்.

22. பக்தி?–எனக்குப் பிடிக்காத ஒரு சொல். எவரிடமும் எதனிடமும் பக்தி தேவையில்லை.

23. ஆதிக்கக் கலாச்சாரம்?–எங்கிருந்தாலும் அழிக்கப்பட வேண்டியது, இன்று எங்கும் நிறைந்திருப்பது.

24. திராவிடம்–மொழிக்குடும்பம் என்றால் இச்சொல்லை ஒருவகையாக ஒப்புக் கொள்ளலாம். மற்றப் பயன்பாடுகள் ஏமாற்றுவேலைகள்.

25. அரசியல்/அரசாங்கம்?–அரசாங்கம் தவிர்க்கமுடியாத தீமை. அரசியல் அதில் பங்கு கொள்வதற்கான ஆயத்தம்.


human society-an organism

Many many sociologists have told many times that our human society is like an organism. But I think nobody including our renowned statesmen and leaders, multinational businessmen, and intellectuals have not understood the statement.
Our society is like an organism, no doubt, say just like a human being. Then it has head, neck, limbs, stomach etc. Let us have like this: our society’s head is the intelligentsia, our stomach and lower limbs are like the trade all over the world, and upper limbs are the working class etc. If a body’s organs, some of them grow more than others, it is a disease; not growth or development we can say. In the same manner, nowadays, the monetary actions all over the world are given prime importance. They grow at the expense of other functions and classes. No respect is given to the opinions of the people (function of head); the growth of the working class all over the world is stunted. (the arms have become lean). But the belly has gone too big. We are ready to eat whatever is served before us. If it goes on for some more years, then the human body (the society) may die altogether.
For a child’s body to grow, the environment is very important. But we have made our environment polluted and rotten. How shall we grow then? I think we are at the end of our days, and doomed to die in a few decades.


இதுக்கு எதுக்கு டைட்டில்?

காசு பொறுக்கி நாய்களெல்லாம் ஆட்சி பண்ணுதப்பா-இங்கே
பொம்பளைப் பொறுக்கி பேய்களெல்லாம் ஆய்வு செய்யுதப்பா.
கேள்விகேட்டா தேசத் துரோகி யின்னு சொல்லுதப்பா-அப்புறம்
தீவிரவாதி யின்னு சொல்லி சுட்டுத் தள்ளுதப்பா.


கல்வி-கேள்விகள். கேள்வி 11

(11) யாவற்றையும் மனப்பாடம் செய்து எழுதும் பரீட்சை முறை, மாணவர்களின் மேல் அதீத மன அழுத்தத்தைச் சுமத்துகிறது. இதை ஏன் நாம் மேலை நாடுகளில் இருப்பது போல மாற்றக்கூடாது?

இன்றைய கல்விமுறை, நீட் தேர்வு, இந்தப் போட்டித் தேர்வு, அந்தப் போட்டித் தேர்வு என்று குழந்தைகளை இடையறாது மனப்பாடம் செய்பவர்களாக ஆக்குகிறது. உண்மையில் பெரும்பாலான பள்ளிகளில் இடைநிலைக் கல்வியில் மாணவர்கள் (குறிப்பாகப் பத்தாம் வகுப்பு, பன்னிரண்டாம் வகுப்பு) “இந்த இந்தக் கேள்விகள் மட்டுமே தேர்வில் வரும், இவற்றை மட்டுமே மனப்பாடம் செய்து எழுத்துப் பிசகாமல் எழுதக் கற்றுக் கொள்ளுங்கள்” என்று மட்டுமே கற்பிக்கப் படுகிறார்கள். அவர்கள் கற்கும் கொள்கைகள், செயல்முறைகள் எப்படி வந்தன என்றோ, அவற்றின் பயன் என்ன என்றோ அவர்களுக்குத் தெரியாது. ஆனால் மதிப்பெண் அதிகமாக வாங்கிவிட்டால் பாராட்டப் படுகிறார்கள்.

ஆண்டுதோறும் இப்படி அதிக மதிப்பெண் வாங்கிப் பாராட்டுப் பெற்றவர்கள் எல்லாம் பிற்காலத்தில் என்ன ஆனார்கள் என்றும் ஒரு பத்துப் பதினைந்து ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அவர்கள் என்ன செய்கிறார்கள் என்றும் விசாரித்துப் பாருங்கள், உண்மை தெரியும்.

பாடச்சுமையை ஏற்றுவதாலும் சிறு குழந்தைகளைப் புத்தக மூட்டைகளைச் சுமக்க வைப்பதாலும் மனப்பாடத் திறனாலும் வாழ்க்கை வளர்வதில்லை, ஆளுமை சிதையவே செய்கிறது. நல்ல மொழித்திறன், சிந்தனையை உருவாக்கும் கல்வி, தினந்தோறும் ஏதேனும் ஒரு தொழிற்பயிற்சி, தக்க நேரத்தில் விளையாட்டு போன்ற அனைத்தும் தக்க விகிதத்தில் அமையும்போதுதான் சரியான கல்வி முறை என்று கூறமுடியும்.

ஏறத்தாழ முப்பதாண்டுகளுக்கு முன்பு, பணம் மிகுதியாகச் சேர்த்து வாழ்வது மட்டுமே சிறந்த வாழ்க்கை என்ற கற்பிதம் பரப்பப் பட்டு நம் நாட்டில் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டது. மேற்கு நாடுகளிலிருந்து “365 நாட்களில் செல்வம் சேர்ப்பது எப்படி”, “பணக்காரனாவது எப்படி”, “பிறரை வெற்றி கொள்வது எப்படி” என்பது போன்ற மானிடப் பண்பை அழிக்கும் நூல்கள் இறக்குமதி ஆயின. அவை பெருகின. தொழிலில் வெற்றிபெறப் “பிறரைப் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும்” என்பது நடைமுறை ஆயிற்று. பிறரை மனிதர்களாக அன்றிக் கருவிகளாக நோக்கும் நோக்கு ஏற்பட்டது. இதனால் நமது கல்விமுறை அறவே கெட்டொழிந்தது.

எப்படியாவது மகன்/மகள் தேர்வில் அதிக மதிப்பெண் பெறவேண்டும் >> அதன் வாயிலாக எம்பிபிஎஸ், பிஇ என்று ஏதேனும் உயர்கல்வியைப் பெறவேண்டும் >> அதன் வாயிலாக நல்லதொரு வேலையைப் பெறவேண்டும் >> பிறகு நல்லதொரு வாழ்க்கைத் துணை, இல்லறம் >> பிறகு நல்லதொரு வீடு, செல்வம் கொழிக்கும் முதுமை வாழ்க்கை என்பதாக இலட்சியம் உருவாயிற்று. இதற்காக என்ன வேண்டுமானாலும் செய்யலாம். இது தான் அதீத மன அழுத்தத்தைத் தருகின்ற மனப்பாடச் செயல்முறையை உருவாக்குகிறது.

அதற்காக மேற்கு நாடுகளைக் காப்பி அடிக்காதீர்கள். ஊழல் குறைவாக இருப்பதாலும், கல்வி அடிப்படை உரிமை என்ற சட்டத்திற்கு மதிப்பிருப்பதாலும், மக்கள் தொகை குறைவாகவும் வளம் அதிகமாகவும் இருப்பதாலும் அவர்கள் கொண்ட கல்விமுறை பயனளிக்கிறது. நமக்கு இவை எல்லாம் எதிர்மறைகள். அவர்களைப் போன்ற செல்வமும் வளமும் நமக்கிருக்குமாயின் நல்ல கல்வி முறையை, மனப்பாடமற்ற கல்வியை நம்மாலும் அளிக்கமுடியும். அவர்களால் ஏற்பட்ட வினைதான் மனிதர்களை மனிதர்களாக மதிக்காமல் பொருள்களைப் போலப் “பயன்படுத்திக் கொள்ளுதல்” என்ற நோக்கு. அதனால் நமது வாழ்க்கை முறையே சிதைந்து போயிருக்கிறது.


கல்வி-கேள்விகள். கேள்வி 10

(10) இன்றையக் கல்வி நன்னெறியையோ, நடைமுறை வாழ்க்கையையோ கற்றுத் தராதது ஏன்?

1950, 60களில் உயர்நிலைப் பள்ளிப் பாடங்களில், குடிமைக்கல்வி, அறநெறிக் கல்வி ஆகிய இரண்டும் இடம்பெற்றிருந்தன. அவற்றுடன் கைத்தொழிற்கல்வி, ஓவியப் பாடமும் உண்டு. இவை யாவும் கல்வி என்பது வெறும் பாடத்தை மனப்பாடம் செய்வதல்ல என்பதைச் செயலளவில் உணர்த்தின. முக்கியமான இந்த நான்கு பாடங்களும் எப்போது உயர்நிலைப் பள்ளியில் காணாமல் போயின என்பது எனக்குத் தெரியவில்லை.

இன்று நம் வாழ்க்கை முறையே வணிகரீதியாக உள்ளது. நாமும் பிள்ளைகளை வணிகரீதியாக, பணத்தைத் திரட்டுவதில் வெற்றி பெற்றவர்கள் ஆக்கவே விரும்புகிறோம். அவர்கள் நல்ல மனிதர்களாக சமூகத்திற்கு ஒத்த முறையில் அறநெறியில் வாழவேண்டும் என்று எவரும் நினைப்பதில்லை. குறைந்தபட்சம் தங்கள் அளவில் சீரான மனத்துடன், மனப் பிரச்சினைகள் இன்றிச் சிறார்கள் வாழ வேண்டும் என்ற எண்ணம்கூட நமக்கு இல்லை. “உலகத்தோடு ஒட்ட ஒழுகல்–பல கற்றும் கல்லார், அறிவிலாதார்” என்ற திருக்குறள்தான் ஞாபகம் வருகிறது.

இன்றையக் கல்வி நன்னெறியையோ, நடைமுறை வாழ்க்கையையோ கற்றுத் தராதது மிகப் பெரும் குறைதான். அதற்குத் தக நமது கல்வித்திட்டம் மாற்றி அமைக்கப்பட வேண்டும். பெற்றோர்கள் ஒத்துழைப்புத் தரவேண்டும். அரசாங்கம் நடைமுறைப் படுத்த வேண்டும்.


கல்வி-கேள்விகள். கேள்வி 9

(9) மொழிக்கு அதிக முக்கியத்துவம் கொடுக்காதது ஏன்? கல்வி முறையினால் இன்றைய மாணவர்கள் படைப்புத் திறன் குன்றியவர்களாகவும், குழந்தைகளின் விளையாட்டு, சிந்தனை, மனித உறவுகள் என எதற்குமே அவகாசம் தராத வகையில் பளுவான பாடத்திட்டம் அவசியமா?

மனிதனின் ஒருங்கிசைந்த ஆளுமை வளர்ச்சியை உருவாக்குவதே கல்வி. முழுமையான மனிதனை உருவாக்குவதே கல்வி. தனது பண்புகளை வளர்த்துக் கொள்ளவும், நல்ல சமூக மனிதன் ஆகவும் கற்றுக் கொடுப்பது கல்வி. பிள்ளைகளுக்குத் தன்னம்பிக்கையை வளர்த்து வாழ வழிசெய்வது கல்வி. அது இல்லாமற் போனதால்தான் இன்று போட்டித் தேர்வுகளில் தோல்வியுறுபவர்கள் தற்கொலை செய்துகொள்வதைக் காண்கிறோம்.

மொழியைக் கருவியாக நோக்குகின்ற பார்வை இப்போது பெருகிவிட்டது. அதனால் மொழிப்பாடங்கள் பயனற்றவை என்ற நோக்கு ஏற்பட்டுவிட்டது. உண்மையில் மொழியின் வாயிலாகவே மனிதன் சிந்திக்கக் கற்றுக் கொள்கிறான், பண்பாட்டை உணர்கிறான், அறநெறி அவனை அறியாமல் அவன் உள்ளத்தில் குடிகொள்கிறது. எனவே சிறு வயதில் மொழிப்பாடம் மிகவும் அவசியம். அதற்குக் கூடுதலான இடம் தரப்பட வேண்டும்.

வேலை ஒன்றை அடைவது, பணம் சம்பாதிப்பது – இதற்கு மட்டுமே கல்வி என்று நமது நோக்கம் குறுகிப் போனதால், ஆளுமையை வளர்ப்பது கல்வி என்பதை மறந்தோம். ஆளுமை சரியான முறையில் வளர, சிறுவயதிலிருந்தே தக்க விளையாட்டு அவசியம். (போட்டிகள் முக்கியமற்றவை). போட்டித் தேர்வுகளும் தேவையற்றவையே. நல்ல கல்வி முறை மனப்பாடத்தை ஊக்குவிக்காது, சிந்தனைத் திறனையும் படைப்பூக்கத்தையும் தூண்டுவதாக மட்டுமே இருக்கும்.
இன்றைய பார்வையாதிக்கத் தொடர்புமுறை, குழந்தைகளை எப்போதும் கைப் பேசி, இண்டர்நெட், கணினி என்று அலைபவர்களாக, அவற்றின் முன் மணிக் கணக்காக உட்காருபவர்களாக ஆக்கிவிட்டன. இதனால் மனித உறவு குன்றிப் போகிறது, சிதைந்து போகிறது. வணிக நோக்கு மட்டுமே வளர்கிறது. இன்றைய வணிகமுறை வாழ்க்கையில், உலகமயமாக்கலில், வளரும் நாடுகள் பொருளாதார ரீதியாக நசுங்குகின்றன. தேவையற்ற பொருள்கள் திணிக்கப் படுகின்றன. நமது பண்பாட்டிற்கேற்ப நாம் வாழ்ந்து வந்த முறையும் அதற்கு நாம் பயன்படுத்திய தொழில், பண்பாட்டு முறைகளும் அதற்கேற்ப இருந்த கல்விமுறையும் மாறிப் போயுள்ளன.