தமிழ்மொழியின் பத்திரிகை வளர்ச்சியில் மிக முக்கியமான பங்காற்றியவர்களில் பாரதியார் ஒருவர். இன்று அவரைக் கவிஞராகவே நோக்கும் ஆசிரியர்களும் மாணவர்களும், பொது மக்களும் அவர் சிறந்த பத்திரிகையாளர், கட்டுரையாளர், தமிழ் உரைநடைக்குப் பெரும்பங்காற்றியவர் என்னும் செய்திகளை மறந்துவிட்டார்கள். இவற்றைச் சற்றே நினைவூட்டவே இந்தக் கட்டுரை. கவிதையுள்ளம் கொண்ட பாரதி, உரைநடையில் சாதனை படைத்ததற்குக் காரணம், இதழியலில் அவர் நுழைந்து செயல்பட்டமையே ஆகும்.
பாரதியின் பத்திரிகை மொழி:
பாரதியின் காலத்தில் மொழியியல் அவ்வளவாக வளரவில்லை-வளர்ந்திருந்தாலும் அவைபற்றி அவர் பெரிதாக அக்கறை கொண்டிருக்க நியாயமில்லை. என்றாலும் அவரது பெரும்பாலான கருத்துகள் இன்றைய மொழியியல் கொள்கைகளை ஒட்டி அமைந்துள்ளன.
நெடுங்காலத்திற்கு முன்பே எழுதப்பட்ட நூல்கள் அக்காலத்துப் பாஷை
யைத் தழுவினவை. காலம் மாற மாற பாஷை மாறிக்கொண்டு போகிறது.
பழைய பதங்கள் மாறிப் புதிய பதங்கள் உண்டாகின்றன. புலவர் அந்த
அந்தக் காலத்து ஜனங்களுக்குத் தெளிவாகத் தெரியக்கூடிய பதங்களை
யே வழங்கவேண்டும். அருமையான உள்ளக் காட்சிகளை எளிமை
கொண்ட நடையிலே எழுதுவது கவிதை.
(பாரதி தமிழ், முன்னுரைப் பகுதி). இந்த வசனத்தின் முதற்பகுதி, காலந்தோறும் மொழி மாறுபடுவதைச் சுட்டிக்காட்டுகிறது. அடுத்த பகுதி இலக்கியக்காரர்கள் எப்படிச் சமூகத்தில் இயங்கவேண்டும் என்பதைச் சுட்டுகிறது. மூன்றாவது பகுதியிலுள்ள “அருமையான உள்ளக்காட்சிகள்” என்ற சொல்லாட்சியே அருமையானது. இன்று வழக்கில் ஆளப்படுகின்ற படிமம் (இமேஜ்) என்ற சொல்லுக்குரிய தமிழ் ஆக்கம் அது. நாம் மரபினைக் கைவிட்டுப் புதுச்சொல்லாக்கத்திற்குச் செல்வதால் இம்மாதிரிச் சொற்களை உண்டாக்க முடியாமல் தவிக்கிறோம்.
பணியாற்றிய இதழ்கள்:
சுதேசமித்திரனில் 1904 நவம்பர் முதல் 1906 ஆகஸ்டு வரை பணியாற்றிய பாரதியார், தம் வாழ்நாளின் இறுதிப்பகுதியிலும் அதே இதழின் உதவி ஆசிரியராகப் பணியாற்றியே (1920 ஆகஸ்டு முதல் 1921 செப்டம்பர் வரை) மறைந்தார்.
சக்ரவர்த்தினி, இந்தியா, விஜயா, சூரியோதயம், கர்மயோகி, தர்மம் ஆகிய தமிழ் இதழ்களில் பணியாற்றிய பாரதியார், பாலபாரதா, யங் இந்தியா ஆகிய ஆங்கில இதழ்களிலும் பணியாற்றியுள்ளார்.
பாரதியார் பணியாற்றிய இதழ்கள் அரசியல், சமயம், மாதர் மேன்மை போன்ற பல விஷயங்களுக்கானவை. இவையன்றி, சர்வஜனமித்ரன், தி இந்து, ஞானபாநு, காமன் வீல், ஆர்யா, மெட்ராஸ் ஸ்டாண்டர்டு, நியூ இந்தியா, பெண் கல்வி, கலைமகள், தேசபக்தன், தனவைசிய ஊழியன், கதாரத்னாகரம் ஆகிய இதழ்களிலும் அவ்வப்போது எழுதியுள்ளார்.
பத்திரிகை எழுத்து நடை:
பாரதியின் இதழியல் நடை, அவருடைய உரைநடை நோக்கினை விளக்கும். எளிமையான கொச்சை நீக்கிய பேச்சு வழக்கு மொழியையே அவர் கைக்கொண்டார்.
கூடியவரை பேசுவதுபோலவே எழுதுவதுதான் உத்தமம் என்பது
என்னுடைய கட்சி. எந்த விஷயம் எழுதினாலும் சரி, ஒரு கதை அல்லது
ஒரு தர்க்கம், ஒரு சாஸ்திரம், ஒரு பத்திரிகை விஷயம், எதை எழுதினா
லும் வார்த்தைசொல்லுகிற மாதிரியாகவே அமைந்துவிட்டால் நல்லது.
(பாரதியார் கட்டுரைகள், ப.232)
இது பாரதியாரின் மொழிநடைக் கொள்கை.
நீ எழுதப்படுகிற விஷயத்தை இங்கிலீஷ் தெரியாத ஒரு தமிழனிடம்
வாயினால் சொல்லிக்காட்டு. அவனுக்கு நன்றாக அர்த்தம் விளங்குகி
றதா என்று பார்த்துக்கொண்டு பிறகு எழுது. அப்போதுதான் நீ எழுது
கிற எழுத்து தமிழ்நாட்டிற்குப் பயன்படும். (பாரதியார் கட்டுரைகள்,
ப.232)
என்று கூறினார் பாரதி. ஆங்கிலச் சொற்களையும் வடமொழிச் சொற்களையும் மிகுதியாகக் கலந்து எழுதி வந்த காலம் பாரதியின் காலம். பாரதி இயன்றவரை மொழிக்கலப்பைத் தவிர்க்க முயன்றார். மெம்பர் என்ற ஆங்கிலச் சொல்லைத் தமிழாக்க அவர் செய்த முயற்சி கவனிக்கத்தக்கது.
செய்தி அளித்தல்:
செய்திகளைத் தேர்ந்தெடுத்தலும் அவற்றைத் தெளிவாக அளித்தலும் இதழாசிரியரின் கடமை என்பது சொல்லித் தெரியவேண்டியதில்லை. வளர்ச்சி நிலையில் இருந்த அக்கால இதழ்களில் பாமரநிலையில் இருந்த வாசகர்களுக்குத் தெளிவாகக் கருத்துகளை விளக்கவேண்டிய தேவை இருந்தது. செய்தியோடு சேர்ந்து செய்தி அலசலையும் புரிவது இக்காலச் செய்தி இதழ்களில் வழக்கமில்லை. ஆனால், பாரதியார் அவ்வாறு செய்தார். தஞ்சாவூர் மானம்பூச் சாவடியில் நடந்த ஹரிகதா காலட்சேபம் மாவட்ட ஆட்சித்தலைவராக இருந்த ஆங்கிலேயர் ஒருவரால் நிறுத்தப்பட்டது பற்றிச் செய்தி வெளியிட்ட பாரதியார்,
துரைக்கு அவனுடைய பங்களாவில் தூங்குவதற்கு எவ்வளவு சுதந்திரம்
உண்டோ அவ்வளவு சுதந்திரம் நமது கோயிலில் கூடிக் காலட்சேபம்
செய்வதற்கும் நமக்கு உண்டு. (பாரதியார், இந்தியா, 30-10-1909)
என்று எழுதுகிறார். வாசகச் செய்தியாளர்கள் எழுதும் கடிதங்களையும் செய்தியாக வெளியிட வேண்டிய தேவை அக்காலத்தில் இருந்தது. ஆங்கில அரசு அதிகாரிகளோ பிறரோ மக்களுக்குத் தீங்கு செய்தால் அல்லது நீதி கிடைக்காமல் தடுத்தால் வாசகர்கள் செய்தி அனுப்பலாம் என்றும், இரகசியமாயின் அவர்களது பெயரை வெளியிட மாட்டோம் என்றும் பாரதியார் கூறியுள்ளார். வாசகர் எழுதும் மடல்களில் அரசியல் விழிப்புணர்ச்சி ஊட்டும் மடல்களைத் தேர்ந்தெடுத்து வெளியிட்டார். வ.வே.சு. ஐயர், டி.எஸ்.எஸ். ராஜன் போன்றோர் லண்டனிலிருந்து எழுதிய கடிதங்களை லண்டன் கடிதம் என்ற தனிப்பகுதியாகவே வெளியிட்டார். வாசகச் செய்தியாளர்களுக்குப் பணம் தரப்படும் என்றும் அறிவித்தார்.
கடுமை கொண்ட நடை:
திலகர், விபின் சந்திர பாலர் முதலிய தீவிரவாதத் தலைவர்களைப் பின் பற்றிய பாரதி, அரசியல் எதிரிகளைச் சாடுவதில் மிகவும் கடுமையான நடையைப் பின்பற்றினார். இந்தியா, விஜயா, சூரியோதயம் இதழ்களில் மிகவும் கடுமையாகவே ஆங்கிலேயர்களைத் தாக்கி எழுதியுள்ளார். இந்த நடையைப் பிற்கால அரசியல் இதழ்களில் பிறர் பின்பற்றினர். திரு.வி.க., பாரதிதாசன், சங்கு சுப்பிரமணியன், தி.ச. சொக்கலிங்கம் முதலியோர் இம்மாதிரி நடையைப் பின்பற்றியவர்கள்.
ஆங்கிலத் தலைப்பு நீக்கம்:
செய்திகளுக்கு ஆங்கிலத்தில் தலைப்பு எழுதிக் கீழே தமிழில் தலைப்பிடுவது அக்கால இதழ்களில் வழக்கம். இதனை மாற்றியவர் திரு.வி.க. என்று பொதுவாகக் கூறுவார்கள். திரு.வி.க. வுக்கு முன்பே ஆங்கிலத் தலைப்பிடல் முறையை நீக்கியவர் பாரதியார். சக்ரவர்த்தினி, இந்தியா போன்ற இதழ்களில் 1905-07 காலப்பகுதியில் ஆங்கிலத் தலைப்பையும் தமிழ்த் தலைப்பையும் கலந்து பயன்படுத்திய பாரதியார், பிறகு ஆங்கிலத் தலைப்பை நீக்கிவிட்டார். சுதேசமித்திரனில் ஆங்கிலத் தலைப்பிடலைப் பின்னர் சாடியும் எழுதினார்.
தமிழ் எண், மாதம் இடல்:
இந்தியா இதழில் ஆங்கில ஆண்டுமுறை மட்டுமின்றித் தமிழ் ஆண்டு, மாதம், நாள் ஆகியவற்றையும் பாரதியார் பயன்படுத்தினார். இந்தியா, விஜயா இதழ்களில் தமிழ் எண்களைப் பக்க எண்களாகவும் பயன்படுத்தியுள்ளார். அக்காலத்தில் தமிழ்ப்புத்தகங்களில் தமிழ் எண் இடும் முறை இருந்தது.
கவிதையும் இலக்கியமும்:
1904 ஜூலையில் விவேகபாநு இதழில் பாரதியாரின் தனிமை இரக்கம் கவிதை முதன்முதலில் அச்சேறியது. சிற்றிதழ்கள்-குறிப்பாக இலக்கிய இதழ்கள்-அக்காலத்தில் கவிதைகள் ஒன்றிரண்டை வெளியிடுவதுண்டு. நாளிதழ்கள், அதிலும் அரசியல் இதழ்கள், கவிதைகளை அக்காலத்தில் வெளியிடுவதில்லை. சுதேசமித்திரன் ஆசிரியர் கவிதைகளை வெளியிட விரும்பாமல், கட்டுரை எழுதி அனுப்புங்கள் என்றே பாரதியிடம் வலியுறுத்திவந்தார். “பார்த்தீரா அன்னவரின் பாட்டின் பயனறியாப் பான்மையினை?” என்று பின்னொருமுறை பாரதி கூறினார். (ச.சு. இளங்கோ, பாரதியுடன் பத்தாண்டுகள், ப.129). இருப்பினும் சுதேசமித்திரன், சக்ரவர்த்தினி இதழ்களில் அடிக்கடி கவிதைகளை பாரதி வெளியிட்டே வந்தார். இந்தியா இதழில் கவிதைகளுக்கும் இலக்கியக் கட்டுரைகளுக்கும், நூல் திறனாய்வுகளுக்கும் அதிகம் இடம்தந்தார்.
புனைபெயர்:
ஆங்கில அரசை எதிர்க்க வேண்டிய கட்டாயத்தினால் பல புனைபெயர்களில் எழுதவேண்டிய கட்டாயம் பாரதிக்கு இருந்தது. இளசை சுப்பிரமணியன், சி.சுப்பிரமணிய பாரதி, சி.சு.பாரதி என்பன அவர் எழுதிவந்த சொந்தப் பெயர்கள். வேதாந்தி, நித்தியவீரர், உத்தம தேசாபிமானி, ஷெல்லிதாசன், ராமதாஸன், காளிதாசன், சக்திதாசன், சாவித்திரி முதலிய புனைபெயர்களில் எழுதினார். சிலசமயங்களில் தம் மனைவி (செல்லம்மாள்) பெயரிலும் எழுதினார். வ.வே.சு. ஐயர் இதைப் பின்பற்றித் தம் மனைவி மீனாட்சியம்மாள் பெயரில் ஞானபாநு இதழை நடத்தினார். நீலகண்ட பிரம்மச்சாரி, தம் மனைவி கமலநாயகி என்ற புனைபெயரில் எழுதினார்.
ஆண்டுக்கட்டணம்:
இந்தியா இதழுக்கு ஆண்டுக்கட்டணம் (சந்தா) உரூபா மூன்று என்று தொடக்கத்தில் இருந்தது. புதுவையில் இந்தியா இதழைத் தொடங்கியபோது வாசகர்களின் பொருளாதார அடிப்படையில் கட்டணம் அமைத்தார் பாரதி.
எல்லா கவர்மெண்டாருக்கும் ரூ. 50
ஜமீன்தார், ராஜாக்கள், பிரபுக்களுக்கு ரூ. 30
மாதம் ரூ. 200க்குமேல் வருமானம் உள்ளவர்களுக்கு ரூ. 15
மற்றவர்களுக்கு ரூபாய் 3.
இன்று சில ஆய்வு இதழ்கள் மட்டுமே இவ்வாறு நிறுவனங்களுக்குத் தனிக் கட்டணம், மாணவர்களுக்குத் தனிக்கட்டணம் என்று அறிவிக்கின்றன. கர்மயோகி இதழில் மாணவர்களுக்குக் குறைந்த தொகை விதித்திருந்தார்.
முதன்முதலில் இலவசமாக இதழை அளித்தவரும் பாரதியாரே. இந்தியா இதழில் வாசகச் செய்தியாளர்களுக்கு இலவசமாக இதழை அனுப்பினார். ஊர் தோறும் உடற்பயிற்சிப் பள்ளிகள் அமைக்கவேண்டும் என்று எழுதிய பாரதியார், அவ்வாறு அமைத்தால் ஓராண்டுக்கு இலவசமாக இந்தியா இதழ் அனுப்பப்படும் என்று தெரிவித்தார். தர்மம் இதழையும் இலவசமாக வழங்கினார்.
மாதர் இதழ்கள்:
பாரதியாருக்கு முன்பு அமிர்தவசனி, மகாராணி, சுகுணகுணபோதினி, மாதர் மித்திரி, பெண்மதிபோதினி, மாதர் மனோரஞ்சினி போன்ற மாதர் இதழ்கள் தோன்றியுள்ளன. அவர் காலத்தே பெண்கல்வி, தமிழ்மாது முதலிய இதழ்கள் வந்துள்ளன. பிற இதழ்கள் வந்த போதிலும், தாமும் பெண்களுக்கான இதழ் ஒன்றை நடத்தவேண்டிய காரணத்தை,
அறிவின்மை என்னும் பெருங்கடலில் தத்தளிக்கும் நமது பதினாயிரக்
கணக்கான பெண்களைக் கரைசேர்ப்பதற்கும்ச் சில பெருங்கப்பல்கள்
இருந்தபோதிலும், யாம் கொண்டுவரும் சிற்றோடம் அவசியமில்லை
என்று யாவரே கூறுவார்? (பாரதியார், சக்ரவர்த்தினி, 1905 ஆகஸ்டு)
என்று முதல் இதழில் எழுதியுள்ளார் பாரதியார். புராணக் கதைகள், கட்டுரைகள், விடுகதைகள், அறிவுரை முதலியன பொதுவாக மாதர் இதழ்களில் அக்காலத்தில் இடம் பெற்றிருக்கும். கவிதைகளுக்கும், மாதர் முன்னேற்றம், மாதர் கல்வி பற்றிய கட்டுரைகளுக்கும் உயர்ந்த சான்றோர் வாழ்க்கை வரலாறுகளுக்கும் பாரதி அதிக இடம் அளித்தார். வாழ்க்கை வரலாறு சுவையற்றதாக உள்ளது என்றும், பெண்களுக்கு உகந்ததாக இல்லை என்றும் ஒரு பெண்மணி குறை தெரிவித்தபோது,
இந்த நிமிடமே மாதர்களுக்கு அர்த்தமாகக் கூடிய விஷயங்களை, அவர்க
ளுக்கு அர்த்தமாகக் கூடிய நடையிலே எழுத ஆரம்பிக்க வேண்டுமென்று
நிச்சயித்துவிட்டேன். (சீனி. விசுவநாதன், சக்ரவர்த்தினி கட்டுரைகள்
(தொகுப்பு), ப.70).
என்கிறார்.
கருத்துப்படமும் படமும்:
தமிழ் இதழியல் துறையில் முதன்முதலாகக் கருத்துப்படங்களை (கார்ட்டூன்களை) அறிமுகப்படுத்தியவர் பாரதியார் என்பதை அனைவரும் அறிவர். வ.வே.சு. ஐயர், பாரதிதாசன், சங்கு சுப்பிரமணியன் முதலியோர் பாரதி யைப் பின்பற்றினர். கருத்துப் படங்களை மட்டுமல்லாமல், புகைப்படங்களை நேரடியாக வெளியிடும் வளர்ச்சியற்ற காலம் அது என்பதால், வெளிநாட்டு இதழ்களில் வெளிவந்த செய்தி தொடர்பான படங்களை ஓவியமாக வரையச் செய்து வெளியிட்டுள்ளார். லண்டன் பஞ்ச், இந்தி பஞ்ச் முதலிய கருத்துப் படங்களைக் கொண்ட இதழ்களைப் பார்த்த பாரதியார், சித்திராவளி என்ற பெயரில் கருத்துப்படங்களை மட்டுமே கொண்ட இதழ் ஒன்றையும் நடத்த விரும்பினார். பாரதியாரின் பத்திரிகைகளில் வெளிவந்த நகைச்சுவை இழை யோடும் நடையும், நடைச் சித்திரங்களும், பிற்காலத்தில் விகடன் என்னும் பெயர் கொண்ட இதழும், கல்கியும் பிரபலமாகக் காரணமாக அமைந்தன.
தர உயர்வு:
இன்றைய செய்தி நாளைய வரலாறு என்பது பழமொழி. அப்படியானால் நேற்றைய செய்தி இன்றைய வரலாறுதானே? எனவே பழைய செய்தித்தாள்கள் தரம்வாய்ந்தவையாக இருந்தால்தான் சரியான வரலாற்றையும் அது இன்றைக்குத் தரமுடியும். லண்டன் டைம்ஸ் இதழ், உலக வரலாற்றுக்கு ஆதாரமாகச் சேமித்து வைக்கப்படுகிறது என்று செய்தி வெளியிட்ட பாரதி, இந்நிலை சுதேசமித்திரன் இதழுக்கும் வரவேண்டும் என்று தெரிவித்தார். இந்தியா இதழின் பழைய பிரதி 2 அணா முதல் 2 ரூபாய் வரையிலும் என்று குறிப்பிட்டுள்ளார். தாம் நடத்திய இதழ்களைத் தரத்துடன் அவர் நடத்திய தன்மையை இது காட்டுகிறது.
பத்திரிகைகளின் நிலைமை என்ற கட்டுரையில் “வெளிநாட்டு இதழ்கள் உயர்ந்திருக்கும் அளவு தமிழ்நாட்டு இதழ்கள் உயர்வாக இல்லை; இதழியல் பிறநாட்டாரிடமிருந்து கற்றது என்பதால் இன்னும் முதிர்ச்சியடைய வேண்டும்; ஆங்கில நடையில் தமிழை எழுதுவதும், ஆங்கிலத் தலைப்பு போடுவதும் தவறு; பயிற்சி இல்லாதவர்களால் இன்று இதழ்கள் நடத்தப்படுகின்றன” என்று கூறியுள்ளார் பாரதி. மேலும்,
சிலசமயங்களில் சில பத்திரிகைகளை வாசித்துவிட்டு, நான் “ஐயோ,
இவ்வளவு காயிதத்தில் எத்தனையோ நன்மைகளும் எத்தனையோ
ஆச்சரியங்களும் எழுதலாமே” என்று எண்ணி வருத்தப்படுவதுண்டு.
(பாரதியார் கட்டுரைகள், ப.259)
என்று எழுதியுள்ளார்.
தமிழ் ஆங்கில இதழ்களை நடத்தி, ஆங்கில அரசின் அடக்குமுறைக்கு அவற்றை இழந்த போதிலும் சித்திராவளி, அமிர்தம் என்னும் இதழ்களை அவர் விரும்பியவாறு நடத்த மிகவும் ஆசைப்பட்டு எவ்வளவோ முயன்றும் அவரால் இயலாது போயிற்று. ஆகவே தம் வாழ்நாளின் இறுதியில் மீண்டும் சுதேசமித்திர னிலேயே உதவியாசிரியராகச் சேர்ந்தார். கோயில் யானையால் தள்ளப்பட்டு வீழ்ந்து நோயுற்ற பாரதி, பின் உடல்நலம் சற்றுத் தேறி, வேலைக்கு வந்தபின், கோயில் யானை என்ற தலைப்பிலே ஒரு கட்டுரையும் எழுதியுள்ளார். இறந்து போவதற்கு முதல்நாள் இரவு தூங்கச் செல்லும் முன்பு, “நாளைக்கு அமானுல்லா கானைப் பற்றி எழுதி சுதேசமித்திரன் ஆபீசுக்கு எடுத்துச்செல்ல வேண்டும்” என்று கூறியுள்ளார் (ரா.அ. பத்மநாபன், பாரதியைப் பற்றி நண்பர் கள், ப.243).
இறுதிமூச்சுள்ளவரை, பாரதி, கவிஞர் என்பதற்கும் மேலாகப் பத்திரிகையாளராகவே வாழ்ந்துவந்துள்ளார்.