மனைவி என்பவள் வாழ்க்கையில் ஆணுக்கு அமையும் துணைவி. வெளிநாடுகளில் எப்படியோ, நம் நாட்டில், குறிப்பாகத் தமிழ்நாட்டில் மனைவிக்கு மிகச் சிறப்பான இடம் இருப்பதாகவே கருதுகிறேன். அநேகமாக எல்லாக் குடும்பங்களிலும் ஆண்களைக் கவனித்துக் கொள்பவர்கள் மனைவியர்தான். என்னதான் பத்திரிகைகளில் கிண்டல்கேலி செய்தாலும், இன்னும் பெரும்பான்மை வீடுகளில் வீட்டைப் பராமரிப்பது, துணிதுவைப்பது, குழந்தைகளை கவனிப்பது, கணவன்மாருக்கு உணவிடுவது உட்பட்ட வேலைகளை எல்லாம் பெண்கள்தான் செய்துவருகிறார்கள். அதனால் ஒவ்வோர் ஆணுக்குமே தன் மனைவி முதலில் இறந்துவிட்டால், தான் தனியாக இருந்தால், என்ன நடக்குமோ என்ற அச்சம் மனத்தில் இருக்கிறது.
ஏனென்றால் ஆண்களில் பெரும்பாலோருக்குத் தனக்காகச் சமைத்துக் கொள்ளவோ, துணி துவைத்துக் கொள்ளவோ, தன்னளவில் வீட்டைப் பராமரித்துக் கொள்ளவோ சத்தியமாகத் தெரியாது. இன்னும் கேட்டால் தானாகச் சென்று சமையலறையில் தண்ணீர் குடிக்கக்கூடத் தெரியாது. மனைவி பிறந்த வீட்டுக்குப் போய்விட்டால், அலுவலகம் சென்றுவந்து கணவன் அன்றாடம் கழற்றிப்போட்ட துணிகள் மூலைக்கு மூலை கிடப்பதை நான் பல வீடுகளில் கண்டிருக்கிறேன். எத்தனை நாள் கழிந்தாலும் மனைவி வரும்வரை அவை அப்படியே கிடக்கும். என்னதான் வாஷிங் மெஷின் வந்தாலும் கணவன் மார் துணி துவைப்பது துர்லபம். ஃப்ரிட்ஜ் இருந்தாலும் தானே போட்டுக் கொண்டு சாப்பிடவும் இங்குள்ளவர்களுக்குத் தெரியாது (அயல்நாடுகளில் இந்த நிலை இல்லை).
இவையெல்லாம் சுத்தமான ஆணாதிக்கம்தான் என்பது இன்றைக்கு எவருக்கும் தெரியாமல் இல்லை. ஆனால் கணவன்மாருக்கு இது வசதியான ஒன்றாக இருக்கிறது. நமது பெண்களும் பெரும்பாலும் வீட்டைப் பேணுவதிலேயே சந்தோஷமாக இருக்கிறார்களோ (வேலைக்குப் போய்வந்தாலும்கூட) என்றும் எனக்குச் சந்தேகம் இருக்கிறது.

இந்தியாவில் ஏறத்தாழ 21 மாநிலங்களில் 1000 ஆண்களுக்கு 854 பெண்கள் அல்லது அதற்கும் குறைவாக இருப்பதாக நிதி ஆயோக் குழு தெரிவித்துள்ளது. இது கவலையளிக்கும் ஒரு விஷயம் என்பதோடு, மற்றொன்றையும் கவனிக்க வேண்டும்.

எல்லாம் பழையகால மால்தூஸ் கோட்பாடுதான். வேறு எதில் இருக்கிறதோ இல்லையோ, மக்கள் தொகையில் நாம் 140 கோடியை நோக்கி “முன்னேறிக் கொண்டிருக்கிறோம்”.

(நான் உயர் பள்ளியில் படித்த நாட்களில், அறுபதுகளின் தொடக்கத்தில், 1961 மக்கள் தொகைக் கணக்கின்படி, நமது நாட்டின் மொத்த மக்கள் தொகை 45 கோடி).

நம்மைப்போல மூன்று மடங்கு நிலவியல் பரப்புக் கொண்ட சீனாவெல்லாம் தன் மக்கள் தொகைப் பெருக்கத்தை நிறுத்தி எத்தனையோ காலம் ஆகிவிட்டது.

மூன்றாம் உலகப்போர் ஏற்படப் போவது தண்ணீருக்காகத்தான் என்கிறார்கள.

நம்நாட்டு மக்கள் தொகைப் பெருக்கத்தினால் அதற்கு முன்னாலேயே கொடிய வேலை வாய்ப்பின்மை, வளங்களின் சுருக்கம், உணவின்மை, நீரின்மை எல்லாம் ஏற்பட்டு நாம் பஞ்சத்தினால் சாகப்போகிறோம்.

ஏற்கெனவே விவசாய நிலங்கள் தரிசாகிவிட்டன. இந்தியாவில் பாலைவனப் பரப்பு அதிகரித்து வருகிறது. நிஜக் காடுகளுக்கு பதிலாக கான்கிரீட் காடுகள்தான் முளைத்திருக்கின்றன. எங்கு பார்த்தாலும் ஊழல் திருட்டு கொள்ளை தலைவிரித்தாடுகிறது. மக்களை கவனிக்க ஆளில்லை.

வேலைவாய்ப்புக் கேட்கும் இளைஞர்களைப் பக்கோடா விற்கச் சொல்லும் அரசியல் வியாதிகள் வெளிநாட்டுக் கம்பெனிகளுக்கு நடைபாவாடை விரித்து நாட்டை இன்னும் வறுமையில் தள்ளுகிறார்கள். இருக்கும் கொஞ்ச வளங்களும் பன்னாட்டுக் கார்ப்பரேட் முதலாளிகளாலும் உள்நாட்டு முதலாளிகளாலும் கொள்ளையடிக்கப்படுகிறது. இந்திய மக்களின் வியர்வை ஸ்விஸ் பாங்குகளில் நிரப்பப்படுகிறது.

என்ன செய்யப் போகிறோம் நாம்?

மோடியின் ரபேல் விமான ஊழலும், ஊடகங்களின் கள்ள மௌனமும்!

ஒரே ஒப்பந்தம் மோடியின் சுதேசி , ஊழல் என அனைத்து பொய்களையும் உடைத்தெறிந்து மோடியின் உண்மை முகமுடியை உலகிற்கு உணர உதவியது என்றால் அது ரபேல் விமான ஊழல் தான். அது கடந்து வந்த பாதை:

MIG-21 வகை விமானங்கள் அதிகப்படியான விபத்துகளை சந்தித்திருந்தன. இதனைக் கருத்தில் கொண்டு 2007 ஆம் ஆண்டு 126 MMRCA (Medium multi-role combat Aircraft) விமானம் வாங்கும் பொருட்டு டெண்டர் (RFP) விடப்பட்டது

2008 ஆம் ஆண்டு ரஷ்யாவின் மிக்-35, சுவீடன் JAS-39 (SAB ), பிரான்ஸ் Rafale (Dassult ), அமெரிக்கா F-16 Falcon (Lockheed Martin), Boeing F/A-18 Super Hornet, Eurofighter Typhoon போன்ற கம்பெனிகள் டெண்டரில் பங்கெடுத்தனர். பல கட்ட மதிப்பீட்டின் முடிவில், 2012 ஆம் ஆண்டு குறைந்த விலைப் புள்ளிகள் அளித்த நிறுவனம் என்ற அடிப்படையில் ரபேல் நிறுவனம் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது.

சுமார் 10.2 பில்லியன் அமெரிக்க டாலர் மதிப்பிலான 126 போர் விமானங்களை ரபேல் நிறுவனம் சப்ளை செய்ய வேண்டும். அதில் 18 பறக்கும் நிலையில் முழுவதுமாக செய்து தர வேண்டும். மீதம் 108 இந்தியாவில் HAL நிறுவனம் மூலம் டெக்னாலஜி ட்ரான்ஸ்பர் முறையில் செய்ய வேண்டும் போன்ற விதிகளை இந்தியா விதிக்கிறது

இந்த ஒப்பந்தத்தில் முக்கிய அம்சம் இரண்டு .

1. டெக்னாலஜி ட்ரான்ஸ்பர்: MMRCA போர் விமானம் செய்ய தேவையான அனைத்து டெக்னாலஜியையும் பொதுத் துறை நிறுவனமான HAL நிறுவனத்திடம் அளிக்க வேண்டும் அதன் மூலம் நாமே தேவைப்படும் விமானத்தை உருவாக்கும் திறனை பெறலாம் (இப்பொது “Make in India” என்று வெள்ளையடிக்கப்பட்ட திட்டம் அப்போது “National Manufacturing Policy”) என்று இருந்தது. ToT (transfer of technology ) என்பது எப்படி செய்யவேண்டும் என்பது மட்டும் அல்ல, எதனால் இப்படி செய்யவேண்டும் என்பதுவும் கூட ஏற்கனவே இருந்த தேசிய உற்பத்திக் கொள்கையில் வரையறுக்கப்பட்டு இருந்தது. இதற்கு புது வண்ணம் பூசிதான் மோடி மேக் இன் இந்தியா என்று உருமாற்றம் செய்தார்.

2. Offset Clause :இந்த கான்ட்ராக்ட்டின் மூலம் வரும் வருமானத்தில் 50% Dassult நிறுவனம், விமான உதிரி பாகங்கள் தயாரிக்க இந்தியாவிலேயே முதலீடு செய்ய வேண்டும்.

முதலில் எல்லா விதிகளுக்கும் தலையசைத்த Dassult நிறுவனம் மெல்ல நமது நிபந்தனைகளை மாற்ற முயற்சி செய்தது. HAL உருவாக்கும் விமானத்திற்கு உத்தரவாதம் தர மறுத்தது. டெக்னாலஜி ட்ரான்ஸபெர் ஒப்பந்தத்தை மாற்ற முயற்சித்தது. இது பின் என்ன ஆயிற்று என்பதை பின்னர் பார்க்கலாம்.

இது நடந்தது 2012ம் ஆண்டு. காங்கிரஸ் அரசின் மிக மோசமான காலகட்டம். 2G ஊழல், காமன்வெல்த் போட்டி ஊழல் என அடுக்கடுக்கான பிரச்னைகளை சந்தித்தது. அந்த காலகட்டத்தில் L1 வெண்டராக Dassult நிறுவனத்தை அறிவித்ததும், தெலுங்கு தேசம் கட்சியின் எம்பி மைசூரா ரெட்டி டெண்டரில் முறைகேடு நடந்திருப்பதாக குற்றச்சாட்டை வைக்கிறார்.

அதன் அடிப்படையில் விசாரணை தொடங்கப்பட்டது, மேலும் ஆட்சி முடிவில் இருக்கும் தருவாயில் மிக பெரிய முடிவு எடுக்க வேண்டாம் என்று அப்பொழுதைய பாதுகாப்புத் துறை அமைச்சர் ஏ.கே.அந்தோணி இந்த ஒப்பந்தத்தை நிறுத்தி வைத்தார்.

இதன் பின் 2014 ஆம் ஆண்டு மோடி ஆட்சி அமைத்த பின்பு பாதுகாப்புத் துறை, அதுவரை கிடப்பில் போடப்பட்ட ஒப்பந்தத்தை கையில் எடுத்து மிக மும்முரமாக துரிதப்படுத்த துவங்கியது.
Febrauary 2015 ஆம் ஆண்டு பெங்களூர் வந்த Dassult தலைமை செயல் அதிகாரி, எரிக் ட்ரேப்பியர், விலையில் எந்த மாற்றமும் இல்லை, ஒப்பந்தப்படி 10.2Bn$ தான் என்பதை உறுதி செய்கிறார்

March 25,2015 ஆம் ஆண்டு 126 போர் விமானத்தை HAL உடன் இணைந்து தயாரிப்பதை உறுதி செய்து ஒரு விழாவில் IAF முன்னணியில் Dassult நிறுவனம் அறிவிக்கறது

March 27,2015 ஆம் ஆண்டு Dassult கம்பெனி சேர்மன் அளித்த பேட்டியில் 126 போர் விமானம் வாங்கும் டீல் 95% முடிவடைந்தது என கூறுகிறார்
April 2015, இப்படி நிகழ்வுகள் சென்று கொண்டிருக்கும் போது அரசு முறை பயணமாக மோடி பிரான்ஸ் செல்ல திட்டமிடப்படுகிறது. அங்கு வழக்கமாக வெளியுறவுத் துறைச் செயலாளர் நடத்தும் பத்திரிக்கையாளர் சந்திப்பில் இந்த ஒப்பந்தம் தொடர்பாக சில கேள்விகள் கேட்கப்படுகின்றது
அதற்கு அவர் அளித்த பதில்
“இந்திய பாதுகாப்பு அமைச்சருக்கும், பிரெஞ்சு கம்பெனிக்கும் பேச்சு வார்த்தை நடந்து கொண்டிருக்கிறது அதையும் மோடியின் விஜயத்தையும் ஒன்றோடு ஒன்று பிணைத்து பார்க்க வேண்டாம்” என்று கூறுகிறார்

அதன்பின் பிரான்ஸ் அதிபரும் மோடியும் பயண இறுதியில் கூட்டறிக்கை விடுகின்றபோது ரபேல் போர் விமானம் ஒப்பந்தம் உறுதி செய்யப்பட்டதாக கூறுகின்றனர். இதுவரை போட்டு வைத்த மொத்த கோடுகளையும் அழித்து விட்டு புதிதாக ஒப்பந்தம் உறுதி செய்யப்படுகிறது.

அதன் படி 81 போர் விமானம் மட்டுமே வாங்குவது, டெக்னாலஜி ட்ரான்ஸபெர் முறையை கை விடுவது என முடிவு செய்யப்பட்டது. மற்ற விபரங்கள் பின்னால் தெரிவிக்கப்படும் என்று முடித்துக்கொண்டனர்.

ராணுவ தளவாடங்கள், போர் விமானங்கள், ஏவுகணைகள், நீர்மூழ்கி கப்பல்கள் போன்றவற்றை வெளிநாடுகளில் இருந்து வாங்குகையில் மிக மிக முக்கியமான கூறு, தொழில்நுட்ப மாறுதல். ஏனெனில், தொழில்நுட்ப மாறுதல் அம்சம் ஒப்பந்தத்தில் இருந்தால், நமது ராணுவ தளவாட ஆராய்ச்சி நிறுவனங்களின் மூலம், நாமே எதிர்காலத்தில் அவற்றை தயாரிக்க முடியும். ஆகையால் எந்த ஒப்பந்தத்திலும் இது அவசியம்.

ஆனால், இப்படி ஒரு முக்கியமான கூறை ரத்து செய்ய, இந்தியா இது வரை சந்தித்திராத, மகாத்மா காந்தியை விட மிக தீவிரமான தேசபக்தரான மோடி எப்படி ஒப்புக் கொண்டார் என்பதுதான் புரியாத புதிர்.

இது முன்னாள் ராணுவ தளபதிகள் மத்தியில் சர்ச்சையை ஏற்படுத்தியது 81 போர் விமானம் மிக குறைந்த அளவு என்று வாதிட்டனர். சரி இத்தனை முக்கியத்துவம் வாய்ந்த ஒப்பந்தத்தை செயல்படுத்தும் போது நாட்டின் பாதுகாப்பு அமைச்சர் என்ன செய்து கொண்டிருந்தார் ? என்னதான் பிரதமர் என்பவர் நாட்டின் தலைமை அமைச்சர் என்றாலும், பாதுகாப்புத் துறை தொடர்பான முடிவுகளை எடுப்பதில் அவரது பங்கு மிக மிக முக்கியம். ஏனெனில் நாள்தோறும், முப்படை தளபதிகளோடு நெருக்கமான தொடர்பில் இருக்கும் அவருக்குத்தான், நம் நாட்டின் பாதுகாப்புக்கு எது தேவை, எது முக்கியம் என்பது தெளிவாகத் தெரியும். ஆனால் ரபேல் ஒப்பந்தம் திருத்தி அமைக்கப்பட்டு கையெழுத்தானபோது அவர் கோவாவில் மீன் கடை திறப்பு விழாவில் பங்கெடுத்துக்கொண்டிருந்தார்

முதலில் சுப்ரமணிய சுவாமி இந்த ஒப்பந்தத்திற்கு பலத்த எதிர்ப்பு தெரிவித்து பிரதமருக்கு கடிதம் எழுதுகிறார் அதில் ரபேல் விமானம் தரமற்றது அதனை வாங்க முடிவு செய்தால் பொது நல வழக்கு தொடருவேன் என்று பேட்டியும் கொடுக்கிறார். . 2016ல் அவருக்கு மாநிலங்களவை உறுப்பினர் பதவி அளிக்கப்பட்டவுடன் இந்த பிரச்சனையைக் கைவிடுகிறார். அதன் பிறகு, மோடிக்கு அடுத்த தீவிர தேசபக்தரான சுவாமியும் இது குறித்து வாயே திறக்கவில்லை.

இப்படிப் பாதுகாப்பு அமைச்சருக்கும் தெரியாமல், நிதி அமைச்சரையும் கேட்காமல் யாரைக் கேட்டு இந்த முடிவை எடுத்திருப்பார் ? ஒரு வேளை பாரிசிற்கு மோடியுடன் சென்ற அம்பானியைக் கேட்டு எடுத்திருப்பாரோ ? அம்பானிக்கும் பாதுகாப்புத் துறைக்கும் என்ன சம்பந்தம் என்று கேள்வி எழும்பி இருக்கிறது.

முதலில் எல்லாவற்றிற்கும் சம்மதம் தெரிவித்த நிறுவனம் திடீர் என முறுக்கி கொள்ள காரணம் என்ன ? L1 அந்தஸ்து பெற்ற இரண்டே வாரத்தில் எதேச்சையாக Dassult நிறுவனம், முகேஷ் அம்பானியுடன் கைகோர்க்கிறது. அதன் பின்பு தான் Dassult RFP யில் உள்ள ஒரு ஒரு விதியையும் மாற்ற முயல்கிறது, குறிப்பாக எப்படியாவது HAL நிறுவனத்தை ஓரம் கட்டும் வேலையை பார்க்கிறது.
மூத்த அம்பானி வந்து விட்டார். இளைய அம்பானி மட்டும் சளைத்தவரா என்ன ? ரிலையன்ஸ் டிபென்ஸ் என்ற நிறுவனத்தை அனில் அம்பானி தொடங்குகிறார். அவர் அந்நிறுவனத்தை தொடங்கியது 28/03/2015. சரியாக மோடி பிரான்ஸ் நாட்டிற்கு செல்லும் 3 வாரம் முன்பு.

August 2014, பாதுகாப்பு துறையில் நேரடி அந்நிய முதலீட்டை 49% சதவீதமாக உயர்த்துகிறது அரசு. அதன் அடிப்படையில் 51:49 சதவிகித முறைப்படி Dassult நிறுவனத்துடன், அனில் அம்பானி கூட்டணி அமைக்கிறார். பிரான்ஸ் ஒப்பந்தத்தின் பின் Offset Clause அடிப்படையில் விமான உதிரி பாகம் செய்யும் ஒப்பந்தம் அவர் கைகளுக்கு செல்கிறது .
மற்ற விபரங்கள் பின்னால் உறுதி செய்யப்படும் என்று கூட்டறிக்கையில் சொன்னார்கள் அல்லவா அதில் தான் பெரிய அதிர்ச்சி காத்திருந்தது.

பழைய ஒப்பந்தப்படி 126 விமானங்கள் 90,000 கோடிக்கு வாங்க இருந்ததை கைவிட்டு வெறும் 36 விமானங்களை 60,000 கோடிக்கு வாங்க முடிவு செய்யப்பட்டது. இதன் படி ஒரு விமானம் 714 கோடிக்கு வாங்குவதற்கு பதில் 1611 கோடிக்கு வாங்கவிருக்கிறோம்.

இப்பொழுது இந்த விலையுயர்வை நியாயப்படுத்த முன்வைக்கப்படும் காரணங்களைப் பார்ப்போம்
அதிக நாட்கள் இந்த ஒப்பந்தம் கையெழுத்து ஆகாததால் இந்த விலை உயர்வு என்று கூறினால் அது தவறு. ஏனெனில் RFPயில் மிக தெளிவாக பண வீக்க விகிதம் 3.9% நிர்ணயம் செய்யப்படுகிறது. அதன் அடிப்படியில் கணக்கிட்டால் 3 மடங்கு விலை அதிகரிக்க வாய்ப்பே இல்லை.

UPA செய்த ஒப்பந்தத்தில் இருந்த specification உயர்த்தியுள்ளதால் இந்த விலை ஏற்றம் என்பது இரண்டாவது காரணம். விலை மாற்றம் என்ற கேள்வியை நீர்த்துப் போகச் செய்வதற்கான வேலை தான் இது. அப்படி என்ன மாற்றம் என்று பார்த்தால் meteror missile பொருத்தப்படுகிறது (அதன் விலை 2Mn$ 13 கோடி.

மற்றொரு மாற்றம் Helmet Mounted Display System (HMDS) அதாவது helmet முன் உள்ள திரையில் தேவையான விபரம் தெரியும். அதன் மூலம் எதிரி விமானத்தை குறி வைத்து லாக் செய்ய முடியும். இதன் விலை 0.4mn$ (2.5 கோடி). ஆக இந்த இரு upgrade செலவுகளையும் சேர்த்தால் கூட 730 கோடி தான் வருகிறது.

இந்த தகவல்களும் அதிகாரப்பூர்வமானவை அல்ல. செய்தித்தாள்களில் விவாதிக்கப்படும் விஷயங்கள் தான். ஆனால் அதிக அளவில், மிகுந்த பொருட்செலவில் ராணுவ தளவாடங்கள் வாங்குகையில், பேச்சுவார்த்தை நடத்தி, விலையை நிச்சயமாகக் குறைக்க முடியும்.

இந்த HMDS தயாரிப்பது இஸ்ரேலை சேர்ந்த Elbit என்ற நிறுவனம். அந்நிறுவனம் March 2016 ஆம் ஆண்டு Aero defence system என்ற இந்தியாவை சேர்ந்த ஒரு நிறுவனத்துடன் மேக் இன் இந்தியா திட்டத்தின் கீழ் HMDS இந்தியாவில் தயாரிக்க ஒப்பந்தம் கையெழுத்திடுகிறது. அந்த Aero defence systems நிறுவனம் நம் அதானி குழுமத்தினுடையது.

அம்பானிக்குக் கொடுத்துவிட்டு அதானிக்குக் கொடுக்காமல் இருக்க முடியுமா என்ன ? இவரும் இந்த நிறுவனத்தை எதேச்சையாக 17/07/2015 நிறுவுகிறார். அதாவது மோடி பிரான்சில் இருந்து திரும்பிய 2 மாதத்தில்.

சரி எதேச்சையாக இந்த நண்பர்கள் அடைந்த பயனை விடுத்து இந்த ஒப்பந்தத்தின் இறுதியில் நாம் இழந்தது என்ன என்பதை பார்ப்போமா ?

1) 126 விமானம் 90,000 கோடிக்கு வாங்குவதற்கு பதில் 36 விமானம் மட்டுமே 60,000 கோடிக்கு வாங்க இருக்கிறோம். இதில் offset clause விதிபடி மொத்த வருவாயில் (58,000 கோடி) 50% சுமார் 22,000 கோடி அனில் அம்பானிக்கு செல்கிறது.

2) முடிவு செய்து வைத்த பட்ஜெட்டின் பெரும் பகுதியை வெறும் 2 squadron விமானங்கள் வாங்க செலவிட்டதால் இது நம் விமானப் படைக்கு பெரும் பின்னடைவு என ஓய்வு பெற்ற தளபதிகள் கருத்து தெருவிக்கின்றனர். பாகிஸ்தான், சீனாவுடனான இரண்டு முனைப் போர் ஏற்படும் போது இந்த விமானங்கள் எண்ணிக்கை மிகக் குறைவு என்று கவலை தெரிவிக்கின்றனர்.

3) தொழில்நுட்ப மாற்ற முறைப்படி பொதுத்துறை நிறுவனமான HAL நிறுவனத்திற்கு வரவிருந்த அத்தனை பயன்களும் இனி அம்பானி நிறுவனத்திற்கு செல்லும்.

4) 108 விமானங்கள் HAL நிறுவனம் தயாரிக்க இருந்தது. இது தற்போது நிறுத்தி வைக்கபட்டிருக்கிறது. இதன் மூலம் உருவாகும் வேலை வாய்ப்பு முற்றிலும் பறிபோனது.

இதை எல்லாம் சுட்டிக் காட்டி காங்கிரஸ் நடத்திய November 14/2017 பத்திரிக்கையாளர் சந்திப்பை ஊடகங்கள் எதுவும் கவர் செய்யவில்லை. அதன் பின் புதிய பாதுகாப்பு அமைச்சர் நிர்மலா சீதாராமன் அளித்த பேட்டியில் காங்கிரஸ் கட்சி எழுப்பிய கேள்விகளுக்கு பதில் அளிக்காமல் இந்த ஒப்பந்தம் மிகவும் அவசியமானது என்றும், போர்க்கால அடிப்படையில் அதை துரிதப்படுத்தி முடிக்கப்பட்டதற்கு அரசை பாராட்டவேண்டுமே தவிர குறை கூறக் கூடாது என்று கூறினார்.

காங்கிரஸ் முன்வைத்த கீழ்க்கண்ட கேள்விகளுக்கு இதுவரை எந்த பதிலும் இல்லை:

1) பாதுகாப்பு கொள்முதல் விதிமுறை 2013இன் படி “ஒப்பந்த பேச்சுவார்த்தை குழு” மற்றும் “விலை நிர்ணய குழு” இவை இரண்டையும் கலந்தாலோசிக்காமல் தன்னிச்சையாக பிரதமர் செயல்பட்டது ஏன் ?

2) 13.03.2014 அன்று செயல்படுத்தப்பட்ட ஒப்பந்தத்தின் படி HAL பொதுத்துறை நிறுவனத்திற்கு வரவிருந்த ஒப்பந்தம் தனியாருக்கு சென்றது எப்படி?

3) விமானக் கட்டமைப்பில் பல வருட அனுபவம் உள்ள HAL தவிர்த்து இதுவரை முன்னனுபவமே இல்லாத அனில் அம்பானிக்கு ஒப்பந்தம் கொடுக்கப்பட்டது ஏன் ?

4) தொழில்நுட்ப மாற்றம் இல்லாதபட்சத்தில் விமானம் பழுதுபார்ப்பது, பராமரிப்பது அனைத்துக்கும் Dassult நிறுவனத்தை எப்போதும் சார்ந்திருப்பது சரியா ?

இவையெல்லாம், காங்கிரஸ் கட்சி எழுப்பியுள்ள சில கேள்விகள். இவற்றை, தேசிய ஊடகங்கள் தொடர்ந்து எழுப்பி, மத்திய அரசை பதில் சொல்ல வைக்குமாறு நிர்பந்தித்திருக்க வேண்டும். இது நாடு முழுக்க பெரும் விவாதப் பொருளாக ஆகியிருக்க வேண்டும். ஆனால், பத்மாவதி திரைப்படம் வெளி வருமா வெளி வராதா, மணி சங்கர் அய்யர், பிரதமரை தாழ்ந்த சாதி என்று சொன்னாரா சொல்லவில்லையா, ராகுல் காந்தி குஜராத் தேர்தல் முடிவுகள் வெளியான அன்று, ஸ்டார் வார்ஸ் படம் பார்த்தாரா இல்லையா, திரையரங்குகளில் தேசிய கீதம் பாடினால் தேசபக்தி வளருமா வளராதா என்பதிலேயே நமது ஊடகங்கள் கவனம் செலுத்துகின்றன.

20 Questions that we all want to know answers from Rajinikanth, who wants to enter the politics of Tamilnadu and become a leader here.

1. How are you going to fund your Political party? If you are receiving/going to receive any external funding who will it be from?

2. Will any of your family members be involved with your political party?

3. How exactly do you propose to change the system which you say has become rotten? What are your specific plans for changing the system?

4. What are your views on issues like Cauvery,Mullaiperiyar, Fishermen,NEET etc.,issues that confront the State?

5. Who are your advisors guiding you and who are going to be your key associates in your political journey?

6. Is your political party going to be a secular one?

7. What is your view on the BJP and their vision of Hindutva?

8. What will be the role of your Fans Associations and their office bearers in your political Party? Will they be office bearers in your party too?

9. Are you ruling out alliances with existing parties? If you are not, then what kind of parties would you enter into an alliance with?

10. Will you stop acting now that you are entering politics? Will you be a full time politician?

11. Will you accept politicians from other parties (those parties that you say have spoiled the system) into your party?

12. What is your response to those who say only a Tamilian by birth should rule Tamil Nadu?

13.How good is your health? Can you assure the people that, to your knowledge, your health will permit you this challenging battle?

14. Will you clarify the details regarding all the existing Court Cases against members of your family?

15. Will you proactively publish the list of your assets at the start of your political journey? You have said that combating corruption is your primary political plank.

16. What are your economic beliefs? Do you support a larger role for Government or do you back Privatization?

17. How will you deal with your fans who may want a return on the investments they make in politics? Do you seriously believe that all your fans are motivated only by altruistic and noble motives in supporting your party?

18. Will you reach out to Kamal Haasan and invite him to join you in your political journey?

19. When will you start meeting the people and touring the State?

20.In what time frame can the public get answers to the above 19 Questions?

முற்றிலும் பாலைவனமாய் மாறப்போகும் தமிழகத்தின் நெற்களஞ்சியமாம் தஞ்சை மாவட்டம்
அதோடு சேர்ந்து பாதிக்கபடப்போகும் மாவட்டங்கள் திருவாரூர், நாகை
இன்னும் வேலூர் மாவட்டத்திலும் இராணிப்பேட்டை அருகே இலாலாப்பேட்டை முதலிய இடங்களில் மீதேன் எரிவாயு பெற ஆழ்துளைக் கிணறுகளை அமைக்கத் தொடங்கிவிட்டார்கள்.
எங்கேயோ போடப்போகும் ஆழ்துளைக் கிணறுதானே நமக்கு என்ன வந்தது என்று எண்ண வேண்டாம் நண்பர்களே,
1.நிலத்தடியில் சுமார் 6000 அடி ஆழத்தில் நிலக்கரியோடு இருக்கும் மீத்தேனை எடுக்க
நிலக்கரி இருக்கும் மட்டம்வரை நிலக்கரிப் படிவத்தில் இருக்கும் நீரை இறைக்கவேண்டும்.
2.கடும் உப்பும், பிற மாசுகளும் நிறைந்த இந்த நீர், நிலத்தில் வாழும்
தாவர உயிரியல் மற்றும் நுண்ணுயிர்களைக் கொல்லும் ஆற்றல் வாய்ந்தது.
3.அதோடு நிலம் சுடுகாடாய் மாறும்.
4.கடல் நீர் உள் நுழையும்.
5.நிலம் சுமார் 20 அடிகளுக்கு உள்வாங்கும்.
6.கட்டிடங்கள், பாலங்கள், ஆற்றுக்கரைகள் , கோயில்கள் சிதையும். நிலநடுக்கங்கள் ஏற்படும்.
7.குடிநீர் , பாசன நீர் தரும் நிலத்தடி நீர்பிடிப்புகள் வற்றிப்போகும்.
8.மீதம் இருக்கின்ற நீர்நிலைகளிலும் ஆழ்துளை குழாய் இடப் பயன்படுத்திய ரசாயனங்கள்,
மீத்தேன் ஆகியவை கலக்கும். இச்செயல் முறை மண்ணையும் நீரையும் நஞ்சாக்கி நிரந்தரமாக
நாசம் செய்யும்.
தஞ்சையில் ஒப்பந்தம் போட்டிருக்கும் ஜி.இ.இ.சி கம்பெனிக்கு கொடுக்கபோகும் இடம் 691 சதுர
கிலோமீட்டர். ஆனால் பாதிப்பு ஏற்படபோகும் மூன்று மாவட்டங்களின் பரப்பளவு 8270 சதுர கிலோமீட்டர், அதாவது 21 லட்சம் ஏக்கர் நிலங்களை நாசம் செய்யும்.
மொத்த ஆழ்துளை கிணறுகளின் எண்ணிக்கை 2000.
அடுத்த கட்டமாய் பாதிக்கப் போகும் மாவட்டங்கள் வேலூர், புதுக்கோட்டை, திருச்சி மற்றும் கடலூர் தான். இதனால் காற்றும் மாசுபடப் போவதால் அது ஒட்டுமொத்த தமிழகத்தையும் பாதிக்கப்போகும்
கொடிய அரக்கன் என்பதே நிதர்சனம். ஒட்டுமொத்தமாக இப்போதைக்குத் தஞ்சை புதுக்கோட்டையின்
பகுதி பாலைவனமாய் மாறப் போவதால் எத்தனையோ லட்சம் மக்களின் வாழ்க்கை கேள்விக் குறியாய் நிற்கிறது. தற்போது ஆங்காங்கே நடைபெறும் போராட்டம் காரணமாய் அரசு தற்காலிகமாய்
நிறுத்தி வைத்துள்ளது.இந்த ஒப்பந்தம் மீண்டும் தொடர்ந்தால் தமிழகத்தை யாராலும் காப்பாற்ற
இயலாது. அதற்கு முன் மக்கள் விழித்தெழ வேண்டியது மிக அவசியம், அவசரமும் கூட.

ஏழை ஜெயலலிதா போய் ஒரு வருடம் ஆகி விட்டது.
அவரால் தன்னுடன் எதையுமே எடுத்துச் செல்ல முடியவில்லை.
ஆம். சர்வ வல்லமை பொருந்திய அதிகாரத்தின் உச்சத்தில் இருந்தவர்.
இன்று வெறும் நமது நினைவுகளில் மட்டுமே இருக்கிறார்.
ஆடி அடங்கும் வாழ்க்கையடா
ஆறடி நிலமே சொந்தமடா
என்று ஒரு ஆறடி மண்ணில் புதைக்கப்பட்டு மறைந்து விட்டார்.
எந்த வழியிலோ சம்பாதித்த செல்வங்களை யாரோ அனுபவிப்பதற்காக விட்டு விட்டுச்சென்று விட்டார்.
[ 1197 ஏக்கர் நிலம் திருநெல்வேலியில்,
200 ஏக்கர் வாலாஜாப்பேட்டையில்,
100 ஏக்கர் ஊத்துக்கோட்டையில்,
25 ஏக்கர் சிறுதாவூரில்,
300 ஏக்கர் காஞ்சீபுரத்தில்,
14.5 ஏக்கர் திராட்சைப் தோட்டம் – ஜீடிமெட்லா (ஆந்திராவில்),
1600 ஏக்கர் தேயிலைத் தோட்டம்
ஒரு பங்களாவுடன் கொடநாடு, நீலகிரி மலையில்.
இவை தவிர சென்னையில் போயஸ் தோட்டத்தில் 24,000 சதுர அடியில் கட்டப்பட்ட 100 கோடி மதிப்புள்ள (வேதா நிலையம்) பங்களா,
4 வணிக வளாகங்கள்,
800 கிலோ வெள்ளி,
28 கிலோ தங்கம்,
750 ஜோடி காலணிகள்,
10,500 புடவைகள்,
91 விலையுயர்ந்த கைக்கடிகாரங்கள்,
இவை தவிர பல வாகனங்கள், சொகுசு கார்கள்.
(இந்தக் கணக்கில் பினாமி சொத்துக்கள் சேரவில்லை.) ]

யாராலுமே தடுத்து நிறுத்த முடியாத ஒரு பயணம் நம் எல்லோருக்கும் காத்திருக்கிறது.

இந்த வாழ்க்கைப் பயணத்தில் நாம் வெறும் பயணிகள் தான். அவரவர் தாம் எங்கே இறங்க வேண்டுமோ அங்கே இறங்கித்தான் ஆகவேண்டும். ஆகையால்:

அகந்தையை ஒழித்திடுவோம், நாம் யார் என்பதை உணர முயற்சி செய்வோம், வாழும் கடைசி நிமிடம் வரை நல்லவர்களாக அடுத்தவர்களை மதித்துப் பயனுற வாழ்வோம்.

கிராமத்தில் ஒரு சிறு வணிகராக இருந்த தந்தை. அவருக்கு ஒரு மகன். அவனுக்கும் இருபது வயதாயிற்று. இந்தக் காலத்திலுள்ள எல்லா இளைஞர்களையும் போலவே அவனும் எதையும் செய்யாமல் ஊர்சுற்றிக் கொண்டிருந்தான். தந்தைக்குத் தன் மகன் என்ன ஆகப் போகிறான் என்பது பற்றிக் கவலை. இதற்கு ஒரு சோதனை வைத்துப் பார்க்கவேண்டும் என்று நினைத்தார்.

படிப்பு, படுக்கை இத்யாதிகளுக்கு அவனுக்கு வீட்டில் ஒரு சிறிய அறை இருந்தது. அவன் அறைக்குள் நுழைந்த தந்தை அவன் தலைமாட்டில் ஒரு பகவத்கீதை, ஒரு பத்துரூபாய் நாணயம், (அவர் தகுதிக்குமீறி அவனுக்காக அவர் எடுத்த) சற்றே விலையுயர்ந்த உடை, பைக் சாவி ஒன்று ஆகியவற்றை வைத்தார்.

“வந்தவுடன் எதை எடுக்கிறான் பார்ப்போம். பகவத்கீதையை எடுத்தால் ஒரு சாமியாராகப் போவான் என்று நினைக்கிறேன். பத்து ரூபாய் நாணயத்தை எடுத்தால் ஏதாவதொரு வியாபாரத்தில் ஈடுபடும் மனப்பான்மை அவனுக்கு இருக்கிறது. உடையை எடுத்தால் ஆடம்பர சொகுசு வாழ்க்கை நடத்துவதற்கு மனம் இருக்கிறது. பைக் சாவியை எடுத்தால் ஊர்சுற்றும் வேலை எதற்கேனும் போகக்கூடும்” என்று தனக்குள் கூறிக்கொண்டார்.

அவன் வரும் நேரத்தில் கதவுக்குப் பின்னால் ஒளிந்திருந்தார். பையன் வந்தான். பகவத்கீதையை ஒரு கையால் எடுத்துக் கக்கத்தில் வைத்துக் கொண்டு மற்றொருகையில் காசையும் பைக் சாவியையும் எடுத்துப் பாக்கெட்டில் போட்டுக் கொண்டான். பிறகு உடையை எடுத்துவைத்துச் சற்றே அழகுபார்த்துவிட்டுப் போட்டுக் கொள்ளத் தொடங்கினான்.

“அடடே, இவன் கண்டிப்பாக நம் பாரதத்தின் அடுத்த பிரதமர் ஆகி விடுவான்” என்று மகிழ்ச்சி கொண்டார் தந்தை.

பார்ப்பன சாம்ராஜ்யம்
முதலில், இந்தியாவில் பார்ப்பனர்கள் மக்கள் தொகையினைப் பார்ப்போம்.
(1) ஜம்மு காஷ்மீர் : 2 லட்சம் + 4 லட்சம் புலம் பெயர்ந்தவர்கள்.
(2) பஞ்சாப் : 9 லட்சம் பார்ப்பனர்கள்.
(3) ஹரியானா : 14 லட்சம் பார்ப்பனர்கள்
(4) ராஜஸ்தான் : 78 லட்சம் பார்ப்பனர்கள்..
(5) குஜராத் : 60 லட்சம் பார்ப்பனர்கள்..
(6) மஹாராஷ்ட்ரா : 45 லட்சம்.பேர்
(7) கோவா : 5 லட்சம்.
(8) கர்நாடகா : 45 லட்சம்.
(9) கேரளா : 12 லட்சம்.
(10) தமிழ் நாடு : 36 லட்சம்.
(11) ஆந்திரா : 24 லட்சம்.
(12) சத்தீஸ்கட் : 24 லட்சம்.
(13) ஒரிசா : 37 லட்சம்.
(14) ஜார்கண்ட் : 12 லட்சம்.
(15) பீஹார் : 90 லட்சம்.
(16) மேற்கு வங்கம் : 18 லட்சம்.
(17) மத்திய பிரதேசம் : 42 லட்சம்.
(18) உத்திரப் பிரதேசம் : 2 கோடி பார்ப்பனர்கள்.
(19) உத்தராகன்ட் : 20 லட்சம்.
(20) இமாசல பிரதேசம்: 45 லட்சம்.
(21) சிக்கிம் : 1 லட்சம்.
(22) அஸ்ஸாம் : 10 லட்சம்.
(23) மிசோரம் : 1.5 லட்சம்.
(24) அருணாச்சல் : 1 லட்சம்.
(25) நாகாலந்து : 2 லட்சம்.
(26) மணிப்பூர் : 7 லட்சம்.
(27) மேகாலயா : 9 லட்சம்.
(28) திரிபுரா : 2 லட்சம்.
பாரப்பனர்கள் அதிகம் உள்ள மாநிலம் := உத்திரப் பிரதேசம்.
பார்ப்பனர்கள் குறைவாக வாழும் மாநிலம் := சிக்கிம்.
பார்ப்பன..ஆதிக்கம் அரசியலில் அதிகமுள்ள மாநிலம் := மேற்கு வங்கம்.
பார்ப்பனர்…அதிகமுள்ள மாநிலம் : ஜார்கண்ட் மக்கள் தொகையில் 20% பார்ப்பனர்….
பொருளாதாரத்தில் பார்ப்பனர் பின்தங்கிய மாநிலம் := கேரளா
பொருளாதாரத்தில் பார்ப்பனர் வலிமையாக உள்ள மாநிலம் := அஸ்ஸாம்.
பார்ப்பனர் அதிகமாக முதலமைச்சர்களான மாநிலம் := ராஜஸ்தான்.
பார்ப்பன MP க்களை அதிகம் கொண்ட மாநிலம் := உத்திரப் பிரதேசம்
லோக்சபாவில் பார்ப்பனர்கள் := 48%
ராஜ்யசபாவில் பார்ப்பனர்கள் := 36%
பார்ப்பன கவர்னர்கள் := 50%
பார்ப்பன கேபினெட் செயலர்கள் := 33%
மந்திரிகளின் செயலர்களில் பார்ப்பனர்கள் = 54%
இந்திய தலைமைச் செயலர்களில் பார்ப்பனர்கள் =.62%
பர்சனல் செகரட்டரிகளில் பார்ப்பன…70%
பல்கலைக்கழகங்களில் பார்ப்பனத் துணை வேந்தர்கள் := 51%
சுப்ரீம் கோர்ட்டில் பார்ப்பன நீதிபதிகள் := 56%
ஹை கோர்ட்டில் பார்ப்பன நீதிபதிகள் := 40%
வெளிநாட்டுத் தூதர்களில் பார்ப்பனர்தள் := 41%
பப்ளிக் அன்டர்டேகிங் துறைகளில் பார்ப்பனர்,. மத்திய அரசில் := 57%, மாநில அரசுகளில் := 82%
வங்கிகளில் பார்ப்பனர்கள் := 57%
ஏர்லைன்சில் பார்ப்பனர்கள் := 61%
IAS இல் பார்ப்பனர்கள் := 72%
IPS இல் பார்ப்பனர்கள் := 61%
தொலைக்காட்சி கலைஞர்கள் மற்றும் பாலிவுட்டில் := 83%
CBI மற்றும் Custom ஸில் பார்ப்பனர்கள் := 72%
இட ஒதுக்கீட்டை எதிர்ப்பவர்கள் எல்லாத் துறைகளிலும் அதிக இடங்களை ஆக்கிரமித்துக் கொண்டுள்ளனர்! இன்று இப்படி என்றால், ஆங்கிலேயர் காலத்தில்? சிந்தித்துப் பாருங்கள்.
யாவருடைய சிந்தனைக்கும். திருச்சி கணேசன்.

சாதி என்பது அகம். இனம் என்பது புறம். ஒருவனது இனம் என்பதில் அவனது மொழி, நாகரிகம், பண்பாடு ஆகிய அனைத்தும் அடங்கியுள்ளன.
நாம் அயலாருடன் போராடும்போது இனத்தை முன்வைத்தே போராடுகிறோம். கர்நாடகத்திலிருந்து நீர் வேண்டும் என்று கேட்கும்போது தமிழன் என்ற அடையாளம் முன்நிற்கிறதே ஒழிய சாதி அல்ல. காவிரியில் நீர் வேண்டாம் என்று கூறும் பார்ப்பனரையோ தலித்தையோ காணமுடியாது.
நமக்குள் போரிடும் நிலை வரும்போதுதான் சாதி வருகிறது. இளவரசன் கொலை என்னும்போது சாதிரீதியாகத்தான் பேசவேண்டியிருக்கிறது.
தமிழினத்திற்குள் எத்தனையோ சாதிகள். ஆனால் ஒருவர்க்கொருவர் பேசித்தீர்க்க வேண்டுமே தவிர அடிதடி சண்டை கும்பல் வெட்டு கொலை என இறங்கினால், இழப்பு தமிழ் இனத்திற்குத்தான்.
சாதியற்ற நிலை, இலட்சியம். அது வருவதற்குச் சிலகாலமோ பலகாலமோ ஆகலாம். அதுவரை வேறு வழியில்லை. சகித்துக் கொண்டுதான் ஆகவேண்டும். பகுத்தறிவுரீதியான சிந்தனை ஒன்றுதான் சாதிக் கொடுமைகளை எதிர்க்கும் ஒரே வழி. பார்ப்பனியம் பகுத்தறிவுக்கு முரணானது என்பதால்தான் சாதியை எதிர்க்கும்போது பார்ப்பனியத்தையும் எதிர்க்க நேரிடுகிறது.
நீட்தேர்வுக்கு முதல் எதிரி மைய அரசு. அதனுடன் போரிடுகிறோம். தமிழன் என்ற அடையாளத்துடன், தமிழ்நாடு என்ற முத்திரையுடன்தான் இதற்குப் போராட வேண்டும். இங்கு சாதிவேறுபாட்டைப் பார்க்கலாகாது. (அதனால்தான் அனிதா (தற்)கொலைக்குச் சாதிவேறுபாடின்றி அநேகமாக அனைவரும் எதிர்ப்புத் தெரிவித்தார்கள்.) நீட் தேர்வு வேண்டும் என்பவன் தமிழ் இனத்துக்கே எதிரியாகத்தான் இருக்கமுடியும்.

வியப்பென விளங்கிய இந்தியா-சில குறைகள்

பிறவகைகளில் சிறப்பாக எழுதப்பட்டிருக்கும் பாஷமின் இந்த நுாலுக்கு ‘தி வொண்டர் தட் வாஸ் நார்த் இந்தியா’ அல்லது ‘தி ஒண்டர் தட் வாஸ் ஆர்யன் இந்தியா’ என்ற பெயரே பொருத்தமானது. பத்துக்கு ஒரு வீதம்கூட இந்நூலில் தென்னிந்தியாவுக்கு மதிப்பு அளிக்கப்படவில்லை. அவரே ஆங்காங்கு தம் நூலில் இந்து-இந்தியா என்ற சொல்லையே கையாளுகிறார். அவருடைய நோக்கம் இந்து மதத்தின் பெருமையைக் கூறுவதாகவே அமைகிறது. ஆரிய சமூகம் என்பதைத்தான் இந்தியா என்ற பெயரால் குறிப்பிட்டுச் செல்கிறார். அல்லது ஆரிய சமூகத்தை மட்டுமே இந்தியாவாக மதித்துள்ளார். மேலும் ஒரு சிறுபான்மைப் பார்ப்பனர் கடைப்பிடித்த அல்லது அவர்களுக்கு லட்சியமாக விதிக்கப்பட்ட விஷயங்களை மட்டுமே இந்த நுால் முக்கால்பகுதியிலும் பேசுகிறது. இந்நுால் வேதகாலம் தொடங்கி இடைக்காலம் வரை வாழ்ந்த பார்ப்பனர்களின் இலட்சியங்களைப் பற்றி அறிந்துகொள்ள உதவும் நுால் என்பது பொருந்தும். (அந்த இலட்சியங்கள் நடைமுறையில் பெரும்பாலும் இல்லை என்பதை ஆசிரியரே ஒப்புக் கொள்கிறார்.)

நூலின் பிற்பகுதியில் சோழர்களின் வெற்றிகளை வருணித்தும், மதுரைக் காஞ்சியின் ஒரு பகுதியை எடுத்துக்காட்டியும் இருப்பதைப் பார்த்து இது சமநோக்குடன் எழுதப்பட்ட நூல் என நண்பர் சிலர் என்னிடம் உரைத்தனர். அப்படியன்று என்பதற்கு எவ்வளவோ காரணங்கள் உள்ளன.

இந்தியாவில் அக்கிரமங்கள் பல செய்த கிழக்கிந்தியக் கம்பெனியை “நமது மதிப்புக்குரிய (ஹானரபிள்) கம்பெனி” என்று அழைப்பதில் இந்த ஆசிரியரின் நாட்டுப்பற்றைப் பார்க்க முடிகிறதே ஒழிய உண்மைத்தன்மையைக் காணமுடியவில்லை. அதுபோலவே வெள்ளைத் தோல் ஆரியருடன் வெள்ளைத்தோல் ஆங்கிலரான இவர் எளிதில் இணைந்துகொள்கிறார்.

சங்ககாலத் தமிழகத்தின் மதச்சார்பற்ற பழங்காலத்திற்கு இந்துமதப் பெருமை ஒத்துவரவில்லை. ஆகவே அவர் தமிழகத்தின் வரலாற்றை முற்றிலும் புறக்கணித்துவிடுகிறார், சங்க இலக்கியத்தின் காலம் இப்போது ஏறத்தாழ கி.மு. மூன்றாம் நுற்றாண்டு முதல் கி.பி. இரண்டாம் நுற்றாண்டு வரை எனப் பல்வேறு ஆதாரங்களால் நிறுவப்பட்டுள்ளதாயினும் பல்லவர்கள் காலத்துக்கு முந்தியது என்று அதை மூன்று நூற்றாண்டுகள் பின்னுக்குத் தள்ளுகிறார். மாறாக, பிற்பட்ட ப்ராக்ருத இலக்கியமான காதாசப்த சதியை கி.பி. முதல் நுற்றாண்டைச் சேர்ந்தது என்கிறார்.

முதல் இயலில் சமஸ்கிருத நுால்கள் எவ்விதம் மூன்று நுாற்றாண்டுகளாக மொழிபெயர்க்கப்பட்டன, ஐரோப்பாவில் ஏற்கப்பட்டன என்ற செய்திகள் விரிவாகச் சொல்லப்படுகின்றன. திராவிட மொழியியல் ஆய்வுகள் பற்றியோ, திராவிட அல்லது தமிழ் நுால்களின் மொழிபெயர்ப்பு பற்றியோ ஒரு சிறு குறிப்பும் இல்லை.

ஐந்தாம் இயல் தொடக்கத்தில் வர்ணாசிரம தர்மம் நிலவிய தொடக்க காலம் பொற்காலம் என்குகிறார். மேலும் அவ்வியலில் நால்வருணத்தவரில் சூத்திரனின் வேலை மற்ற மூன்று வர்ணத்தினருக்கும் ஏவல் செய்வதே, அதற்குக் கூலி கிடையாது என்று குறிபிப்பிட்டுவிட்டு, அடுத்த ஓரிரு பக்கங்களுக்குள் இந்தியாவில் அடிமைகள் இருந்ததில்லை என்கிறார். அப்படியானால் கூலிவாங்காமல் மற்றவர்க்கு வேலை செய்த சூத்திரன் அடிமை இல்லையா?

மூன்றாம் இயலில் தமிழர்கள் நர மாமிசம் உண்டவர்கள் என்றும் காட்டுமிராண்டிகள் என்றும் ஆரிய நாகரிகம் புகுந்த பிறகுதான் அவர்கள் நாகரிகம் பெற்றார்கள் என்றும் கூறுகிறார். இதற்குச் சரியான சான்றுகளும் இல்லை.

நான்காம் இயலில், இந்தியாவின் பொருளாதார நுால்கள் பற்றிக் குறிப்பிடும்போது (நேரு எழுதிய ‘டிஸ்கவரி ஆஃப் இந்தியா’ நுாலில் போலவே) இந்த நுாலிலும் திருக்குறள் (பொருட்பால்) புறக்கணிக்கப் பட்டுள்ளது. அதைவிட மோசமான, சிற்றளவான கருத்துகளைக்கூறும் சமஸ்கிருத நுால்கள் குறிப்பிடப்படகின்றன. காணலாம். இத்தனைக்கும் இவர் திருக்குறள் பற்றி அறியாதவர் அல்ல, பின்னொரு இயலில் திருக்குறளை இவர் நன்கு மேற்கோள் காட்டவே செய்கிறார்.

தமிழர்கள் பற்றிய இவரது மோசமான பார்வைக்குப் பின்வரும் பகுதி போதுமானது.
The wild fertility cults of the early Tamils involved orgiastic dancing, and their earliest literature shows that prostitution was common among them. Thus religious prostitution came naturally to the Dravidian.

தமிழ்ச் சங்க இலக்கியத்தில் காணப்படும் பரத்தமை ஒழுக்கம் என்பதை வேசித்தனம் என்று புரிந்துகொண்டு இவ்விதம் எழுதுகிறார். வேசித்தனம் தமிழர்களுக்கு இயல்பாகவே கைவந்ததது, அதனால் மத (கோயில்) வேசித்தனம் அவர்களுக்கு இயல்பாகவே கைவந்தது என்று அவர் குறிப்பிடுவதை என்ன என்று சொல்வது? இவரது தமிழ் அறிவு எவ்வளவு மோசமானது என்பதற்கு இந்தக் குறிப்பே போதுமானது. உண்மையில் வேசித்தனத்தைப் பற்றி விரிவாகப் பேசிய நூல்கள், அர்த்தசாஸ்திரம், காமசூத்திரம் போன்றவையே.

மேலும் இடைக்காலத்தில்தான் தென்னகத்தில் கோயில் தாசி வழக்கம் வந்தது. அது இயல்பாகவே தமிழர் ரத்தத்தில் ஊறியதாம். ஆனால் ஸ்மிருதி நுல்களில் இந்த வழக்கம் கண்டிக்கப்பட்டது என்று பெருமையுடன் எழுதுகிறார். ஸ்மிருதி நுல்களின் காலம் இவர் கூற்றுப்படி கி.பி.முதல் மூன்று நூற்றாண்டுகளைச் சேர்ந்தது என்றால் அவை கண்டிக்கும் இந்த வழக்கம் ஆரியர்களிடம் அதற்கு முன்னாலே இருந்து வந்தது என்பது தெரியவில்லையா? ஆனால் அது இவர் கண்ணுக்குப் புலப்படவே இல்லை.

‘ஆமுக்த மால்யதா’ என்பது ஆண்டாளின் திருப்பாவையின் தெலுங்கு வடிவம். இது அரசியல் பற்றியது என்று தவறாகக் குறிப்பிடுகிறார்.

வணிகச் சாத்துகளைப் பற்றிக் குறிப்பிடும்போது, சார்த்தவாகன் என்ற வடமொழிப்பெயரிலிருந்து வந்ததாகக் குறிப்பிடுகிறார். சாத்து என்பது தமிழ்ச்சொல். சிலப்பதிகாரம் கூறும் சாத்தன், மாசாத்துவான், மாநாய்கன் என்ற பெயர்களையும் பார்க்கலாம்.

மதம் பற்றிய ஏழாம் இயலில் திருக்குறளை பக்திப்பாக்கள் வரிசையில் சேர்க்கிறார். பதினொரு திருமுறைகளும் அறுபத்துமூன்று நாயன்மார்களும் எழுதியவை என்று குறிப்பிடுகிறார். (முதல் எட்டு திருமுறைகளையும் எழுதியவர்கள் நால்வர், அடுத்த நான்கு திருமுறைகளையும் எழுதியவர்கள் மொத்தம் இருபதுக்குள் அடக்கம். இவர்கள் நாயன்மார்கள் அல்லர்.) இவை எல்லாம் தகவல்பிழைகள்.

மரங்களை ஏதோ உழவர்கள்தான் வெட்டியதுபோல (ப.192) சொல்கிறார். உண்மையில் ஆங்கிலேயர்கள்தான் மிகப் பெரிய அளவில் இந்தியாவில் மரங்களை முதன்முதலில் (இரயில்வே அமைப்பதற்கும் பிற ஏற்றுமதிகளுக் காகவும்) கொன்றவர்கள், காடுகளை அழித்தவர்கள். அண்மைக்காலத்தில் அந்தப் பணியைப் பெருமுதலாளிகள் செய்துவருகிறார்கள்.

நீர்ப்பாசனப்பகுதியில் தமிழகத்தின் கல்லணை பற்றியோ பல்லவ அரசர் காலத்திலிருந்து வெட்டப்பட்டிருந்த மிகப் பெரிய ஏரிகள் பற்றியோ எவ்விதக் குறிப்பும் இல்லை.

எந்த ஆதாரமும் இன்றியே கிறிஸ்து சகாப்தத்தின் தொடக்கத்தில் ஆபீரர்களே கண்ணன் வழிபாட்டுக்குக் காரணம் என்கிறார். ஆனால் அதற்கு முன்னரே தொல்காப்பியத்திலும் சங்க இலக்கியத்திலும் மாயோன் (கருமை நிறத்தவன், கிருஷ்ணன்) வழிபாடு காணப்படுகிறது. தமிழகத்தையும் தென்னகத்தையும் பற்றி மிக மேம்போக்கான வாசிப்புதான் இவருக்கு உள்ளது என்பதற்கு இதுவே போதுமானது.

சமுத்திரகுப்தன் நாடகாசிரியன் என்பதைக் குறிப்பிடும்போது சமகால மகேந்திரவர்ம பல்லவன் நாடக ஆசிரியனாக இருந்ததையும் பலதுறை விற்பன்னனாக இருந்ததையும் குறிப்பிட மறந்துவிடுகிறார்.

பார்ப்பனர்களுக்கும் சட்டம் பொதுவாகவே இயங்கியது அல்லது அவர்களுக் குச் சாதகமாக நீதிமுறை இல்லை என்று வலிந்து குறிப்பிடுவது நகைப்பை விளைவிக்கிறது.

அதேபோல, ஆரிய அரசர்கள் நாடுபிடிக்கும் ஆசை இல்லாதவர்கள் என்றும் தென்னக அரசர்களுக்குத்தான நாடுபிடிக்கும் ஆசை இருந்ததென்றும் எழுதுகிறார். திராவிடர்கள் எந்த நாட்டைப் பிடித்தார்கள்? எந்தப் பேரரசை வைத்திருந்தார்கள்? அசுரவெற்றி இல்லாமல் வடநாட்டில் மகத, குப்த, ஹர்ஷப் பேரரசுகள் எவ்விதம் ஏற்பட்டன? ஆப்கானிஸ்தான் முதல் காஞ்சிக்கு வடக்கில்வரை நீண்டிருந்த அசோகப் பேரரசு நேர்மைவழிப் பேரரசா? மாறாக, தமிழகத்தின் சோழர்கள் கங்கை கொண்ட போதும் கடாரம் கொண்டபோதும் குலோத்துங்க சோழன் காலத்தில் கலிங்கத்தை வெற்றிகொண்டபோதும் நாட்டைப் பிடிக்காமல் திருப்பியே கொடுத்தனர். சாளுக்கியப் புலிகேசிகூட தமிழகத்தைப் பிடிக்கவில்லை. ஹர்ஷனை வெற்றிகொண்டு அவன் நாட்டையும் பிடித்துக்காள்ளவில்லை. அதேபோல் அவனைப் பழிவாங்கப் படையெடுத்துச்சென்ற நரசிம்ம வர்மனும் வாதாபியில் வெற்றித் தம்பம் நாட்டிவந்ததோடு சரி. சாளுக்கிய ராஜ்யத்தைப் பிடித்து ஆளவில்லை. உண்மையில் தமிழர்களும் திராவிடர்களும்தான் நேர்மையான வெற்றி கொண்டனர். பிடித்த நாட்டிலிருந்து திறைகூட வாங்கியதில்லை. அவர்களுக்கு வெற்றிப் பெருமிதம் ஒன்றே போதுமானதாக இருந்தது. வடநாட்டினர் சார்பான சுவடிகளை மட்டுமே படித்துவிட்டுத் தலைகீழாக வரலாற்றைப் புரட்டி எழுதுகிறார் ஆசிரியர்.

அதேபோல நாற்பெரு வர்ணம், க்ஷத்ரியன் தலைசிறந்த போர்வீரனாகத் திகழ்ந்தான் (ஏதோ நேரில் கண்டால் போன்ற கூற்று இது) போன்ற கூற்றுகளெல்லாம் பழைய சமஸ்கிருத நூல்களில் காணப்படுவதை அப்படியே உதிர்ப்பதைக் காட்டுகிறதே ஒழிய உண்மையைக் காட்டவில்லை.

ஐந்தாம் இயலில் வடநாட்டு நால்வர்ணத்தை அப்படியே தமிழ்நாட்டுக்குப் பொருத்தி பார்ப்பனர், சூத்திரர், தீண்டப்படாதார் என்ற மூன்று பிரிவுகளே இருந்தன என்று கூறுவது பொருந்தாது. உண்மையில் வடநாட்டு வர்ணப் பிரிவுக்கும் தென்னக சமூகத்திற்கும் தொடர்பே இல்லை. இங்கு பழங்காலத்தில் கிழார்கள் எனப்பட்ட வேளாண் மக்களே மிகுதி. இவர்கள் சூத்திரர் அல்ல. வெளிநாட்டிலிருந்து படையெடுத்து வந்த மிலேச்சர்களைக் கூட க்ஷத்திரியர்கள் என்ற தகுதி கொடுத்து ஏற்றுக்கொண்ட வடநாட்டுப் பார்ப்பன அமைப்புக்குத் தமிழக அரசர்களை சூத்திரர்களாகவே நோக்க முடிந்தது. அதை வெட்கமில்லாமல் வெளிப்படுத்துகிறார். இவரைப் பொறுத்தவரை தமிழகப் பார்ப்பனர்கள் மட்டுமே பார்ப்பனர், பிற அனைவரும் சூத்திரர்கள்.

மேலும் வலங்கை இடங்கை எனப்பட்ட பிரிவுகள் கைவினைஞர்களில் மட்டுமே உண்டு. பிள்ளைமார்கள், செட்டியார்கள், முதலியார்கள் முதலிய சாதிகளில் கிடையாது. ஆகவே பெருந்தொகையாகக் காணப்பட்ட சூத்திரர்கள் அனைவரும் வலங்கை இடங்கை எனப் பிரிந்திருந்தனர் என்ற ஆசிரியர் கூற்று தவறு.
எந்த நன்மைகள் எங்கிருந்தாலும் அவை ஆரியச் சார்புடையவை, எந்தத் தீமைகள் எங்கிருந்தாலும் அவற்றிற்கு திராவிடரே காரணம் என்பதுபோன்ற மனப்பான்மை ஆசிரியரிடம் காணப்படுகிறது.இந்துப் பண்பாடு நிலைத்ததற்கு தமிழக ஊராட்சி முறையே காரணம் என்கிறார்.ப.195 திரித்துக்கூறுதல். தமிழகத்தின் ஊராட்சி முறை தமிழகத்துக்கே உள்ள தனிச்சிறப்பு. உத்திரமேரூர், காவிரிப்பாக்கம் கல்வெட்டுகள். விஜயநகர ஆட்சியில்தான் இவை அழிந்தன.

இயல் பத்தில் சமஸ்கிருத அரிச்சுவடி முறையைப் பாராட்டுகிறார். அது அதன் மூல மொழிகளிலிருந்து வந்ததும் அல்ல என்பதை ஒப்புக்கொள்கிறார். அதைவிடச் சிறப்பான அரிச்சுவடி முறையைத் தமிழ் பெற்றுள்ளது. தமிழிலிருந்து சமஸ்கிருதம் அதைப் பெற்றிருக்கலாம் என்பதை அவர் குறிப்பிடவில்லை.

வழக்கம்போலவே பாணினி இலக்கணத்துக்கு ஒத்த நூல் எதுவும் பத்தொன்பதாம் நுற்றாண்டு வரை எழுதப்படவில்லை என்கிறார். தொல்காப்பியம் என்ன ஆயிற்று? சமஸ்கிருத அறிஞர்களின் கண்ணில் தொல்காப்பியம் என்ற இலக்கண நூல் படுவதேயில்லை.

கி.பி. 5ஆம் 6ஆம் நுற்றாண்டுகளில் தோன்றிய கிரந்த வடிவத்திலிருந்துதான தமிழ் நெடுங்கணக்குகள் வந்தன என்கிறார். இது தவறு. தமிழ் பிராமி எழுத்துகள் என்ற வடிவங்கள் (இவற்றை பிராமி என்பதோடு இணைக்க வேண்டாம் என்பவர்கள் தாமிழி என்று குறிப்பிடுவர்) வழங்கிவந்தன. இன்றைய நெடுங்கணக்கிற்கு மூலம் இவைகளே. இம்மாதிரித் தவறுகள் இந் நூலில் நிறைய இருக்கின்றன.

உயிரற்ற சமஸ்கிருத அவைக் கவிதைகளின் யாப்பையும் அலங்காரத்தையும் பாராட்டுகிறார். சமஸ்கிருதம் மட்டுமே படித்ததால் இக்கோளாறு தோன்றுகிறது. அக்காலத்துக்கும் முந்திய தமிழ்ச் சங்கக் கவிதைகளின் உயிர்ப்புள்ள தன்மை அவருக்குப் புலப்படவில்லை.

தமிழர்கள் மீது ஏதோ காழ்ப்புணர்ச்சி ஆசிரியருக்கு இருக்கிறது. இலங்கையின் மூதாதையர்களாக தமிழர்கள் வாழ்ந்து வந்தவர்கள். அவர்களைப் படையெடுப்பாளர்கள் என்கிறார். வடநாட்டிலிருந்து வந்த சிங்களர்களைச் சொந்த நாட்டினர், அவர்களுடைய தேசியத் தலைவன் துட்டகமுனு என்கிறார். (ப.459)
இன்னும் இவை போன்ற ஏராளமான முரண்பாடுகளை இந் நூல் முழுவதையும் படிப்பவர்கள் ஆங்காங்கு கண்டுணரலாம்.
பெருமளவு பௌத்தம் இந்துமதத்திற்கு ஒத்துவந்துவிட்டதால் பௌத்தத்தை மகிழ்ச்சியோடு போற்றுகிறார். ஜைனமதத்தின்மீது மட்டும் வெறுப்புக் காட்டுகிறார். அவர்களைப் போலவே அவர்கள் இலக்கியமும் வெறுமையானது என்கிறார். தமிழைப் பொறுத்தவரை பௌத்தர்களை விட சமணர்களே மிகுதியான பங்களிப்புச் செய்தவர்கள். சிறந்த இலக்கண இலக்கிய நுல்களை அளித்தவர்கள்.

இறுதியாக இதன் முறையியல் பற்றி: நூலின் ஒரே ஒரு பக்கத்தில் காணப்படும் சந்தேகக் கூற்றுகளை எடுத்துக்கொண்டால், அவையே (seems, doubtful, probably, though it was idea …but, however, might have been மிக அதிகம். இவற்றைத் தவிர்த்தால் இந்தப் புத்தகம் உறுதியாகக் கூறக்கூடியது மிகக் குறைவு.