மகாத்மா காந்தி மிக வேகமாக நடப்பாராம். தாகூர் அவரது நடையைப் பற்றி ஒருமுறை சொன்னாராம்: “அவர் நடப்பதில்லை, பறவை போலப் பறக்கிறார்.” ஒரு காலத்தில் என் தந்தையின் நடையும் அப்படித்தான் இருந்தது. இளம்வயதில் என் நடையும் கூட வேகமானதுதான். ஆனால் கால்முறிவு ஏற்பட்டுக் கண்ணும் ஒன்று போனபின்பு நடப்பதே இல்லை, நடந்தாலும் பிறர் துணையோடுதான் என்று ஆகிவிட்டது.
இனி மீண்டும் நடக்கப் பழகவேண்டும். ஒரு நாளுக்கு ஒரு மணி நேரமேனும். பறவை போல, அதன் இறகு போல மனமும் உடலும் இலேசாகி நடக்க வேண்டும். பழங்காலத்தில் சொல்வார்கள்: “பெண்கள் பாதம் பூமியில் படிவதே தெரியக்கூடாது. ஒலி எழக்கூடாது. தம தம் என்று நடக்கக்கூடாது”. உண்மை. உழைப்பாளிப் பெண்களுக்கு இது பொருந்தாவிட்டாலும், நடுத்தர வர்க்க, மேல்தட்டுப் பெண்களுக்கு முற்றிலும் பொருந்தக்கூடியதுதான். அப்படியே, ஆண்களுக்கும்.